Διανύουμε μια ήσυχη εβδομάδα χωρίς ιδιαίτερες μεταβολές στη ζήτηση, την προσφορά, τις τιμές των ελαιολάδων, όχι μόνο στην ελληνική αγορά αλλά και στην Μεσόγειο.
Από τη στιγμή που δεν υπάρχει πιεστικό κλίμα πωλήσεων, η έλλειψη (ή πιο σωστά, η πολύ περιορισμένη) ζήτηση δεν οδηγεί σε υποχώρηση των τιμών.
Παρά το γεγονός ότι η μαζική εστίαση (HORECA) παραμένει κλειστή, ωστόσο φαίνεται ότι η κατανάλωση διατηρείται σταθερή ίσως και να αυξάνεται. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι στο σπίτι μαγειρεύουμε με ελαιόλαδο ενώ στο εστιατόριο η χρήση των σπορελαίων είναι εκτεταμένη. Εδώ φυσικά υπάρχει μια διαφορά γιατί στη μεν Ισπανία ο καταναλωτής θα προμηθευτεί αποκλειστικά και μόνο το ελαιόλαδό του από το σούπερ μάρκετ, εμφιαλωμένο, ενώ αντίθετα στην Ελλάδα οι περισσότερες πωλήσεις γίνονται μέσω άτυπων καναλιών, δηλαδή τον γνωστό μας 16κιλο «τενεκέ».
Οι τιμές για τα καλά έξτρα παρθένα κυμαίνονται από 2,70-2,90€ με τα «καθαρά», δηλαδή τα ελεύθερα υπολειμμάτων να μπορούν να ωφεληθούν έως και 10 σεντ. Έτσι π.χ. η Μεσσηνία κινείται στο 2,65-2,70€, η Κρήτη από 2,70 έως και 2,85, ενώ η Λακωνία μεταξύ 2,80 – 2,85€/κιλό, (πάντοτε τιμή βυτίου, αναχώρηση ex factory).
Το ότι ένας συνεταιρισμός στη Λακωνία πούλησε με 3,05 ένα βυτίο δεν επηρεάζει τη γενική εικόνα όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει ότι για τις πολύ μικρές παρτίδες μόνο ο συγκεκριμένος αγοραστής και ο πωλητής γνωρίζουν το γιατί διαμορφώθηκε αυτή η τιμή.
Η ελληνική τυποποίηση κινείται ελάχιστα και κυρίως σε αναζήτηση ελαιολάδων με κριτήριο τη χαμηλή τους τιμή, άρα των καλών περυσινών και των οριακών μεταξύ έξτρα και κοινού παρθένου.
Ιδιαίτερη επισήμανση αξίζει να γίνει για το βιομηχανικό (λαμπάντε), το οποίο, πλην συγκλονιστικού απροόπτου, μάλλον πρέπει να «έχει πιάσει ταβάνι» μετά το ανοδικό ράλλυ των τελευταίων μηνών.
Ίσως η επόμενη εβδομάδα να δείξει καλύτερα το προς ποια κατεύθυνση θα κινηθούν οι αγορές τους επόμενους μήνες αλλά ας μην βιαζόμαστε.
ΠΗΓΗ: olivenews.gr