Το άνοιγμα της ψαλίδας τιμών μεταξύ των διαφόρων ποιοτικών κατηγοριών έχει αφύσικα κλείσει, δηλαδή λαμπάντε (βάση 1ο) 2,25€, κοινό παρθένο 2,40, συνήθη έξτρα 2,75€ και σούπερ έξτρα 3,10€, όμως θα πρέπει να δείξουμε υπομονή πότε τα πολύ καλά έξτρα θα ξεφύγουν από αυτή «τη μέγκενη».
Δύσκολα θα μπορούσε να περιγράψει κανείς με μια μόνο φράση τις κινήσεις αυτής της εβδομάδας. Κανείς, παρά μόνο οι ίδιοι οι άμεσα εμπλεκόμενοι -αγοραστής και πωλητής- δεν μπορούν να γνωρίζουν γιατί μια μικρή παρτίδα 1-2 βυτίων αγοράστηκε/πουλήθηκε σε μια τιμή που ξεφεύγει είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω από την τάση της εποχής. Άρα, λοιπόν, αυτό που έχει σημασία είναι να μιλήσουμε για αυτή τη βασική τάση που επικρατεί.
Στην Ισπανία διακρίνουμε μια τάση, αν όχι πισωγυρίσματος, σίγουρα όμως διακοπής της ανόδου με μια παράλληλη, ελαφρά υποχώρηση. Προχτές γράψαμε ότι «το λαμπάντε απογειώθηκε» και ότι αυτό οφείλεται και στην είσοδο κερδοσκόπων. Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι οι τιμές του λαμπάντε θα κατρακυλήσουν και θα βουλιάξουν. Φέτος η αγορά της Μεσογείου επηρεάζεται από διάφορα υπόγεια ρεύματα. Τα λαμπάντε γενικά είναι λίγα, κυριαρχούν οι μεσαίες κατηγορίες (κοινά παρθένα και μέτρια έξτρα). Όσοι τυποποιητές είχαν κλείσει συμβόλαια με τις μεγάλες αλυσίδες λιανικής με βάση τις περυσινές, χαμηλές, τιμές, τώρα βρίσκονται εκτεθειμένοι και προσπαθούν να «μπαλώσουν» τα κενά.
Εν πάσει περιπτώσει, το λαμπάντε μπορεί στην Ισπανία να έχει σχεδόν εξαντλήσει τα περιθώρια ανόδου, όμως δεν αναμένεται και κάποια μεγάλη υποχώρηση. Σίγουρα το άνοιγμα της ψαλίδας τιμών μεταξύ των διαφόρων ποιοτικών κατηγοριών έχει αφύσικα κλείσει, δηλαδή λαμπάντε (βάση 1ο) 2,25€, κοινό παρθένο 2,40, συνήθη έξτρα 2,75€ και σούπερ έξτρα 3,10€, όμως θα πρέπει να δείξουμε υπομονή πότε τα πολύ καλά έξτρα θα ξεφύγουν από αυτή «τη μέγκενη».
Η Ιταλία παραμένει πάντοτε πολύ υψηλά με τα συνήθη έξτρα της περί τα 4,50-4,80€ και από εκεί και πέρα μπορεί να ανεβαίνουν σε δυσθεώρητα ύψη του 8,50€ ή και παραπάνω τα γνωστά σούπερ ΠΟΠ/ΠΓΕ της κ.λπ.
Η Ιταλική βιομηχανία είναι υπεραγορασμένη με γεμάτες δεξαμενές από λάδια εισαγωγής, τα οποία αξιοποιούνται για τις γνωστές «διορθώσεις», οπότε τα όποια συμβόλαια κλείνονται με μεταγενέστερους χρόνους παράδοσης (κι όποιος έχει δική του τράπεζα, όπως οι Ισπανοί, να αντέξει…).
Στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα έχουν μεταφερθεί οι απόηχοι της ισπανικής συγκράτησης που προαναφέραμε. Έτσι π.χ. η Μεσσηνία μπορεί να διαπραγματεύεται ακόμη και 5 σεντ λιγότερα από την προηγούμενη εβδομάδα. Η Λακωνία είδε μια πράξη ενός (!) βυτίου να ξεπερνά οριακά τα 3,00€ χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα για τη γενική τάση της αγοράς, όπως άλλωστε στην Κρήτη και στην περιοχή του Λασιθίου με μια πράξη στα 2,92€.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το παιχνίδι παίζεται σε άλλο γήπεδο, όχι των τιμών με λίγα σέντ πάνω ή κάτω, όμως οι εξελίξεις θα δείξουν αν το ελληνικό ελαιόλαδο (και το κρητικό ιδιαίτερα) θα αποκτήσει ισχυρά και αξιόπιστα οχήματα. Ίδωμεν. Στο μεταξύ πάντοτε ισχύει ο κανόνας ότι δεν αποκοβόμαστε από την αγορά, την οποία εφοδιάζουμε σταθερά και συνετά.
Τέλος, οι μόνοι σίγουρα ευτυχείς είναι όσοι διαθέτουν αποθέματα πυρηνελαίων όπου οι τιμές συνεχίζουν να ανεβαίνουν για πραγματικούς λόγους. Πρώτον, γιατί πρόκειται για το «φαινόμενο του ελατηρίου» μετά την αφύσικη πίεση που είχαν δεχθεί επί μεγάλο χρονικό διάστημα, και δεύτερον, γιατί η ανοδική κούρσα των σπορελαίων συνεχίζεται και αναπόφευκτα συμπαρασύρει και το πυρηνέλαιο.
ΠΗΓΗ: olivenews.gr