Εξωτερική Πολιτική Κυβέρνησης Μητσοτάκη!
… γράφει η Ειρήνη Καζαμία.
Λέγεται κατά κόρον ότι στην εξωτερική πολιτική πρέπει να έχεις στρατηγική, πρέπει να έχεις όραμα, πρέπει να έχεις υψηλή αίσθηση ευθύνης και πατριωτισμού για να μπορέσεις να υπερασπιστείς τα δίκαια της χώρας σου, ειδικά όταν έχεις γείτονες που επιβουλεύονται την θέση σου, την ιστορία σου, τον πολιτισμό σου.
Παρακολουθώντας τον τρόπο με τον οποίο ασκεί την εξωτερική της πολιτική η σημερινή κυβέρνηση έχετε καταλάβει να έχει κάποια στρατηγική, να έχει όραμα την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, έχετε καταλάβει τι θέλει να κάνει με την Τουρκία; Να πάει σε διάλογο, να πάει στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης; Και με ποια θέματα προς επίλυση; Διεκδικούμε εμείς σαν Ελλάδα κάτι από την Τουρκία; Όχι, αν και θα μπορούσαμε πολλά να διεκδικήσουμε για τους Έλληνες που ζουν στην Τουρκία και που υποτίθεται ότι προστατεύονταν με την συνθήκη της Λωζάννης και που εκατό χρόνια τώρα είναι υπό συνεχή διωγμό. Η Τουρκία διεκδικεί συνεχώς την επέκταση της δυτικότερα από τα παράλια της. Διεκδικεί τα νησιά μας, διεκδικεί το μισό Αιγαίο, διεκδικεί την Θράκη, διεκδικεί τις θαλάσσιες ζώνες μας μέχρι και το Ιόνιο, εν ολίγοις θα ήθελε κάποια στιγμή η Ελλάδα να ξαναγίνει μια επαρχεία της Τουρκίας όπως ήταν με την πάλε ποτέ Οθωμανική αυτοκρατορία. Αυτά ονειρεύεται ο σουλτάνος και σαν αυτοκράτορας της περιοχής διεκδικεί τα πάντα για λογαριασμό του. Και αν κάποιες χώρες δεν συμφωνούν τόσο το χειρότερο για τις χώρες.
Και μπροστά σε αυτή την επιθετικότητα και την αλαζονεία η ελληνική κυβέρνηση πως πορεύεται;. Υπάρχει ένα δυνατό υπουργείο εξωτερικών, υπάρχει ένας στιβαρός υπουργός εξωτερικών που να μπορέσει να πάρει επάνω του την υπόθεση της υπεράσπισης της ελληνικής κυριαρχίας, να χαράξει στρατηγική, να δώσει σαφείς κατευθύνσεις στους διπλωμάτες, να εμπνεύσει τους συνεργάτες του, την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό, τον ελληνικό λαό, να πάμε όλοι μαζί σαν μια γροθιά, για τα δίκαια της Ελλάδα μας;
Η απάντηση είναι: ΟΧΙ, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Έχουμε ένα υπουργό εξωτερικών μαριονέτα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που παίρνει διαταγές από τους συμβούλους του Μαξίμου για το τι πρέπει να κάνει κάθε μέρα. Με ποιους πρέπει να συνομιλήσει, σε ποια ταξίδια του έχουν προγραμματίσει να πάει, και μέσα στο αεροπλάνο παίρνει και τις οδηγίες για το τι πρέπει να πει ή ποιες συμφωνίες πρέπει να πάει να υπογράψει κάθε φορά.
Όπως όλοι οι υπουργοί της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έχουμε ένα υπουργό εξωτερικών ευνουχισμένο από το επιτελικό κράτος του Μαξίμου. Εξωτερική πολιτική ασκεί ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τους συμβούλους του και με βάσει τα οικονομικά συμφέροντα της οικονομικής ελίτ που τον στηρίζει. Αν είναι να κάνουμε δουλειές με την Τουρκία, και μας εμποδίζουν λίγα ναυτικά μίλια ανατολικά της Ρόδου, ας τους τα δώσουμε βρε αδελφέ να τελειώνουμε! Αν θέλουν και συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, εεε, χαράς το πράμα, ας το χωρίσουμε να βρούμε την ησυχία μας!
Είναι φανερό πλέον ότι αυτό που εμείς νομίζαμε για αδράνεια της κυβέρνησης είναι ακόμα χειρότερο. Η κυβέρνηση προσπαθεί εδώ και ένα χρόνο να τα βρει με τους Τούρκους του Ερντογάν μέσα από την μυστική διπλωματία, με τη μεσολάβηση της Γερμανίας, και φαίνεται ότι οι συζητήσεις είχαν προχωρήσει πολύ. Βέβαια για να μην γίνει αντιληπτό στην Ελλάδα, είχαμε τα επεισόδια στον Έβρο, τις συνεχείς απειλές και παραβιάσεις, περισσότερες από κάθε άλλη περίοδο. Και ξαφνικά μας προέκυψε το Τουρκο-Λιβικό σύμφωνο για την ΑΟΖ, και η κυβέρνηση έτρεξε να συμφωνήσει την ΑΟΖ μας με την Ιταλία, παραχωρώντας της μειωμένη επήρεια επί των μικρών νησιών μας άρα παραχωρώντας ελληνική κυριαρχία. Κατά την δική μου ταπεινή γνώμη θα έπρεπε η ΑΟΖ να οριοθετηθεί κανονικά, με πλήρη επήρεια όλων των νησιών, και στην συνέχεια με ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ Συμφωνία η Ελλάδα να παραχωρήσει το δικαίωμα αλιείας στους Ιταλούς ψαράδες που διεκδικούσε η Ιταλική κυβέρνηση (κατάλοιπο της κυριαρχίας της στα νησιά του Ιονίου επί τουρκοκρατίας στην Ελλάδα) μέσα στην ελληνική όμως οικονομική ζώνη. Αυτό θα ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που συμφωνήθηκε τελικά.
Και ξαφνικά, ως κεραυνός εν αιθρία, έρχεται και η υπογραφή συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, αφήνοντας πάλι σε εκκρεμότητα την θαλάσσια ζώνη ανατολικότερα του 28ου μεσημβρινού και μειωμένη επήρεια όλων των νησιών του Νοτιοανατολικού Αιγαίου, πράγμα που βέβαια δημιουργεί τετελεσμένα και ευνοεί κατάφορα τις διεκδικήσεις της Τουρκίας.
Σε αυτό θέλει να μας οδηγήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Σε μια πλήρη συνθηκολόγηση με την Τουρκία ικανοποιώντας όλες τις απαιτήσεις τους, που να μην φαίνεται όμως ότι έχει από πριν συμφωνηθεί, αλλά ότι θα μας το επιβάλει το δικαστήριο της Χάγης; Και θα είναι και δίκαιο γιατί δεν πρέπει να είμαστε μονοφαγάδες, άσε που θα αποφύγουμε και τον πόλεμο. Ποιος έχει τώρα όρεξη να τρέχει σε πολέμους!
Εάν μου πείτε ότι το παραπάνω σενάριο είναι πολύ τολμηρό για να είναι αληθινό θα σας απαντήσω ότι για να κάνουν όσα κάνουν, χωρίς να έχουν συναίσθηση των αποτελεσμάτων που επιφέρουν, τότε είναι πολύ επικίνδυνοι για την χώρα και πρέπει να φύγουν το συντομότερο δυνατό.
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΜΙΑ