…γράφει ο Μανώλης Συλλιγάρδος
Τι να πω! Γάτα, αυτή η εξεταστική επιτροπή. Μια γάτα που οι πληροφορίες μου λένε ότι μπαινοβγαίνει στο Μαξίμου, μαζί με τον πρωθυπουργικό σκύλο, μόνο που δεν την πιάνουν ούτε οι κάμερες ούτε τα ραντάρ! Κινείται αθόρυβα, σαν γάτα που είναι, χωρίς να δίνει σημασία στον όμορφο σκύλο που παραδόξως της γρυλίζει ερωτικά προσαρμοσμένος και εκείνος σε όλα τα παράδοξα που συμβαίνουν εκεί μέσα. Είναι μια πανέξυπνη γάτα αλλά έχει ένα μικρό ελάττωμα. Είναι λίγο αλλήθωρη και νομίζει ότι την βλέπει μονάχα ο Κυριάκος και η παρέα του. Όμως αλλοίμονο! Ξεχνιέται συχνά και κατεβαίνει στον υπέροχο κήπο, μήπως και ξετρυπώσει κανένα ποντικάκι γιατί βαρέθηκε να τρώει τα νόστιμα φιλετάκια( ψαριού) που την ταΐζουν συνέχεια.
Εκεί λοιπόν έξω είναι κάποιοι κακοί που λέγονται λαός. Εκτός από κακοί είναι και ονειροπόλοι. Κακοί γιατί δεν αγαπούν αυτούς που την ταΐζουν και ονειροπόλοι, γιατί έτσι γεννήθηκαν. Αυτή λοιπόν η γάτα αρέσκεται να χουζουρεύει κατά τας απογευματινάς ώρας στον βελούδινο καναπέ της και να βλέπει τηλεόραση, τσιμπολογώντας τα νοστιμότατα σνακ της. Όμως εδώ και καιρό άρχισε να πλήττει. «Μα τι είναι τέλος πάντων αυτά τα Τέμπη;» σκέφτηκε.
«Κάθε βράδυ τα ίδια και τα ίδια! » Αλλάζει κανάλι μα και εκεί τα ίδια. Τέλος πάντων για να μη τα πολυλογώ αρχίζει να γρυλλίζει νευριασμένα. «Δεν θα δω έτσι που πάει τα στρουμφάκια και τον αγαπημένο μου Δρακουμέλ! Καιρός να τελειώνουμε πια με αυτά τα Τέμπη!!! »
Στο μυαλό της ήρθε ο ερωτιάρης σκυλάκος της που όταν βγει έξω στον κήπο για την ανάγκη του, μετά την σκεπάζει όμορφα όμορφα με τα πισινά του πόδια. «Αυτή είναι η λύση!» σκέφτηκε… «Είμαι γάτα!» είπε μέσα της και ένιωσε μπορώ να πω και εθνική υπερηφάνεια. Έξω άκουσε φωνές, κραυγές και δάκρυα. « Καλέ ποιοί είναι πάλι αυτοί που δεν με αφήνουν στην ησυχία μου;» O ερωτιάρης σκυλάκος που τον είχε για σπιούνο, αμέσως την πληροφόρησε ότι ήταν κάποιοι γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στο τρένο. « Έ! ας μην έμπαιναν!» σκέφτηκε. «Ήταν μια άτυχη στιγμή! Όμως γιατί να μη μπουν όταν ο αρμόδιος υπουργός οκτώ μέρες πριν την σύγκρουση διαβεβαίωνε την Βουλή ότι όλα βαίνουν καλώς και οι σιδηροδρομικές γραμμές είναι κάτι παραπάνω από ασφαλείς; Κάτι πρέπει να γίνει…» σκέφτηκε και παράτησε τα σνάκ της μισοφαγωμένα. Στο μυαλό της ήλθε αυτό που της έλεγε η σοφή γιαγιά της «φωνή λαού οργή Θεού».
«Τι θέλει τώρα κι Αυτός και μπλέκεται στα πόδια μου!» ξανασκέφτηκε γρυλίζοντας. «Τον λαό θα τον κουλαντρίσω Τον Θεό όμως; Μα ούτε και Αυτόν τον φοβάμαι! Απλώς θα πράξω το καθήκον μου…!!!»Με αυτές τις σκέψεις ησύχασε και άνοιξε πάλι την τηλεόραση που έδειχνε ξανά τα Τέμπη. Πήγε να αλλάξει κανάλι αλλά κοντοστάθηκε. Κάποιοι κακοί ανέβαιναν τα σκαλιά του Αρείου Πάγου. Ήταν λέει κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης με δικά τους πορίσματα.
Ο παρουσιαστής των ειδήσεων έκλεισε μιλώντας για κάποια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη που θα δώσει λύση στο πρόβλημα. Εδώ οι τρίχες της σηκώθηκαν για λίγο, όμως μετά επανήλθαν στην θέση τους. Ένα γλυκό χασμουρητό την έπιασε και έγειρε να κοιμηθεί ατάραχη. Απέναντι της υπήρχε μια γυάλα με ένα χρυσόψαρο που κολυμπούσε χαμογελώντας. Στο νου του ήλθε ένα άλλο χρυσόψαρο, αυτό της Τζένης Καρέζη και του Ντίνου Ηλιόπουλου που έλεγε:
Ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα
και μια γατούλα μούρλια θηλυκό
πρασινομάτα και κοκκινομάλλα άρχισαν
ένα παιχνιδάκι ερωτικό
Η γάτα λέει για δες το κοροϊδάκι
επίστεψε ότι το αγαπώ
Μα λέει και το κουτό χρυσοψαράκι η
κούνια που σε κούναγε πωπωπωπω!
Μα παίξε παίξε το ίδιο παιχνιδάκι
γίνηκε αυτή το κοροϊδάκι
κι ατσίδα έγινε το ψάρι το χρυσό.
Αυτά τα λέει ένα τραγουδάκι που
τραγουδιέται σ’ ένα εύθυμο σκοπό
Αντί να φάει η γάτα το ψαράκι
Το ψάρι τρώει τη γατούλα π΄αγαπώ.
Μανώλης Συλλιγάρδος
Συγγραφέας