Ένας χρόνος όλα ανάποδα.
… γράφει η Ειρήνη Καζαμία
Πριν από έναν χρόνο η ελληνική οικονομία έτρεχε για 12 συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης, έχοντας φτάσει στο 2,9%. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε μειώσει την ανεργία 10 μονάδες, είχε αρχίσει να παίρνει τα πρώτα ουσιαστικά μέτρα ελάφρυνσης για τη μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας που είχε υποστεί ασφυκτική πίεση την περίοδο της κρίσης. Και έρχονται οι εκλογές, ο κ. Μητσοτάκης τάζει στον ελληνικό λαό διπλάσια ανάπτυξη, καλύτερες μέρες, περισσότερες δουλειές. Και με το που εκλέγεται, πέφτει «Αρμαγεδώνας», πριν από τον κορονοϊό. Διότι από το δεύτερο τρίμηνο διακυβέρνησης Μητσοτάκη μπαίνουμε στην ύφεση. Τον Οκτώβριο του ’19 από 2,9 ανάπτυξη πάμε σε υφεσιακούς ρυθμούς, -0,7 το προτελευταίο τρίμηνο και το επόμενο τρίμηνο 1,7 αρνητικό. Άρα, λοιπόν, όλος αυτός ο χρόνος ήταν ένας χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου στην πραγματικότητα διαψεύστηκαν όλες οι προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί. Ο κορονοϊός, μπορώ να σας πω, ότι βολεύει κιόλας τον κ. Μητσοτάκη, διότι καλύπτει τη μεγάλη αποτυχία στην οικονομία. Τα χρεώνει όλα εκεί. Βεβαίως ο κορονοϊός έχει επιπτώσεις παγκοσμίως, αλλά ένα μεγάλο ζήτημα είναι ποιες είναι οι πολιτικές και οι δράσεις προκειμένου να ελαχιστοποιήσεις αυτές τις επιπτώσεις.
Ο κ. Μητσοτάκης από την αρχή αδρανεί. Πάλι προχθές έτρεξε να ομολογήσει την αποτυχία του, με μέτρα καθυστερημένα, είτε ανεπαρκή, είτε εγκληματικά για τον κόσμο της εργασίας ωθώντας όλους τους εργαζόμενους σε αναστολή, μειώσεις μισθών και εντέλει απολύσεις.
Αυτή είναι η εικόνα που περιγράφουν εργαζόμενοι, άνθρωποι της αγοράς και κάθε απλός πολίτης. Είναι η εικόνα που περιγράφεται από τις εκτιμήσεις διεθνών θεσμών αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης. Όταν η κυβέρνηση λέει ότι η ύφεση θα είναι 10%, 11%, 12%, δεν συνειδητοποιεί ότι βρίσκεται ενώπιον μιας καταστροφής που χρειάζεται απίστευτη προσπάθεια, συνέπεια και πάνω απ’ όλα σχέδιο για να αντιμετωπιστεί. Για να έχουμε μία εικόνα, το υψηλότερο ποσοστό ύφεσης που είχαμε ως χώρα στα σκληρά χρόνια της ακραίας λιτότητας 2010-2015 ήταν 8,9% το 2011. Σήμερα, λοιπόν, που οι εκτιμήσεις για την ύφεση κυμαίνονται σε διψήφια νούμερα, είναι αδιανόητο η κυβέρνηση να το αντιμετωπίζει με κόλπα του τύπου «μπόρα είναι θα περάσει» ή, ακόμα χειρότερα, να εκμεταλλεύεται αυτή την πρωτοφανή συνθήκη για να εφαρμόσει ακραίες πολιτικές στα εργασιακά που θα βαθύνουν ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες.
Η κυβέρνηση ποντάρει τα πάντα στην επικοινωνία. Βομβαρδίζει καθημερινά τους πολίτες με μια εικόνα επίπλαστης κανονικότητας. Αλλά υπάρχει και η πραγματική εικόνα, που είναι σχεδόν δραματική. Ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους και τους επαγγελματίες του τουρισμού. Φοβόμαστε ότι το φθινόπωρο σε ορισμένες περιοχές της χώρας δεν θα μιλάμε για μέτρα στήριξης, γιατί θα έχουν μπει λουκέτα στις επιχειρήσεις. Και θα μιλάμε για αλληλεγγύη και συσσίτια σε νοικοκυριά που έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Αναρωτιόμαστε λοιπόν, αν όλα αυτά τα ξέρουν και απλώς προσπαθούν να τα κρύψουν ή δεν έχουν επαφή με τον πραγματικό κόσμο και έχουν πιστέψει αυτά που τους λένε οι πολυάριθμοι κόλακές τους. Μιλάμε, πάντως, για δύο παράλληλα σύμπαντα. Ένα στο οποίο ο κ. Μητσοτάκης αυτο – θαυμάζεται ως ο δήθεν καλύτερος πρωθυπουργός της σύγχρονης Ελλάδας και ένα άλλο -το αληθινό- στο οποίο ο κ. Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός της μεγαλύτερης ύφεσης σε χώρα της Ευρωζώνης τον 21ο αιώνα. Μέχρι να ξυπνήσει από το όνειρο, οι πολίτες θα ζουν έναν νέο εφιάλτη.
Πιστεύουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης θα αντιδράσει όπως έχει κάνει διαχρονικά η παράταξή του σε τέτοιες περιπτώσεις. Θα περικόψει κοινωνικές δαπάνες που σήµερα όψιµα αποθεώνει. Θα µειώσει µισθούς και συντάξεις, θα εφαρµόσει πιστά τον οδηγό διαχείρισης κρίσεων της παράταξής του. ∆ηλαδή, θα φροντίσει στα δύσκολα να τη γλιτώσουν για ακόµη µία φορά οι ελίτ που τον στηρίζουν, σε βάρος των εργαζομένων, των µεσαίων στρωµάτων, των ευάλωτων κοινωνικών οµάδων και των νέων.
Όμως παίρνει άριστα στην επικοινωνία. Παίρνει άριστα στο να καρπώνεται δρομολογημένες δράσεις της δικής µας κυβέρνησης, όπως ο περιβόητος ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους. Ακόµα και ο πιο αδαής κατανοεί ότι δεν γίνεται σε έξι µήνες να στηθεί ένας τόσο σύνθετος µηχανισµός, ακόµα και αν διαθέταµε ως κράτος 1.000 προγραµµατιστές της Silicon Valley. Μας παρέδωσαν ένα κράτος το οποίο είχε 400 διαφορετικά Ταµεία που έδιναν συντάξεις, ένα γραφειοκρατικό τέρας που ταλαιπωρεί για δεκαετίες τους Έλληνες. Και δουλέψαµε σκληρά για να το αλλάξουµε, γνωρίζοντας ότι θέλει χρόνια για να ολοκληρωθεί η ψηφιακή µετάβαση. Αλλά το κάναµε µε αίσθηση καθήκοντος, όχι για να το πουλήσουµε ως κατόρθωµα.
Ωστόσο η πανδηµία είναι ακόµη εδώ. Και η κυβέρνηση θα κριθεί όχι στις εύκολες, αλλά στις σύνθετες αποφάσεις. Γιατί το να τα κλείσεις όλα, όταν το ίδιο κάνουν σε όλο τον πλανήτη, δεν είναι και η πιο δύσκολη απόφαση. Το να επανεκκινήσεις την οικονοµία, και ιδιαίτερα τον τουρισµό, µε ασφάλεια, όµως, απαιτεί σοβαρότητα, υπευθυνότητα και σχέδιο. Αντ’ αυτού, µέχρι στιγµής βλέπουµε ερασιτεχνισµό, ανευθυνότητα και µπάχαλο, µε υπογραφή Μητσοτάκη.
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΖΑΜΙΑ