<< Η ευθύνη διατήρησης της μακρόχρονης ιστορίας του Συνεταιρισμού μας είναι μεγάλη! >>
…γράφει η Άννα Μετζογιαννάκη Τζώρτζη
Ήταν ένα ιδιαίτερο δειλινό στα σοκάκια της Τουρλωτής με τα τσουβάλια των ελιών αριστερά και δεξιά, με τους χωρικούς να επιστρέφουν από το λιομάζωμα. Κουρασμένα πρόσωπα, αλλά συγχρόνως χαμογελαστά να σε καλωσορίζουν και να είναι έτοιμα να μοιραστούν μαζί σου την αγωνία για τη φετινή σοδειά .
Τα περισσότερα φορτωμένα αυτοκίνητα κατέληγαν στον Ελαιουργικό Συνεταιρισμό του χωριού. Ένας από τους πιο παλιούς Συνεταιρισμούς στην επαρχία Σητείας, με μεγάλη κληρονομιά. Εκεί συναντήσαμε τον διαχειριστή του Συνεταιρισμού κ. Ζερβάκη Γιώργο που μας ξενάγησε στο χώρο.
<< Ο Συνεταιρισμός μας αποτελούσε ανέκαθεν το κέντρο της ελαιοκομικής παραγωγής της γύρω περιοχής. Η προσπάθεια των διοικήσεων του είναι επίπονη και το μέγεθος της ευθύνης διατήρησης της μακρόχρονης ιστορίας αρκετά μεγάλο. Έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες μηχανολογικές βελτιώσεις, λειτουργούν εξελιγμένα μηχανήματα έτοιμα να δεχτούν τις ελιές και να παράγουν ελαιόλαδο εξαιρετικής ποιότητας. Φέτος η παραγωγή είναι μειωμένη αλλά φαίνεται ότι το λάδι έχει πολύ καλή ποιότητα. Εδώ στην Κρήτη είχαμε ένα καλό ξεκίνημα με τιμή παραγωγού στο αγουρέλαιο στα 3,30 ευρώ το κιλό. Στη συνέχεια όμως μειώθηκε η τιμή. Η εκτίμησή μου είναι ότι οι τιμές παραγωγού για το καλό ελαιόλαδο θα κυμανθούν στα 2,5 ευρώ το κιλό αλλά μπορεί να φτάσει μέχρι και 3 ευρώ. Το μέλλον πάντως είναι δύσκολο και θα πρέπει να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις για τον συγκεκριμένο κλάδο. >>
Μέσα στο χώρο του Ελαιουργείου συναντήσαμε και τους άλλους εργαζόμενους: τον Μανόλη, τον Γιάννη, τον Μιχάλη και τον Αντώνη. Νέα παιδιά που αποφάσισαν να μείνουν στο χωριό τους και φέτος το χειμώνα εργαστούν στον Συνεταιρισμό. Βαριά δουλειά να σηκώνεις τα τσουβάλια με τις ελιές και τους τενεκέδες με το λάδι. Όμως όλοι τους ήταν με το χαμόγελο και τα πειράγματα.
Κάποτε το λιομάζωμα ήταν γιορτή για τους Κρητικούς. Τώρα είναι μια δύσκολη περίοδος που ανυπομονούν όλοι να τελειώσει και να γυρίσουν στα σπίτια τους υγιείς, ελπίζοντας για μια καλή τιμή για την παραγωγή τους.
Εδώ και αρκετό καιρό λένε ότι θα γίνει ένας ενιαίος φορέας διαχείρισης ελαιόλαδου για όλη την Κρήτη. Τη στιγμή που πλήττεται ο τουρισμός λόγω κορωνοϊού, πρέπει να στραφούμε και να βοηθήσουμε τον πρωτογενή τομέα. Μακάρι το ελληνικό λάδι τελικά να βρει το δρόμο που πραγματικά του αξίζει.
Άννα Μετζογιαννάκη, Τζώρτζη
