…. Σε ένα απομακρυσμένο μέρος πάνω στη γη, σε μια ιστορική πλατεία υπάρχουν παγκάκια που μιλούν!!!…μα πως είναι δυνατό να μιλούν τα παγκάκια;
ίσως η ιστορική ατμόσφαιρα της πλατειάς να επηρεάζει με μαγικό τρόπο τα παγκάκια και να αποκτούν ανθρωπινή λαλιά!!!
Οι ομιλίες τους είναι έντονες… οργισμένες…κακές…
« Όταν κάποιος είναι τρελός, πρέπει να τον θάβουν ζωντανό φώναζε το παγκάκι, τους αδύναμους δύσκολα τους αντέχει κανείς.»
« Βέβαια μπορεί να συμβεί στο καθένα είπε το άλλο παγκάκι, αλλά δεν θέλω να κάθονται πάνω μου τέτοιοι άνθρωποι.
Είναι επικίνδυνοι! άχρηστοι! ανάπηροι! κτήνη! και τα κτήνη τα κλείνουν σε κλουβιά και τα περιφέρουν για δημόσιο θέαμα.»
Η προκατάληψη οδηγεί στα άκρα. Ο φόβος της τρέλας παγώνει τη σκέψη…
Η μαγεία της πλατειάς χάθηκε και τα παγκάκια σώπασαν για πάντα.
Φιλέας Φογκάκης