…γράφει ο Γιώργος Καφφετζάκης
Με ανάμεικτα συναισθήματα διάβασα τη νέα κυβερνητική πρωτοβουλία περί συναλλαγών με πλαστικό χρήμα σε κάποια νησιά μας για ποσά άνω των 70€ και αυτομάτως μου δημιουργούνται ερωτήματα και ερωτηματικά.
Το πρώτο είναι γιατί σε ορισμένα νησιά και όχι ας πούμε σε όλα? Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής τους και ποιο το βαθύτερο νόημα αυτής της προτίμησης? Το δεύτερο είναι γιατί για συναλλαγές άνω των 70€ και όχι ας πούμε για άνω των 80€? Γιατί πάλι αυτή η επιλεκτική προτίμηση ενός τυχαίου αριθμού?
Το τρίτο και σηματικότερο είναι γιατί η κυβέρνηση δεν βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο και δεν επιλέγει μια ρηξικέλευθη λύση, δίχως μεσοβέζικες προτάσεις αμφιβόλου επιτυχίας και δημιουργίας αυτονόητων αντιδράσεων λόγω της επιλεκτικής διάκρισης εφαρμογής του μέτρου.
Η γενική παραδοχή είναι ότι η χώρα βιώνει την μεγαλύτερη οικονομική κρίση της Ιστορίας της. Φλερτάρει καθημερινά με το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας που συνεπάγεται και την οικονομική της εξαφάνιση, αλλά συγχρόνως φοβάται να επιβάλει Νόμους και Κανόνες Δικαίου προς όλους ανεξαιρέτως, φοβούμενη προφανώς την απώλεια της εκλογικής πελατειακής ισορροπίας.
Διότι δεν εξηγείται αλλιώς ότι όλες, μα όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, ήθελαν να πατάξουν την περιβόητη φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, λαθρεμπορία, μαύρη εργασία και τόσα άλλα κακά της μαύρης μοίρας μας, αλλά έμειναν με την αδιαμφισβήτητη όρεξη ανά χείρας, δίχως ούτε ένα θετικό αποτέλεσμα καταγεγραμμένο στο ενεργητικό τους, παρά μόνο κάποια επικοινωνιακά πυροτεχνήματα πρόσκαιρης πολιτικής άγρας δημοσιότητας.
Η χώρα είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Αυτό πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό. Και σε μια τέτοια κατάσταση δεν επιτρέπονται ούτε σφάλματα, ούτε παλινδρομήσεις, ούτε σπιθαμιαίοι διαχειριστές του δημόσιου βίου. Και σε αυτήν την λογική, θα έπρεπε για λόγους εθνικής ανάγκης, να απαγορευθεί η κυκλοφορία του χρήματος σε όλη την επικράτεια για ένα βάθος χρόνου, το οποίο θα καθορίσουν οι ανάγκες. Οι μόνες συναλλαγές που θα επιτρέπονται θα είναι μόνο μέσω πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών και μέσω τραπεζικών λογαριασμών. Τίποτε άλλο. Ακόμα και μία τσίχλα να θέλει κάποιος από το περίπτερο, θα πρέπει να συναλλαχθεί αποκλειστικά και μόνο με τους ανωτέρω τρόπους.
Μπορεί εύκολα κάποιος λοιπόν να αντιληφθεί τα αμεσότατα οφέλη που θα αποκομίσει η Ελληνική δύσμοιρη και άκρως ταλαιπωρημένη οικονομία. Η φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή εξανεμίζονται αμέσως. Η μαύρη εργασία περνάει αυτομάτως στην Ιστορία, καθώς επίσης και η λαθρεμπορία κάθε είδους, υλικού ή ανθρώπινου θα μειωθεί. Ακόμα οι ληστείες θα εκλείψουν και γενικά μια μεγάλη γκάμα εγκληματικότητας θα στερηθεί τις υπηρεσίες της.
Το σπουδαιότερο όλων όμως, είναι ότι οι νέες γενιές Ελλήνων θα γαλουχηθούν σε ένα υγιές περιβάλλον οικονομικού σεβασμού και προπαντός ανταποδικότητας σε ένα κράτος πλέον δίκαιο φορολογικά και ισότιμο για όλους. Θα προκύψουν νέες γενιές με υψηλό, ίσως σκανδιναβικό, φρόνημα σε ότι αφορά τις σχέσεις κράτους – πολιτών και τι απαιτήσεις θα έχει ο ένας από τον άλλο.
Σε βάθος χρόνου λοιπόν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα μιας τέτοιας σκληρής υιοθέτησης ενός μέτρου θα αποφέρουν, εκτός από τα άμεσα οικονομικά αποτελέσματα, και την αλλαγή μιας παγιωμένης νοοτροπίας σε ότι αφορά την οικονομική συναλλαγή και την απόδοση φόρων του Έλληνα, απέναντι σε ένα κράτος που η διακυβέρνησή του πολλές φορές βασίζεται σε πλαστικά μυαλά με πλαστικές λύσεις.
Πολλοί ίσως σπεύσουν να προκαταβάλλουν ότι δεν είναι τεχνικά εφικτό, ή κάποιο άλλο ευφάνταστο αρνητικό μη υλοποιήσιμο σενάριο. Υπάρχει ευτυχώς και εξαίρετο επιστημονικό προσωπικό σε αυτή την χώρα, που μπορεί να εφαρμόσει κάθε καινοτόμο ιδέα που θα έχει ως στόχο την ανάταξη της Ελληνικής οικονομίας και πραγματικότητας. Αρκεί να υπάρχει θέληση.
Βρείτε το!
Ο Γιώργος Καφφετζάκης είναι Δ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ
Με εκτίμηση
Καφφετζάκης Γιώργος
πολιτικός μηχανικός