Τον ήλιο και το ολόγιομο φεγγάρι να κυριαρχούν ταυτόχρονα και να χρωματίζουν ρόδινο τον ουράνιο θόλο, απόλαυσαν από την κορυφή του ‘Θύλακα’ πεζοπόροι του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου.
΄Οπως συνηθίζουμε τα τελευταία καλοκαίρια, τις νύχτες με πανσέληνο σκαρφαλώνουμε στην κορφή κάποιου βουνού με πανοραμική θέα για να βιώσουμε τη μαγική στιγμή της αμφιλύκης, την ώρα δηλαδή του λυκόφωτος όταν εναλλάσσεται η μέρα σε νύχτα. Για την πανσέληνο του Ιουλίου διαλέξαμε να ανεβούμε στο ‘Θύλακα’, το κοντινό αλλά ανεξερεύνητο βουνό νότια του Αγίου Νικολάου, που χωρίζει την περιοχή της Κριτσάς από την πόλη. Το χαμηλό βουνό ορθώνεται σε ύψος 520μ και προσφέρει πανοραμική ανεμπόδιστη θέα στον κόλπο του Μεραμπέλλου, στην πόλη του Αγίου Νικολάου και στον κάμπο της Κριτσάς. Με τα καλλιεργημένα χωράφια να έχουν εγκαταλειφθεί για δεκαετίες, στις πλαγιές του βουνού φυτρώνουν τώρα αγριελιές, χαρουπιές, σκίνοι και ασπάλαθοι ανάμεσα σε ριζωμένους βράχους και πέτρες. Φανερά τα σημάδια της ανθρώπινης παρουσίας, από την Μινωική (ίχνη από ιερό κορυφής) μέχρι και τη σύγχρονη εποχή (θραύσματα από οβίδες και ερείπια παρατηρητήριων από πολεμικούς καιρούς και γκρεμισμένα μετόχια, αλώνια και στάνες από τις μέρες της ειρήνης και του μόχθου).
Η διαδρομή μας είχε αφετηρία τους πρόποδες του βουνού στην περιοχή της Ρούσσα Λίμνης. Με απότομη ανηφορική διαδρομή, τα πρώτα μέτρα σε χωματόδρομο και στη συνέχεια χωρίς ευδιάκριτο μονοπάτι, σκαρφαλώνοντας πάνω σε βράχια ανάμεσα από ξερούς θάμνους αρωματικών φυτών και αγκαθωτούς ασπάλαθους, προχωρήσαμε προς την κορυφή. Το αεράκι που φυσούσε αποδείχτηκε σύμμαχος της ανάβασης, αφού κράτησε την θερμοκρασία του καλοκαιρινού απογεύματος σε ανεκτά επίπεδα διευκολύνοντας την δύσκολη ανηφορική μας πορεία. Περισσότερο όμως μας ‘έσπρωχνε’ η πανοραμική θέα που σε κάθε μας βήμα γίνονταν όλο και πιο εντυπωσιακή!
Μετά από ανάβαση μιας περίπου ώρας φτάσαμε στην πρώτη κορυφή (485μ.), από όπου χορτάσαμε την υπέροχη θέα της πόλη μας λουσμένης στον απογευματινό ήλιο. Συνεχίσαμε προς τη δεύτερη κορυφή (520μ.), όπου κάναμε το καθιερωμένο διάλειμμα για ξεκούραση και …ρακί, απολαμβάνοντας τη μαγευτική ώρα του σούρουπου, όταν ο ήλιος και το φεγγάρι μετεωρίζονται στο στερέωμα σαν να δίνουν μάχη αν θα επικρατήσει το φως ή το σκοτάδι. Την ώρα της αμφιλύκης, που έκανε τη θέα προς τον Άγιο Νικόλαο, την Κριτσά, τον Κρούστα, τον κάμπο Λακωνίων και Καλού Χωριού, τον κόλπο Μεραμπέλλου να μοιάζει παραμυθένια μέσα στο λυκόφως.
Με την ευχή να μπορέσουμε να βιώσουμε και την πανσέληνο του Αυγούστου το ίδιο όμορφα, ξεκινήσαμε την κατάβαση με το φως από το ολόγιομο φεγγάρι και τους φακούς κάνουν το βουνίσιο τοπίο να μοιάζει μυστηριακό. Καθώς το σκοτάδι απλώνονταν, τα αναμμένα πολύχρωμα φώτα της πόλης και των γύρω χωριών μας πρόσφεραν ένα αλησμόνητο φαντασμαγορικό θέαμα!
Κατηφορίσαμε για μια περίπου ώρα από μονοπάτι στην πίσω πλευρά του βουνού στη θέση ‘Κλεισίδια’, περάσαμε δίπλα από το νταμάρι και φτάσαμε μετά από σχεδόν 4ωρη πεζοπορία, στην αφετηρία μας στην Ρούσσα Λίμνη, την ώρα που η νύκτα άπλωνε το πέπλο της και το φεγγάρι ανέτειλε πάνω από τα Στειακά βουνά, φεγγοβολώντας ανάμεσα στην χαμηλή νέφωση.
Περισσότερες φωτογραφίες και video στο pezopories.blogspot.gr και στη σελίδα του Συλλόγου στο facebook.
