ΝΕΑΠΟΛΗ.
ΜΟΥΝΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΜΕ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΤΟ ΑΥΡΙΟ;
ΕΛΠΙΔΕΣ, ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ, ΜΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ.
Πριν λίγες μέρες, την τοπική δημοσιότητα, απασχόλησε η Νεάπολη.
Ο υποψήφιος δήμαρχος Νίκος Κοκκίνης, οργάνωσε εκεί συνάντηση για να παρουσιάσει τις απόψεις του γενικά για το Δήμο αλλά και ειδικά για την ιστορική κωμόπολη και βέβαια να ακούσει τις προτάσεις των πολιτών της για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους καθώς και τη δυνατότητα τονωτικής ένεσης οικονομικής ανάπτυξης, με κατάλληλα μέτρα. Που αναζητούνται εναγωνίως.
Την επόμενη ακριβώς, συνεδρίασε και το Τοπικό Συμβούλιο Νεάπολης το οποίο δυόμιση μήνες πριν τις εκλογές και τις ενδεχόμενες αλλαγές, αν και ποτέ δεν είναι αργά, ερευνά επίσης πάντα, με ζέση και φιλότιμο, για λύσεις.
Το ίδιο και λίγο πριν, η πρωτοβουλία “Πώς φαντάζομαι την πλατεία μου”.
Συνεπώς, ΟΛΟΙ παρόντες στο κυνήγι για ιδέες και προτάσεις εφικτές και κυρίως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ. Εύγε για τον οργασμό κινητοποιήσεων.
Πολλά ακούσθηκαν. Για την κατασκευή δρόμων και πεζοδρομίων, για την επισκευή ή αναστύλωση κτηρίων, για τη μη χρήση της κεντρικής πλατείας ως άναρχο πάρκινγκ, για παγκάκια στο πάρκο της, για λωρίδες κυκλοφορίας, για ποδηλατόδρομους, για σχολές και ιδρύματα, για σφαγεία, μέχρι και για άνοιγμα εστιατορίου.
Ναι, είναι όμορφα σαν μέτρα διευκόλυνσης της ζωής μας.
Αλλά φρέσκο καθημερινό χρήμα, πώς θα φθάσει στην περιοχή; ΜΟΝΟ τότε τα νοικοκυρέματα, οι δρόμοι, οι επιδιόρθωσεις, η καθαριότητα, η καλύτερη οργάνωση, υποχρεωτικά όχι μόνο θα έλθουν αλλά και θα παγιωθούν! Διότι θα υπάρχει το απαραίτητο κίνητρο.
Συνεπώς. Απαιτούνται σοβαρά και μόνιμα έργα. Των οποίων η φύση, αν δεν έχει κάποιος να μας προτείνει πρωτοπόρες βιομηχανίες ή τεχνολογίες αιχμής -κάπως απίθανο, επιτρέψτε μου- δεν μπορεί να είναι παρά…
Ιδού τι:
Θα παραθέσω εδώ πρώτα τη μετάφραση αποσπάσματος κειμένου που δημοσιεύθηκε στην προχθεσινή γαλλική εφημερίδα Monde και θα καταλάβετε, μετά και από εξηγήσεις, πώς συνδέεται με τη δική μας πραγματικότητα:
“Η γαλλική πόλη Νάντη (Nantes), πέρασε μία μεγάλη κρίση με το κλείσιμο των ναυπηγείων της και την κατάρρευση που αφορούσε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων γύρω από το λιμάνι της.
Να όμως που τελικά αποτελεί και πάλι έναν προορισμό, μία πόλη που κατάφερε να “επαναπροσδιοριστεί”.
Ο Ζαν Μαρκ Ερώ (Ayrault), διετέλεσε δήμαρχός της από το 1989 έως το 2012.
Ως δημοτικός άρχων, περιστοιχίσθηκε από υπέρ ικανά στελέχη, κυρίως τους Λοράν Τερύ, πολεοδόμο και Ζαν Μπλαιζ, καλλιτεχνικό υπεύθυνο.
Μαζί, “επανασχεδίασαν” τη Νάντη γύρω από τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, που λειτούργησε σαν καρδιά που επανασύνδεσε τον κοινωνικό ιστό της. Δημιουργήθηκε ένας ενάρετος κύκλος: από πτωχή πόλη, προσέλκυσε επενδύσεις, χάρη στην ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ της ενεργοποίηση”.
Και ιδού γιατί είμαι αντίθετος με εκείνον που ζητάει τώρα την ψήφο σας στο Δήμο, για να “ολοκληρώσει το έργο του”, όπως είπε! Τον θεωρώ υπεύθυνο για την αδιαφορία του για παρεμφερή σχέδια για τον πολιτισμό που του έχουν προταθεί για την ανάπτυξή μας.
Αλλά και για την άρνησή του να δεχθεί καν, πριν 4 χρόνια, έναν εκπρόσωπο της γαλλικής αυτής πόλης που, μετά από επαφές ΜΑΣ με το περιβάλλον του Γάλλου πρωθυπουργού (!!!), δέχτηκαν να στείλουν εδώ για να μας εξηγήσει και δείξει ΤΙ και ΠΏΣ εκείνοι πετύχαιναν, πάνω σε ιδέες πολιτιστικού περιεχομένου παρόμοιες με εκείνες που μετά βδελυγμίας απέρριπτε, επειδή ίσως δεν καταλάβαινε το βεληνεκές των δύο μοναδικών, πολύτιμων θησαυρών μας στα δύο μεγαλύτερα αστικά κέντρα του Δήμου του, στον Άγιο Νικόλαο και στη Νεάπολη. Δηλαδή στον Άγιο τους δικούς μας ήρωες, της τοπικής ιστορίας και μυθολογίας και τη δυνατότητα με πρωτότυπες, ελκυστικές μεθόδους, να προβληθούν διότι συγκινούν τους πάντες, τις υπέροχες ιστορίες μας που θα μπορούσαν οπτικά και αφηγηματικά να προσελκύσουν χιλιάδες κόσμο και να φέρουν έσοδα.
Και στη Νεάπολη, του μοναστηριού Φραρό με το τρομερό ενδιαφέρον, με το κρητικόπουλο που έγινε Πάπας και την ταραγμένη για την Καθολική Εκκλησία περιόδο γύρω στο 1400 μ.Χ, όπου υπήρχαν τρεις ταυτόχρονα, αντιμαχόμενοι Ποντίφηκες. Ήταν το Καθολικό σχίσμα, σταθμός στην ιστορία της Δύσης!
Τα χρόνια περνούν, η Νάντη θριαμβεύει και εμείς, επειδή όπως τυφλά ατενίζοντας και με ρηχή ανάλυση είπε δυστυχώς ο σημερινός δήμαρχος πως “είναι διαφορετικές οι συνθήκες μας, άρα δεν μας κάνουν τα φώτα τους και η μέθοδός τους”, κυλιόμαστε πάντα μέσα στην κρίση. Καθόλου εύγε!
Ναι, με τη ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ μονή του Φραρό και με ένα ακόμη ευφάνταστο έργο που έχει προταθεί και που έχει σχέση και με την έδρα της Επισκοπής, δηλαδή 12 μη λατρευτικές, αλλά τέχνης, στήλες με ανάγλυφη παράσταση θαυμάτων του Ιησού, μόνιμα στο κέντρο της Νεάπολης στον κήπο της προς την πλατεία, καθώς και με οργανωμένη προβολή τους από δραστήριο φορέα, θα μπορούσαμε να συγκινήσουμε και να προσελκύσουμε κόσμο, με υψηλής αξίας και απαιτήσεων έργα. Με Επισκοπή, μεγάλη Παναγία, θαύματα του Ιησού, τις δύο γύρω μονές, το ΦΡΑΡΟ.
“Ποιητική αδεία”, θα το αποκαλούσα μία μικρή Ασίζη! Ιστορίας, Τέχνης, Θρησκείας, ταυτόχρονα.
Κουραστικά θα επαναλάβω, μόνο με την αξιοποίηση και εκμετάλλευση ΔΙΕΘΝΟΥΣ σημασίας και ενδιαφέροντος ντόπιων στοιχείων μας, αυξάνονται οι πιθανότητές μας ανάκαμψης.
Η σημερινή δημοτική αρχή με μη όσο θα έπρεπε ευρεία αντίληψη στα περί πολιτισμού θέματα, έχει καθυστερήσει ανεπίτρεπτα. Η επόμενη, θα ανασκουμπωθεί για να καλύψει το χαμένο χρόνο;
Φιλικά και με εκτίμηση,
Στέλιος ΑΔΑΜΑΚΗΣ.
in ΑΠΟΨΕΙΣ, ΜΕΡΑΜΒΕΛΛΟ