<< Τον αθλητή πρέπει να τον εμπνέεις…>>
Μια κατάθεση ψυχής από τον Λευτέρη Ραφαηλάκη
…της Άννας Μετζογιαννάκη Τζώρτζη
-Λευτέρη το όνομα σου είναι συνυφασμένο με τα αθλητικά δρώμενα στο δήμο μας και ιδιαίτερα με τον κλασικό αθλητισμό. Ήταν ένα όνειρο που ξεκίνησε από την παιδική σου ηλικία ή προέκυψε στην πορεία της ζωής σου;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αθλούμαι. Το γήπεδο ήταν πάντα το δεύτερο μου σπίτι, ως αθλητής αλλά και ως θεατής σε διάφορους αγώνες. Από μικρός ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο και να κάνω κολύμβηση. Αργότερα κέρδισα ένα αγώνα στο στίβο, με τον πρώτο μου προπονητή τον Γιώργο Αποστολάκη που διέκρινε κάποιες ικανότητες μου σε αυτό το κομμάτι και έτσι ξεκίνησα το στίβο από τα δώδεκα μου. Τελείωσα όλη την κλίμακα την Ακαδημαϊκή που αφορά τη Γυμναστική. Το μεταπτυχιακό μου είναι στην εργοφυσιολογία, το διδακτορικό μου στην προπονητική και εργοφυσιολογία.
-Ο χαρακτήρας , η προσωπικότητα σου έχουν διαμορφωθεί με στοιχεία από τον αθλητικό χώρο;
Είναι λογικό να είναι επηρεασμένα αφού πέρασα και περνώ τόσο χρόνο με τον αθλητισμό .Πιστεύω ότι ο αθλητισμός έχει συμβάλει θετικά στο χαρακτήρα μου. Σαν έφηβος ήμουν αρκετά ατίθασος. Η προπόνηση με βοήθησε να τιθασεύσω αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα μου, να διαχειριστώ το άγχος μου, να βελτιώσω γενικά την ποιότητα ζωής μου.
-Έχεις προπονήσει πολλούς αθλητές. Ποια πρέπει να είναι η ιδανική σχέση μεταξύ προπονητή και αθλητή; Πως χτίζεται αυτή η σχέση;
Στην προπονητική το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να διαχειριστείς το ανθρώπινο δυναμικό σου. Ο τρόπος που θα διαχειριστείς τον αθλητή σου. Θέλω να πιστεύω ότι εκτός κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις αθλητών μου (στις οποίες μπορεί ενδεχομένως να έφταιγα κι εγώ) έχω καλή διαχρονική σχέση με τους αθλητές μου. Αυτό που πιστεύω είναι ότι τον αθλητή πρέπει να τον εμπνεύσεις. Πρέπει να καταλάβει ότι αυτό που κάνει θα ωφελήσει τον ίδιο και όχι τον προπονητή του. Να είναι συνειδητοποιημένος. Τα παιδιά έχουν αντίληψη και καταλαβαίνουν αν ο προπονητής παλεύει για τα ίδια ή για προσωπική του προβολή. Οπότε η σχέση χτίζετε μέσα από μια αμοιβαία εμπιστοσύνη, σεβασμό και σωστή επικοινωνία. Βέβαια για να προχωρήσει ένας αθλητής σημαντικό ρόλο έχει και το οικογενειακό περιβάλλον. Ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον βοηθάει τον αθλητή να φτάσει τους στόχους του.
-Ποια είναι τα συναισθήματα σου πριν από κάθε αγώνα και πως τα διαχειρίζεσαι;
Ο προπονητής έχει πολύ άγχος. Εγώ τις κούρσες των αθλητών μου τις βλέπω φαντασιακά εκατομμύρια φορές. Αυτό το άγχος όμως ο προπονητής δεν πρέπει να το μεταδώσει στον αθλητή του. Και όχι μόνο αυτό αλλά και ο ίδιος πρέπει να προσπαθήσει να το αποβάλλει για να έχει καθαρό μυαλό να καθοδηγήσει τον αγώνα. Η εμπειρία βοηθάει στη διαχείριση του άγχους. Αλλιώς αντιμετώπιζα τους αγώνες όταν ήμουν στην αρχή και αλλιώς τώρα. Ο προπονητής είναι και ο ψυχολόγος του αθλητή. Είναι εκείνος που οφείλει να μάθει στον αθλητή να επεξεργάζεται, να αναλύει με το σωστό τρόπο τις πληροφορίες από το σώμα του, την προπόνηση του, ώστε να νιώθει σιγουριά και να έχει υψηλότερα κίνητρα για τον επόμενο αγώνα.
– Πως αντιμετωπίζεις την απογοήτευση στο βλέμμα των αθλητών σου;
Πριν από κάθε αγώνα βάζω ρεαλιστικούς στόχους ανάλογα με τη δυνατότητα του κάθε αθλητή και έτσι διαχειρίζομαι πιο εύκολα το αποτέλεσμα των αγώνων. Αν ο αθλητής δεν θα πάει αρκετά καλά να μην απογοητεύετε πολύ για το αποτέλεσμα. Στον αθλητισμό δεν κερδίζεις πάντα. Τα αθλήματα τα οποία προπονώ είναι αρκετά επίπονα. Έχουν μοναξιά και κόπωση μεγάλη. Οι αθλητές προπονούνται κάτω από βροχή, χιόνι, ζέστη. Θεωρώ σαν προπονητής ωριμότητα να αναλαμβάνεις την ευθύνη μιας ήττας και να στηρίζεις τον αθλητή σου.
-Είναι η γυμναστική ένα είδος πρόληψης; Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει να γυμνάζεται από οποιαδήποτε ηλικία;
Η γυμναστική είναι ένα φάρμακο. Σε πολλές χώρες έχει ήδη αρχίσει να συνταγογραφείτε. Στην Ελλάδα γίνεται μια προσπάθεια από γιατρούς του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου σε παθήσεις όπως ο διαβήτης, η στεφανιαία νόσος. Όλα τα ΤΕΦΑΑ στην Ελλάδα έχουν προγράμματα πρόληψης παθήσεων. Γίνονται πολλές έρευνες όπως για παράδειγμα η άσκηση των νεφροπαθών κατά τη διάρκεια αιμοκάθαρσης συμβάλει σε ένα ποσοστό 15-20%στην αποβολή των τοξικών ουσιών, ενισχύοντας ουσιαστικά τη διαδικασία της αιμοκάθαρσης. Εκτιμώ ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρξουν πολλοί γυμναστές που θα στραφούν σε αυτή τη κατεύθυνση. Επίσης στην γυμναστική παράγονται ενδορφίνες που είναι πεπτίδια που παράγονται στον εγκέφαλο και έχουν μια παυσίπονη δράση. Δρουν στον ψυχισμό και μπορούν να προκαλέσουν ευφορία στον άνθρωπο. Σε όλες τις ηλικίες μπορεί να ξεκινήσεις να γυμνάζεσαι αρκεί να το κάνεις σταδιακά. Ακόμα και σε μεγάλες ηλικίες χρειάζεται αύξηση της σωματικής δραστηριότητας για τη συντήρηση της δύναμης και της μυϊκής μάζας, τη συντήρηση του ιδανικού σωματικού βάρους και τη σωστή λειτουργία του καρδιαγγειακού και καρδιαναπνευστικού συστήματος.
-Η Κρήτη είναι ένα νησί που αγαπάει τον αθλητισμό. Έγιναν κάποιες προσπάθειες για να δημιουργηθεί ένα ΤΕΦΑΑ στο νησί και μάλιστα στον Άγιο Νικόλαο. Να υποθέσουμε ότι τώρα έχει χαθεί η ελπίδα για τη δημιουργία του;
Η αλήθεια είναι ότι έγινε μια σημαντική προσπάθεια από την προηγούμενη κυβέρνηση και συγκεκριμένα από το Μανόλη Θραψανιώτη (πρέπει να λέμε ποιος κάνει και τι σε αυτόν το τόπο) αλλά και από τη δική μας τη πλευρά, σαν δημοτική αρχή κινηθήκαμε πολύ γρήγορα και φτιάξαμε μια εκπληκτική έκθεση σκοπιμότητας και βιωσιμότητας. Δυστυχώς έγινε αναστολή της απόφασης ίδρυσης κάποιων Πανεπιστημιακών Τμημάτων σε όλη την Ελλάδα από τη νέα κυβέρνηση. Βέβαια εγώ δεν πιστεύω ότι σε κάθε πόλη πρέπει να υπάρχει ένα Πανεπιστήμιο, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το ΤΕΦΑΑ που θα γινόταν στο δήμο μας θα ήταν ένα Πανεπιστήμιο με δική του ταυτότητα, με πολλές διαφοροποιήσεις από τα υπόλοιπα ΤΕΦΑΑ, με δυνατά του στοιχεία την ύπαρξη κτιρίου, την ιδιαιτερότητα της περιοχής με τη θάλασσα, τα βουνά ,το κλίμα. Μας βοήθησαν αξιόλογοι καθηγητές όπως ο Κώστας Παναγιωτάκης, ο Ανδρέας Φλουρής και ο Αντώνης Κυπάρος. Η μελέτη λοιπόν υπάρχει και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα υλοποιηθεί.
-Λευτέρη πιστεύεις ότι οι νέοι σήμερα ακολουθούν τα όνειρα τους ή όλα αυτά που συμβαίνουν (οικονομική κρίση, ανεργία) τους οδηγούν σε διαφορετικά μονοπάτια από αυτά που πραγματικά θα ήθελαν;
Πολλοί γονείς επηρεάζουν τα παιδιά τους να επιλέξουν επάγγελμα με βάση την οικονομική αποκατάσταση που θα έχουν. Το σέβομαι αλλά εγώ προσωπικά το θεωρώ λάθος. Δεν μπορεί οι στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές στην Ελλάδα να έχουν τις υψηλότερες βάσεις. Τα καλύτερα μυαλά, οι καλύτεροι μαθητές, με όλο το σεβασμό στον αστυνομικό και στον στρατιωτικό, δεν γίνετε να πηγαίνουν σε αυτές τις σχολές επειδή έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Η δική μου άποψη είναι ότι οι τα κριτήρια τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την εκλογή του επαγγέλματος πρέπει να είναι, η ιδιαίτερη κλίση του νέου προς ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Αν επιλέξει ένα επάγγελμα για το οποίο δεν εκδηλώνει κανένα ενδιαφέρον, το βέβαιο είναι ότι θα αποτύχει σ’ αυτό. Αντίθετα, αν ακολουθήσει μια κατεύθυνση η οποία είναι σύμμετρη με τα δικά του ενδιαφέροντα και τις φυσικές του κλίσεις, σίγουρα θα πετύχει.. Κι αυτό γιατί θα βλέπει το επάγγελμά του όχι ως μια καταναγκαστική εργασία αλλά ως μια ευχάριστη και δημιουργική απασχόληση.
– Eίσαι αρκετά χρόνια στα κοινά. Ποια είναι η εμπειρία σου ως ενεργός πολίτης αυτού του Δήμου.
Ασχολούμαι με τα δημοτικά εδώ και έξι χρόνια. Σε ότι κάνω είμαι εθελοντής, δεν πληρώνομαι. Νιώθω ότι έχω δώσει την ψυχή μου σε αυτό το κομμάτι αλλά έχω φθαρεί ψυχολογικά πολύ από αυτό. Να προσπαθείς να κάνεις όσα περισσότερα για το δήμο σου και να βρίσκονται έστω και λίγοι εμπαθείς να σε κρίνουν καχύποπτα και κακοπροαίρετα. Εγώ και ο Χάρης (Αλεξάκης) οι οποίοι λειτουργήσαμε τα τελευταία χρόνια σαν δίδυμο, στήσαμε αρκετά δρώμενα από την αρχή. Δεν υπήρξε κάτι που το έκανε κάποιος ιδιώτης και εμείς απλά το στηρίζαμε. Κάποια πολιτιστικά δρώμενα γεννήθηκαν από εμάς. Υπάρχουν βέβαια πολλοί συμπολίτες μας που μας συγχαίρουν και τους ευχαριστούμε. Αλλά κάποιοι άλλοι, που απλά κάθονται και πληκτρολογούν κακεντρέχειες, εμένα με πληγώνουν. Ήθελα πάντα το καλό του τόπου μου. Προσπάθησα και θα προσπαθώ γι’ αυτό.
-Λευτέρη σ’ ευχαριστούμε και σου ευχόμαστε να έχεις πάντα επιτυχίες στο στίβο του αθλητισμού αλλά και στο στίβο της ζωής σου!
Άννα Μετζογιαννάκη, Τζώρτζη
