in

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ…«Το ζήτημα για την ελληνική κυβέρνηση παραμένει απολύτως ανοικτό» 

 …γράφει ο συγγραφές Μανόλης Συλλιγάρδος

                                                      

 Το τι έγινε στα Καλάβρυτα στις 13 του Δεκέμβρη του 1943 το ξέρουμε όλοι οι μεγαλύτεροι! Ίσως να μη το ξέρουν τα παιδιά μας που δεν ευθύνονται γι αυτό αλλά ούτε και οι δάσκαλοι τους που είναι πολλές φορές υποχρεωμένοι κατά την διδακτέα ύλη, να ακολουθούν  την ιστορία του ΄΄συνωστισμού΄΄  Όμως σήμερα  στο άρθρο μου δεν αναφέρομαι  στην μικρασιατική καταστροφή. Για τα Καλάβρυτα μιλώ, για το Δίστομο, για τη Κάνδανο, για τη Βιάννο και τα καμένα χωριά της, για τις εκτελέσεις για, για, για…

Πρόσφατα περνώντας από τον μαρτυρικό τόπο των Καλαβρύτων ανέβηκα για μια ακόμα φορά στο λόφο της εκτέλεσης, στο λόφο της ναζιστικής θηριωδίας. Μισογερμένοι σταυροί και μερικά σβηστά καντήλια στο φρεσκοβρεγμένο χώμα που μύριζε πίκρα, πόνο και θάνατο.

Όμως, μόνο πίκρα ένιωσα  εγώ. Ότι αποτρόπαιο σχεδίασαν οι ΝΑΖΙ το τέλειωσαν με συνοπτικές διαδικασίες. Τα αυτόματα΄΄κελαηδούν΄΄    γρήγορα. Τις μεγάλες πέτρινες πλάκες, με τα ονόματα των αγοριών από δεκατριών χρονών και πάνω και όλων των αντρών του μαρτυρικού χωριού συνήθισα να τις βλέπω όσες φορές έχω πάει. Στις σκέψεις μου όμως πάντα, ερχόταν και οι γυναίκες που άφησαν να ζήσουν, για να υποφέρουν πιότερο με τους αμίλητους νεκρούς, καθώς εκείνες σπάραζαν πάνω τους. Και αυτό γιατί; Ως αντίποινα για τις αντιστασιακούς Έλληνες για να έχουμε εμείς σήμερα την Ελευθερία μας. Όλα τα παραπάνω αφορούν για μια ακόμα φορά την αιματοβαμμένη μας Ιστορία. Εγώ  όμως ήθελα να αναφερθώ στον σημερινό εορτασμό σχετικά με την 80η επέτειο του Ολοκαυτώματος και της εκτέλεσης του χωριού των Καλαβρύτων. Άλλη μια επέτειος με εκπροσώπηση από υπουργούς των εκάστοτε κυβερνήσεων, με μνημόσυνα και μπάντες…Στ΄ αυτιά μου βρυχώνται ακόμα οι φωνές που άκουσα από τους άδικα και αναίτια νεκρούς των Καλαβρύτων. Η πίκρα και το παράπονο τους μετατράπηκαν σε οργή. Οργή για  μας που σήμερα τον τόπο του μαρτυρίου τους, τον βλέπομε σχεδόν σαν ΄΄αξιοθέατο΄΄

Οργή και από το Δίστομο, οργή και από την Κάνδανο, οργή και από τη Βιάννο, οργή, οργή οργή…

Έχουν περάσει ογδόντα χρόνια από τότε! Και μ΄αυτό τι;

To ζήτημα (των αποζημιώσεων) για την Ελληνική κυβέρνηση παραμένει απολύτως ανοικτό!!!

Έχετε να πείτε κάτι;         

                                           YΓ. Μήπως εξαντλήθηκαν

                                        τα επιχειρήματά μας και η διπλωματία            

                                        απέναντι  στην ΄΄κραταιά΄΄ Γερμανία;                                             

                                                              Μανώλης Συλλιγάρδος

                                                           Συγγραφέας