Toυ Κωνσταντίνου Συλιγάρδου, δημοσιογράφου
Τον κλάδο των εκπαιδευτικών τον τιμώ.
Όλα τα χρόνια της σχολικής διαδρομής μου πήγα σε δημόσια Σχολεία.
Στο 6ο Δημοτικό Ηρακλείου, στο 6ο Γυμνάσιο και στο Καπετανάκειο ( 5ο Γενικό λύκειο ),
Ακόμα θυμάμαι όλους μου τους δασκάλους και τις δασκάλες μου, ακόμα θυμάμαι τους καθηγητές μου.
Αξιόλογοι άνθρωποι και εξαιρετικοί εκπαιδευτικοί.
Σεβασμός και θαυμασμός και τότε και σήμερα, που δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.
Με κάποιους από αυτούς σχετίζομαι και προσωπικά πλέον.
Είμαστε φίλοι με αμοιβαίο σεβασμό για την προσφορά τους στους μαθητές και στο σχολείο.
Κάποιους από αυτούς τους ακούτε και τους έχετε δει σε εκπομπές μου στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση.
Στις μαθητικές κοινότητες τους γνώρισα και ως μαθητής που ψηφιζόταν από τους συμμαθητές του στα 5μελή και 15μελή συμβούλια των Σχολείων.
“Διαπραγματευτήκαμε” πολλές φορές με πολύ επικοδομητικό τρόπο για απλά και σύνθετα θέματα και μαθητικά αιτήματα.
Τότε και σήμερα.
Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.
Σήμερα είμαι σε επαφή με τους δασκάλους και καθηγητές του γιου μου.
Επίσης σε Δημόσια Σχολεία.
Επίσης αξιοσέβαστοι για το έργο τους και αξιόλογοι.
Όμως μέσα σε όλα αυτά τα καλά,όπως σε κάθε πτυχή της κοινωνίας, στα σύνολα και τα υποσύνολα, υπάρχουν και τα “ζιζάνια”, οι “μύκητες” τα σκουλίκια που ως λεκέδες κηλιδώνουν το εκπαιδευτικό προσωπικό και το δημόσιο σχολείο.
Αυτά που είδαν πάλι το φως της δημοσιότητας με τα πορνόδιαστροφικά μηνύματα του 48χρονου δασκάλου προς τους ανήλικους μαθητές του είναι όνειδος.
Και αντί οι πρώτοι που θα έπρεπε να ξεσηκωθούν για να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια τους,να είναι οι συνάδελφοί του και τα συνδικαλιστικά τους όργανα, σιγή ιχθύος!
Κι αν κάτι έγινε,έγινε ψυθιριστά.
Ως πειθήνια όργανα ποιών άραγε λειτουργούν;
Είναι τα ίδια συνδικαλιστικά όργανα που ξεσηκώθηκαν και έκαναν πορείες και συγκεντρώσεις για τον αρχιεκτελεστή της 17 Ν. Κουφοντήνα, για τους τρομοκράτες της Χαμάς και δεν ξέρω και γω για ποια άλλη παλαβομάρα!!!
Ένιωσα τρόμο για μια στιγμή ως πατέρας.
Αυτά διδάσκουν στις αίθουσες οι συγκεκριμένοι;
Αυτά είναι τα ιδεώδη και ιδανικά ;
Οι Κουφοντήνες και η φιλοτουρκική, ισλαμοφασιστική Χαμάς ; Ή μήπως οι ΜΚΟ της Τουρκίας Εσωτερικού;
Είναι αυτοί που επίσης αρνούνται την κάθε είδους αξιολόγηση.
Αυτοί μπορούν να αξιολογούν τα παιδιά μας, αλλά αυτοί να μην αξιολογούνται.
Αλλά ακόμα κι αν συμφωνήσω μαζί τους για την αξιολόγηση που δεν συμφωνώ, δεν θα έπρεπε να περνάνε από ειδικούς ψυχιάτρους και ψυχολόγους για ευνόητους λόγους;
Εκπαιδεύουν μεγαλώνουν και διαπλάθουν ψυχές.
Πώς δηλαδή θα εντοπιστεί αυτή η μικρή θλιβερή μειοψηφία ψυχανώμαλων και διεστραμμένων ;
Με καφετζούδες;
Με το ρίξιμο των χαρτιών ή από μέντιουμ-ταρώ-αστρολόγους ;
Ή μήπως θα περιμένουμε τα θύματα να μιλούν (και όταν θα μιλούν) κάθε φορά για να σημάνει συναγερμός κατόπιν εορτής και όταν πλέον θα υπάρχουν θύματα;
Πώς θα περιθωριοποιήσει το σύστημα και θα απομονώσει τους λεκέδες, τους ανώμαλους, τους επικίνδυνους, που υποδαυλίζουν τους πολλούς που είναι και καλοί και ικανοί και άξιοι συνεχιστές των καλών εκείνων εκπαιδευτικών της γενιάς μου ;
Πώς θα οχυρωθεί η κοινότητα;
Ας μου πει κάποιος από αυτούς.
Πώς θα προφυλαχθούν τα παιδιά μας σήμερα και οι επόμενες γενιές από τους επίδοξους Σειραγάκηδες;
Μα μόνο με αξιολόγηση και ενδελεχή προληπτική εξέταση και έρευνα εις βάθος.
Οι πιλότοι για να πετάξουν ένα αεροπλάνο, και όχι μόνο, περνούν τακτικά ψυχολογικά τεστ.
Και το θεωρούμε αυτονόητο ότι έτσι πρέπει να γίνεται.
Για το αεροπλάνο ναι, για τα παιδιά μας όχι ;
Η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα προς αυτήν την κατεύθυνση και θα πρέπει να έχει μαζί της το υγιές κομμάτι των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων που είναι πλέον υποχρεωμένοι να το απαιτήσουν μαζικά, επίμονα, και άμεσα.
Ως εδώ και μη παρέκει!
Να προστατεύσουμε ότι έχει μείνει όρθιο, να αποτρέψουμε ότι απειλείται, να μην υποθηκεύσουμε σήμερα το κύρος και την σοβαρότητα της εκπαιδευτικής κοινότητας στην χώρα και φυσικά να μην συντηρούμε καλά κρυμμένους πίσω από ψευδεπίγραφες θεωρίες και τάχα μου τάχα μου δικαιωματιστές αυτούς τους επικίνδυνους και άθλιους “ανθρώπους”.
Να υπάρξει ξανά εμπιστοσύνη.
Πρωτοβουλία εδώ και τώρα !
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, δεν υπάρχει άλλος χρόνος, δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία και υπομονή.
Θέλω τους εκπαιδευτικούς ψηλά, εκεί που πραγματικά ανήκουν.
Όχι μόνο ως φορείς κοινωνικοποίησης όπως ήταν και θα είναι το σχολείο.
Θέλω τους δασκάλους και τους εκπαιδευτικούς δακτυλοδεικτούμενους όπως τους αξίζει μέσα σε μια κοινωνία που το σχολείο βγάζει Ανθρώπους με Α κεφαλαίο, υγιείς, άξιους και ικανούς να πάνε την κοινωνία ψηλότερα.
Κάθε τι διαφορετικό θα μου προκαλεί απαισιοδοξία για το αύριο και ανησυχία για το πολιτικό,και εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας.
Ας μην δικαιώνουν με το αδιάφορο σφύριγμα και την ενδεχόμενη συγκάλυψη τους επικριτές τους.
Ας τελειώνουμε και με αυτήν την παθογένεια που ναρκοθετεί τον ψυχικό κόσμο και το μέλλον των παιδιών μας.
Τώρα είναι η ώρα !