…γράφει η Λαμπράκη Μαρίζα
Τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος γύρω από την αξιολόγηση των Δημοσίων υπαλλήλων αλλά πάντα υπάρχει μια μεγάλη αντίδραση από το μεγαλύτερο ποσοστό και εν τέλει η διαδικασία δεν ολοκληρώνεται.
Ένα εύλογος συλλογισμός είναι να διερωτηθούμε ποιοί είναι οι λόγοι που ωθούν σε αυτοί την αρνητική στάση τους περισσότερους από τους υπάλληλους του δημόσιου τομέα; Θεωρεί άραγε ο καθένας τον εαυτό του γνώστη των πάντων που δεν επιδέχεται καμία λογοδοσία στις πράξεις του. Ρητορική ερώτηση μιας απάντησης που λέει όχι, γιατί απλούστατα στο χώρο της υγείας και στο ευρύτερο δημόσιο τομέα έχουμε απολύτως άξιους, ευφυείς και έντιμους ανθρώπους που γνωρίζουν ότι ουδείς δεν είναι αλάθητος.
Τότε άραγε ποιος είναι ο λόγος της άρνησης των υπαλλήλων του δημοσίου να ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΟΥΝ δηλαδή να ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ για το έργο τους;
Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και δη υπηρεσιών υγείας έχει ως στόχο την βελτίωση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας. Μια εξεταζόμενη παράμετρος είναι η λογοδοσία αλλά με όρους διαφάνειας στις διαδικασίες και σωστούς κανόνες που θα αποτυπώνουν την πραγματικότητα, τις ανάγκες, τις δυνατότητες του προσωπικού και συνάμα της υπηρεσίας. Εδώ και 40 χρόνια ο δημόσιος τομέας ήταν χώρος όπου οι εκάστοτε πολιτικοί με διάφορους τρόπους αντλούσαν ψήφους κατά συνέπεια εμμέσως πλην σαφώς οριοθετούσαν και την σύνθεση του. Τα στελέχη του, μέχρι και σήμερα, τοποθετούνται με αναθέσεις δηλαδή χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια και διαδικασίες και αυτό δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο. Ερχόμενοι λοιπόν στην αξιολόγηση και δεδομένων των ανωτέρω γεννάτε το ερώτημα, ποιος θα αξιολογήσει ποιους, και με ποια κριτήρια;
Κάποιοι από τους υφιστάμενους μπορεί να διαθέτουν αντικειμενικά περισσότερα προσόντα από τους ανωτέρους τους. Όμως θα πρέπει να επαφίονταν στην δύνη της εξουσίας αυτών, εν τέλει μόνο και μόνο για να επιβιώσουν αφού η αξιολόγηση θα συνδέεται άμεσα με τις οικονομικές απολαβές και την εξέλιξη τους. Αυτό είναι κράτος δικαίου ή ένα κράτος που διαιωνίζει την πελατοκρατία, την χειραγώγηση την δουλοπρέπεια, τον φόβο και ευτελίζει την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια εκείνων που είναι οι άξιοι και όχι απλώς οι αρεστοί.
Η αξιολόγηση με όρους Δικαιοσύνης θα είναι εκείνη που θα ακολουθήσει εφόσον προηγηθούν αξιοκρατικές και αδιάβλητες διαδικασίες με ενιαία κριτήρια που θα αναδείξουν ποιος θα πρέπει να έχει την θέση του κριτή και ποιος του κρινόμενου. Μέχρι τότε απλώς διαιωνίζεται η φαυλότητα και μόνο αυτή.
Λαμπράκη Μαρίζα
Νοσηλεύτρια RN, MPH, MSc Bioethics
Γ.Ν.Α.Ν
