«Η διαφορετικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις με τον Κορωνοϊό»
…γράφει η Μαρία Κασωτάκη
Η καραντίνα έληξε εδώ και μέρες όμως τα πράγματα δεν είναι όπως πριν.
Όλα έχουν αλλάξει στις ζωές μας, στην καθημερινότητα μας και κυρίως στις ανθρώπινες σχέσεις.
Περιμέναμε να λήξει η καραντίνα να βγούμε έξω από τα σπίτια μας, να βρεθούμε με φίλους ,συγγενείς ,συνάδελφους,
γνωστούς και αγαπημένα μας πρόσωπα.
Να μιλήσουμε ,να κάνουμε παρέα ,να ανταλλάξουμε αγκαλιές και φιλιά. Πράγματα που ήταν για όλους μας απλά, συνηθισμένα αλλά μας έκαναν να νιώθουμε όμορφα.
Ακόμα και ένα πλατύ χαμόγελο που τώρα κρύβεται πίσω από μια μάσκα.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν όλα άλλαξαν.
Ποιος περίμενε ότι μετά την απελευθέρωση μας λόγω του Κορωνοϊού θα συνεχίζαμε να είμαστε επιφυλακτικοί .
Μη μου πείτε ότι δεν είστε απόμακροι απέναντι στους άλλους ή δεν νιώθετε να απομακρύνουν εσάς;
Γιατί εγώ το βλέπω στην καθημερινότητα μου ,υπάρχει ακόμα φόβος ,υπάρχει αμηχανία, υπάρχει απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους. Νιώθουμε ξένοι βλέποντας να κυκλοφορούν πρόσωπα με μάσκες ,κρυμμένα πρόσωπα που ενώ μας είναι οικεία τώρα έχουν γίνει άγνωστοι γεμάτοι αγωνία, προβληματισμό και εκνευρισμό προσπαθώντας να συνηθίζουν τον νέο τρόπο ζωής.
Τώρα ο κίνδυνος είναι ακόμα πιο μεγαλύτερος γιατί εκτός του Κορωνοϊού, δυστυχώς δοκιμάζεται η επιβίωση, δοκιμάζονται και οι σχέσεις των ανθρώπων.
Οι μεγαλύτερες τάξεις των σχολείων ξεκίνησαν και από Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020 ξεκινούν και οι μικρότερες.
Πως θα νιώσουν αυτά τα παιδιά που θα έχουν νέους κανόνες γεμάτους με όρια και απαγορεύσεις ,να μην μπορούν να παίξουν στο διάλλειμα που θα περιμένουν με αγωνία .
Να μην μπορούν να πάνε στο κυλικείο γιατί θα είναι κλειστό και τόσα άλλα.
Η απόσταση ,η φυσική επαφή ,η κοινωνικότητα μας δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται ακόμα .
Επικεντρωθήκαμε όλοι σε μια οθόνη και ακόμα συνεχίζουμε γιατί δοκιμάσαμε ένα νέο τρόπο επικοινωνίας, που αναγκαστήκαμε να τον συνηθίσουμε και εν μέρει μας βόλεψε γιατί έστω και λίγο κρατηθήκαμε σε επικοινωνία.
Οι τηλεδιασκέψεις κέρδισαν αρκετό από τον χρόνο μας , διεκπεραιώνοντας τις υποχρεώσεις μας σε επίπεδο εργασιακό και άλλων υποχρεώσεων, παράλληλα στερώντας όμως χρόνο από την οικογένεια μας αλλά και προσωπικό μας χρόνο.
Μείναμε σπίτι αλλά το ιδιωτικό μας πλαίσιο άρχισε να καταργείται.
Τώρα λοιπόν ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.
Απαιτείται μεγάλη προσοχή γιατί πρέπει να προσέχουμε για την υγεία μας και κάθε τι που φθείρει τις σχέσεις και την κοινωνικότητα μας.
ΜΑΡΙΑ ΚΑΣΩΤΑΚΗ