Το DNA που αφήνουμε πίσω μας στο περιβάλλον, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αόρατο δακτυλικό αποτύπωμα, ταυτοποιώντας τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί στο παρελθόν, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι μπορεί κάποιος να μην γίνεται να κρυφτεί από τους επιστήμονες ή τις Αρχές επιβολής του νόμου, θέτοντας ένα νέο ηθικό δίλημμα σχετικά με το πώς θα μπορούσαν να συλλεχθούν και να αποθηκευτούν τέτοιες πληροφορίες.
Όπου και αν πάμε, χάνουμε DNA. Αποτελώντας τη βάση της σύγχρονης εγκληματολογικής τεχνολογίας, το DNA υπάρχει στο σάλιο όταν μιλάμε και βήχουμε, αποβάλλεται από τα νεκρά κύτταρα του δέρματος και αποδεικνύεται ακόμα ότι μπορούμε να ανακτήσουμε DNA από τα μαλλιά, κάτι που ήταν προηγουμένως αδύνατον.
Έτσι, οι εγκληματολόγοι ταυτοποιούν εγκληματίες από τα πάντα εδώ και δεκαετίες, δηλαδή από πεταμένες χαρτοπετσέτες μέχρι δείγματα σπέρματος, βοηθώντας στην επίλυση αμέτρητων υποθέσεων, όπως αναφέρεται στο «IFL Science».
Can #DNA left behind in the surrounding environment act as an invisible #fingerprint?🧬
Findings suggest there may be no place to hide from future #scientists, posing a new ethical dilemma of how such information could be gathered and stored.https://t.co/ikGdFQlvhs — Bericon Forensics (@Bericon) May 23, 2023
Σήμα κινδύνου από τη νέα έρευνα για την ταυτοποίηση DNA
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα απέδειξαν ότι το DNA υπάρχει πραγματικά παντού και είναι τρομακτικά εύκολο πώς γίνεται να ταυτοποιηθούν άτομα από το πουθενά. Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μία σύγχρονη προσέγγιση αλληλούχισης DNA για να αναζητήσει περιβαλλοντολογικό DNA (eDNA) σε λύματα γύρω από εργαστήριό τους, άμμο από παραλίες και δείγματα αέρα από ένα κοντινό κτηνιατρείο. Αυτά παρείχαν ποιοτικά δείγματα νερού, άμμου και αέρα από τα οποία θα μπορούσε να εξαχθεί eDNA.
Με την άδεια των ανθρώπων που θα ταυτοποιούνταν σε αυτά τα δείγματα, η ομάδα θα μπορούσε να απομονώσει DNA από πατημασιές στην άμμο, ίχνη DNA στην παροχή νερού, ακόμα και να αναγνωρίσει άτομα στο κοντινό τηνιατρείο, καθώς και το ζώο που νοσηλεύεται και τους ιούς που υπάρχουν εκεί. Όταν πήραν δείγματα από απομακρυσμένα νησιά που δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ άνθρωποι, δεν βρήκαν κανένα ίχνος τους – φαίνεται προφανές, αλλά λειτούργησε ως τέλεια μέθοδος ελέγχου της συγκεκριμένης έρευνας.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι ήταν εξαιρετικά εύκολο να απομονώσει πραγματικά υψηλής ποιότητας DNA, επομένως θα μπορούσε να ταυτοποιήσει άτομα σε κάθε μέσο που εξετάστηκε, συμπεριλαμβανομένου του αέρα. Πλέον, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να εκλαμβάνουμε αυτά τα δεδομένα στα σοβαρά. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο «Nature», οι ηθικές επιπτώσεις της αλληλούχισης του DNA ανθρώπων οι οποίοι μπορεί να μην έχουν συναινέσει, πρέπει να εξεταστούν και να σταθμιστούν έναντι των πλεονεκτημάτων της χρήσης αυτής της τεχνολογίας στην οποιαδήποτε έρευνα.
«Κάθε φορά που σημειώνεται τεχνολογική πρόοδος, υπάρχουν ευεργετικά πράγματα για τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία και ανησυχητικά πράγματα για τα οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία. Εδώ δεν υπάρχει καμία διαφορά», δήλωσε ο Ντέιβιντ Ντάφι, εκ των συγγραφέων της μελέτης, προσθέτοντας: «Αυτά είναι ζητήματα που προσπαθούμε να θέσουμε έγκαιρα, ώστε οι φορείς χάραξης πολιτικής και η κοινωνία να έχουν χρόνο να αναπτύξουν κανονισμούς».
ieidiseis.gr