Η Ένωση Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων Μαθητών Δήμου Αγ. Νικολάου εκφράζει τη βαθιά της λύπη για τον αδόκητο χαμό του Γιάννη.
Θερμά συλλυπητήρια Πόπη και Μανώλη. Ο Θεός να σας δίνει τη δύναμη και το κουράγιο να συνεχίσετε αυτό το διάβα της ζωής και να ”σταθείτε” στον Κωστή σας δύο φορές περισσότερο.
Αυτή η γειτονιά του Ουρανού θα είναι σίγουρα η πιο όμορφη, η πιο γαληνεμένη. Για αυτή τη γειτονιά ξεκίνησες κι εσύ Γιαννάκη και ποιος μπορεί να παρηγορήσει την οικογένειά σου, ποιος μπορεί να δώσει εξήγηση στο ”γιατί ΄΄ που τριβελίζει όλων μας το μυαλό; Να μας χαιρετάς την Πελαγία…
”Σχήμα της Απουσίας – ΙΙ”, Γιάννης Ρίτσος
Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους, τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –
Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια. Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄τη στέρηση μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους, είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.
Γιάννης Ρίτσος, Σχήμα της απουσίας Αθήνα, Φεβρουάριος – Μάρτης 1958