Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου οι διηγήσεις σου, τα αστεία σου, το γέλιο σου. Αυτό το γέλιο που φώτιζε το πρόσωπο σου και γαλήνευε την ψυχή μου.
Έφυγες από αυτόν τον κόσμο, όπως ήρθες παππού μου. Έντιμος, διάφανος, αξιοπρεπής.Ολόκληρη η ζωή μας είναι γεμάτη από την παρουσία σου. Ήσουν πάντα παρών στη ζωή όλων μας, έτοιμος να χαρείς με την ψυχή σου για τη χαρά μας και να βοηθήσεις διακριτικά, όπως συνήθιζες, στην στεναχώρια μας.
Μας δίδαξες με τον χαρακτήρα και τις πράξεις σου, τι σημαίνει αγνή, ανιδιοτελής αγάπη.
Πως να περιγράψω αυτό που ήσουν εσυ για εμας;
Ήσουν το φως που φώτιζε τη ζωή μας.
Καλή αντάμωση παππού μου. Έως τότε, θα μας λείπεις κάθε μέρα, με έναν τρόπο που οι λέξεις δεν είναι ικανές να περιγράψουν.
Ιωάννα και Γιώργος
Για τον παππού μας, Ιωάννη Εμμ. Χουρδακη