Την Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2024, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε την πρώτη -αρκετά απαιτητική- πεζοπορία της χρονιάς με ανάβαση στην 6η ψηλότερη κορυφή της Δίκτης, τον Σκαφιδαρά στα 1.673 μέτρα.
Ο καιρός και πάλι άστατος με δυνατό άνεμο, δεν κράτησε μακριά ωστόσο τους 28 πεζοπόρους, που μαζεύτηκαν με ΙΧ στο οροπέδιο του Καθαρού.
Ξεκινάμε λίγο μετά τις εννιά από τον οικισμό Αβδελιάκο σε χωματόδρομο με κατεύθυνση ΝΑ έχοντας οδηγό τον γίγαντα Λάζαρο με τα 2085 μέτρα του (μία από τις 4 κορυφές της Δίκτης, που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα: οι υπόλοιπες κατά σειρά: Σπαθί, Αφέντης, Ψαρή Μαδάρα) και προς τη μεριά του πρωινού ήλιου, που μας θαμπώνει. Το εύφορο οροπέδιο δεν είναι στην καλύτερή του περίοδο: τα οπωροφόρα δέντρα έχουν ρίξει τους καρπούς τους, πολλά χορταράκια δεν έχουν ακόμα φυτρώσει, τα ρυάκια, που έχουμε δει παλιότερα να γίνονται ποτάμια, ίσα που φιλοξενούν μικρή ποσότητα νερού και οι βουνοκορφές τριγύρω δεν έχουν ούτε ίχνος χιόνι. Εξακολουθεί όμως να είναι γοητευτικό, έτσι καθώς περιβάλλεται απ’ τα ψηλότερα βουνά του νομού μας, με τα φρεσκοσπαρμένα χωράφια του, με τα κοπάδια αιγοπρόβατα και τους γραφικούς βοσκούς του, εικόνα μιας άλλης πιο παραδοσιακής Κρήτης.
Περπατάμε λοιπόν σε ισιάδα αρχικά, περνάμε απ’ τον γνωστό μας Σγουρό Πρίνο, όπου βρίσκεται και το παλιό τυροκομείο, που ίσως κάποτε γίνει ορειβατικό καταφύγιο, ώσπου φτάνουμε στους πρόποδες του Σκαφιδαρά. Εδώ θα αρχίσουμε μια hard rock κάθετη ελεύθερη ανάβαση (αν και υπάρχουν ίχνη παλιότερων μονοπατιών εδώ κι εκεί) από τραχιά πλαγιά με μεγάλους ογκόλιθους, που μας ζορίζει μετά την ραστώνη των χριστουγεννιάτικων διακοπών, αλλά και μας πεισμώνει, γιατί βέβαια όλοι έχουμε δώσει την υπόσχεση για υγιεινότερο και πιο δραστήριο τρόπο ζωής με τη νέα χρονιά! Το τοπίο στα πιο απάνεμα μέρη του έχει κι αρκετά δέντρα, που αν κρίνει κανείς απ’ τα πεσμένα φύλλα τους πρόκειται για σφενδάμια.
Μετά από περίπου τρεις ώρες φτάνουμε στην κορυφή, όπου βρίσκουμε ήδη τον Θεόφιλο, νεαρό βοσκό απ’ την Κριτσά με τον σκύλο του. Κάθε μέρα κάνει αυτή τη διαδρομή, μας λέει, και του παίρνει μισή ώρα το πολύ!!! Ξέρει το μέρος και μας το συστήνει: η άλλη μυτερή κορφούλα στ’ ανατολικά είναι ο Πατέλης, το βούλισμα κάτω δεξιά με το κοκκινόχωμα και τα πρίνα, ονομάζεται ‘Μπατελιό’. Ίσια μπροστά μας πιο επιβλητικός ο Λάζαρος, που μας τρομάζει με το μπόι του (τον έχουμε ανέβει ωστόσο στο παρελθόν)! Καθώς οι ριπές παγωμένου αέρα εδώ ψηλά είναι ιδιαίτερα αφιλόξενες, παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Κατεβαίνουμε απ’ τη δυτική πλευρά του βουνού ως το Μπατελιό κι από κει κατηφορίζουμε ίσια κάτω σε δασωμένο διάσελο με πρίνα σε διάφορα σχέδια, ώσπου να συναντήσουμε τον χωματόδρομο. Ο Ray θυμάται το όμορφο μονοπάτι δεξιά του διάσελου, που μας οδηγεί –ακολουθώντας τα λάστιχα- σε μια πηγή με μία στέρνα ποτίσματος των ζώων (‘Αγιοθέσι’ κατά τον Χριστόφορο, που ξέρει να βρίσκει πληροφορίες.) Χαμόστρωμα τα ξεραμένα βελανίδια θέλουν προσοχή στο πάτημα, αλλά δίνουν κι μια διαφορετική πινελιά στην πορεία.
Το μονοπάτι μας κάποτε συναντά τον χωματόδρομο. Ο καιρός όμως έχει αρχίσει να μαζεύει σύννεφα και δε μας παίρνει να πάμε ως τον Θεριόπρινο στης Ώχρας τον λάκκο. «Το μεγαλύτερο πουρνάρι της Ελλάδας ίσως και του κόσμου με διάμετρο κορμού τρία μέτρα, γνωστό και σαν «του Εγγλέζου ο πρίνος», αφού εκεί στην κατοχή είχαν κρυφτεί δύο εγγλέζοι πράκτορες με τον ασύρματό τους», με ενημερώνει ο Χριστόφορος, που έχει μια λατρεία για τα μεγάλα δέντρα και ήρθε στην πορεία ειδικά γι’ αυτόν! Κρίμα! Εκκρεμότητα για μια άλλη φορά. Για την ώρα ακολουθούμε την ασφάλεια του δρόμου, που σε κάτι λιγότερο από μία ώρα θα μας οδηγήσει πίσω στον Αβδελιάκο. Δεν θα γλιτώσουμε και κάποιες ριπές βροχής, θα φτάσουμε πάντως γενικά στεγνοί πίσω στην αφετηρία μας.
Ήταν μια ενδιαφέρουσα μέρα, μια κάπως περιπετειώδης πεζοπορία, μια γερή εξάσκηση και μια δυναμική αρχή για τη νέα χρονιά. Να κάνω ξεχωριστή μνεία στην φίλη μου, την Κίττυ, απ’ τις παλιότερες πεζοπόρους του Συλλόγου, που εμπνέει τους νεότερους με την επιμονή της στο περπάτημα, στους καλλιτσο-συλλέκτες της ομάδας (χορτομαζωχτάδες της νόστιμης καλλίτσας, που φύεται στα ορεινά του νομού μας), στον Χριστόφορο, την παρέα του και τους φίλους απ’ το «Προπατώ στην Κρήτη» που μας ήρθαν απ’ το Ηράκλειο και βέβαια να ευχαριστήσουμε τον αρχηγό και πρόεδρο του συλλόγου μας, Παναγιώτη Ευδαίμων. Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 12,5 χιλιόμετρα με 590 περίπου υψομετρική διαφορά σε 5 ώρες μικτό χρόνο. Ας ευχηθούμε σε όλους μας «Καλή Χρονιά με πολλές όμορφες και ασφαλείς πεζοπορίες στην πλούσια κρητική φύση»!
Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ