49 χρόνια μετά τη εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι συμβολισμοί παραμένουν σταθεροί, αλλά και διαφορετικοί συνάμα.
Σταθεροί, επειδή οι αξίες και τα ιδανικά που αντιπροσώπευε τότε ο αγώνας του λαού μας είναι αδιαπραγμάτευτα. Διαφορετικοί, επειδή τα δεδομένα κάθε εποχής εμπλουτίζουν τα οράματα και τις επιδιώξεις μας.
Το σύνθημα Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία αποτελεί τη βάση των ανθρώπινων αναγκών. Πάνω σε αυτό το σύνθημα στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα της ευημερίας της ανθρώπινης κοινωνίας. Και πάνω από όλες τις ανάγκες, η ανάγκη για την Ελευθερία – τη μόνη προϋπόθεση ανάπτυξης της Παιδείας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης – που κατέχει αξιωματικά τη θέση του πυρήνα των δικαιωμάτων που απολαμβάνει ο λαός κάθε ανεξάρτητου κράτους.
Ιδιαίτερη υπόσταση αποκτά η λέξη «άνθρωπος», όταν οι λαοί αντιστέκονται σε κάθε εμπόδιο προόδου, όταν διακρίνονται από ισχυρά αντανακλαστικά και εγρήγορση απέναντι στις προκλήσεις της ζωής, όταν οι πολίτες είναι ενεργά προσηλωμένοι στην ιδέα της δικαιοσύνης.
Ανθρώπινα ηρωικό, το Πολυτεχνείο δε θα είναι πότε απόμακρο, όσα χρόνια και εάν μας χωρίζουν από την 17η Νοεμβρίου 1973. Κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα, τιμώντας τη θυσία των νέων της εποχής εκείνης, ανταμώνουμε νοερά μαζί τους, ενώνουμε τα χέρια και, όπως λέει και ο μεγάλος μας ποιητής, Γιάννης Ρίτσος, δίνουμε «… ξανά τον όρκο, όρκο της νιότης, της ζωής, της λευτεριάς, όρκο του ονείρου και της πράξης…»