Τις τελευταίες ημέρες σάλος έχει επικρατήσει με το Κέντρο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής στα Χανιά με τις κατηγορίες που βαραίνουν τους ιθύνοντες να είναι εμπορία βρεφών και γενετικού υλικού, εικονικές εμβρυομεταφορές σε γυναίκες που υποβάλλονταν σε εξωσωματική γονιμοποίηση, για εκμετάλλευση γυναικών που ήταν σε ευάλωτη θέση και άλλες παραβάσεις κακουργηματικού χαρακτήρα.
Η δικογραφία είναι τεράστια ενώ πολλές είναι οι γυναίκες αλλά και τα ζευγάρια που φαίνεται πώς εξαπατήθηκαν τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
Μία από τις κοπέλες που έγινε συνολικά τρεις φορές παρένθετη μητέρα μέσω του Κέντρου Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής μίλησε αποκλειστικά στο Parakritika.gr και περιέγραψε τη διαδικασία από τη στιγμή της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής μέχρι και τη γέννηση των μωρών.
«Πρώτη φορά έμεινα έγκυος πριν από 10 χρόνια όταν ήμουν περίπου 20 χρονών. Έχω καταγωγή από τη Ρουμανία και χρειαζόμουν χρήματα γιατί δεν έβρισκα δουλειά. Ξεκίνησα να δίνω τα ωάρια μου στην αρχή και για κάθε δωρεά έπαιρνα 1500 ευρώ. Στη συνέχεια αποφάσισα να γίνω παρένθετη μητέρα, μιας και τα χρήματα ήταν περισσότερα. Κάθε μήνα παίρναμε 700 ευρώ και μετά την ολοκλήρωση του τοκετού 15.000 ευρώ. Συνολικά έμεινα έγκυος τρεις φορές και η τελευταία ήταν πριν 3 χρόνια. Τα πρώτα παιδιά τα έδωσαν στην Ιταλία και μετά στην Αμερική».
Πολλές οι προσπάθειες για μία επιτυχημένη εγκυμοσύνη
«Θυμάμαι ότι σε μένα έκαναν αρκετές προσπάθειες μέχρι να μείνω έγκυος. Στη συνέχεια, υπογράφαμε χαρτιά με δικηγόρους και μας έλεγαν ότι η όλη διαδικασία είναι απολύτως νόμιμη. Ωστόσο, οι κανόνες ήταν αυστηροί, μέναμε στα δικά μας σπίτια, όμως μας παρακολουθούσαν και δεν έπρεπε να βγαίνουμε έξω μετά τις 10 το πρωί, δεν έπρεπε να πηγαίνουμε στη θάλασσα και να είμαστε εκτεθειμένες στον ήλιο. Κάθε μήνα ερχόταν μία Mercedes και μας έπαιρνε από τα σπίτια μας και μας πήγαινε στην κλινική για τις καθιερωμένες εξετάσεις. Τις πρώτες φορές πριν δέκα χρόνια είχαμε γνωρίσει και τις οικογένειες των μωρών καθώς είχαν έρθει στα πρώτα υπερηχογραφήματα ζευγάρια από την Ιταλία για να σιγουρευτούν ότι είναι όλα καλά με την εγκυμοσύνη».
Υπογράφαμε χαρτιά ότι έχουμε ευθύνη αν υπάρξουν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη
«Υπογράφαμε ένα χαρτί, που έλεγε ότι ήμασταν υπεύθυνες αν κάτι πήγαινε στραβά με την εγκυμοσύνη. Συνήθως οι κοπέλες που ήταν παρένθετες μητέρες ήταν μεταξύ 20-30 ετών, από χώρες της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας ή της Γεωργίας, Ελληνίδες δεν υπήρχαν. Άλλη μία γνωστή μου από τη Ρουμανία έμεινε έγκυος μία φορά όμως μετά δεν ήθελε να συνεχίσει. Της ζήτησαν λοιπόν να προτείνει κάποια άλλη και σαν αντάλλαγμα της έδωσαν χρήματα. Πολλές γυναίκες έπαιρναν χρήματα μόνο γιατί σύστηναν κοπέλες για να γίνουν παρένθετες μητέρες στο κέντρο. Ακόμη, αν σε κάποια έκαναν αρκετές προσπάθειες για εξωσωματική και δεν είχαν επιτυχία, έβρισκαν άλλες ή πάλι τους ζητούσαν να προτείνουν φίλες ή γνωστές τους. Γενικά δε μας πίεζαν, το αντίθετο θα έλεγα, υπήρχαν πάρα πολλές κοπέλες όταν ξεκίνησα εγώ πριν δέκα χρόνια που παρακαλούσαν να γίνουν παρένθετες μητέρες γιατί τα χρήματα ήταν καλά. Στεναχωριέμαι όταν διαβάζω ότι τις πίεζαν, εκτός κι αν έχει αλλάξει κάτι τα τελευταία χρόνια. Κάτι άλλο που με θλίβει όμως είναι ότι πολλά κορίτσια τα κορόιδευαν. Πήγαιναν να δώσουν τα ωάρια τους και τις πρώτες φορές στις περισσότερες έλεγαν ότι τα ωάρια δεν ήταν καλά. Έτσι δεν τις πλήρωναν και στη συνέχεια όταν ξανά έδιναν ωάρια, αναγκάζονταν να τις πληρώσουν».
Η γέννα και τα 15.000 ευρώ
«Μετά που ολοκληρωνόταν ο τοκετός σε ιδιωτική κλινική, μας κρατούσαν μία ημέρα και μετά μας έδιναν εξιτήριο. Δεν είχαμε καμία επαφή με το μωρό ή με τους γονείς. Πηγαίναμε λίγες ημέρες αργότερα στην κλινική για να μας κόψουν τα ράμματα. Πολλές γυναίκες έκαναν περιουσία από αυτή τη διαδικασία, μάλιστα αγόρασαν σπίτια στις χώρες τους και άνοιξαν επιχειρήσεις στα Χανιά. Τα 15.000 ευρώ που παίρναμε μετά τη γέννα ήταν πολλά χρήματα».