Φόβος,… βία και θάνατος!
…γράφει ο Μανόλης Συλλιγάρδος
Σε τι κόσμο μπαμπά μ’ έχεις φέρει να ζήσω
Δε μου κάνει μαμά επιστρέφεται πίσω
Σε τι κόσμο μπαμπά μ’ έχεις φέρει να ζήσω
Με στενεύουν λουριά πώς να τον συνηθίσω
Τόσος κόπος γιατί τόσο αίμα και δάκρυ
Να μπορούσα με κάτι να τον κάνω καπνό
Όλα τέλειωσαν πια όλα πήγαν χαμένα
Ένα μένει σ’ εμένα να του βάλω φωτιά!
Ω! Τι κόσμο μπαμπά ποιοι τον σκάρτεψαν τόσο
Να ‘ναι όλα στραβά τον πουλώ όσο όσο
Κάνε κάτι μπαμπά δεν αντέχω θα φύγω
Είναι κρίμα μαμά άλλαξέ τον και λίγο
Τόσος κόπος γιατί τόσο αίμα και δάκρυ
Να μπορούσα με κάτι να τον κάνω καπνό
Όλα τέλειωσαν πια όλα πήγαν χαμένα
Ένα μένει σ’ εμένα να του βάλω φωτιά
Ερμηνευτής: Γιάννης Καλατζής, Στιχουργός: Κώστας Μουρσελάς,
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Και εγώ θα πω: « Έν οίδα ότι ουδέν οίδα! » Σε παράφραση του σωκρατικού: «Ένα πράγμα ξέρω ότι τίποτα δεν ξέρω! » Αρκούμαι στο να συγκινούμαι και
να συμπάσχω. Ναι και δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω. Αρκεί η βία και ο
θάνατος να μην έλθει σε μένα, στο δικό μου παιδί!
Τι ήταν πάλι αυτό στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά σε μια λεωφόρο λίγα βήματα μακριά από ένα αστυνομικό τμήμα; Αν οι ζωές χάνονται τόσο εύκολα μπροστά στο ΄΄φυλάκειο΄΄ της αστυνομίας, τότε τι άλλο να περιμένουμε ακόμα! Και μη βιαστείτε να νομίσετε ότι τα βάζω με την καλώς εννοούμενη αστυνομία αυτή καθεαυτή, ούτε για τα παιδιά που έχουν σκοπό της ζωής τους να υπερασπίσουν το νόμο και την τάξη και κατ΄επέκταση τη ζωή μας, έτσι όπως έχει γίνει σήμερα με τους τόσους κινδύνους η Ελλάδα και ειδικά η Αθήνα! Δεν θα πω ΄΄μπάτσους΄΄ της ΄΄ΖΗΤΑ΄΄ και της ΄΄ΔΙΑΣ΄΄ των οκτακοσίων και κάτι ψιλά ευρώ, που διακινδυνεύουν την ζωή τους για την δική μας ζωή και ασφάλεια. Ευχαρίστως όμως θα μπορούσα να υιοθετήσω τον παραπάνω χαρακτηρισμό για τους ΄΄ανεγκέφαλους κομπλεξικούς΄΄ που κατατάσσονται στο σώμα για να βγάλουν τα απωθημένα τους και είναι επιρρεπείς να τρώνε ΄΄αμάσητο΄΄ και ακατέργαστο ό,τι τους προσφέρεται… Δεν θα αναφερθώ στα παιδιά που δεν έχουν την αστυνομία στο αίμα τους παρά μόνο για τη μικρή και γρήγορη οικονομική αποκατάστασή τους. Φεύ! Σε τι κόσμο μπαμπά με έχεις φέρει να ζήσω… όταν συμβαίνουν όλα αυτά στην Ελλαδίτσα μας, δεν μπορούμε να μιλάμε πια για τη ΄΄χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας΄΄ ΄΄Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει΄΄ ερμηνεύει η αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη. Θα μου πείτε ότι και στις άλλες χώρες συμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα! Μα εμένα αδερφέ μου δεν με ενδιαφέρει τι γίνεται στις άλλες χώρες. Με ενδιαφέρει τι γίνεται στη δική μου! Παιδεραστίες, βιασμοί, γυναικοκτονίες, θανατηφόροι χουλιγκανισμοί στα γήπεδα, υποκλοπές, Τέμπη, mail, για να μη μιλήσω για την ακρίβεια, τον καλπάζοντα πληθωρισμό και το καλάθι της νοικοκυράς!!!
Αλήθεια που πάμε; Και ενώ η κυβέρνηση προσπαθεί να αποδείξει ότι στο εξωτερικό πάμε ΄΄Prima vera΄΄ ακόμα και με τους Τούρκους, μέσα στην Ελλάδα γίνεται ο κακός χαμός! Όμως όχι δεν θα τα ρίξω όλα στην κυβέρνηση. Και οι προηγούμενες, όσο και αν οι πιο φανατισμένοι δεν θέλουν να το παραδεχτούν, έχουν κάνει και αυτές τις ΄΄κουτσουκιέλες τους΄΄ μικρές η μεγάλες. Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών ούτε και εμείς οι ίδιοι, ΄΄ο κυρίαρχος λαός!΄΄
Αυτά με την εισαγωγή
Πάμε τώρα στο νέο έγκλημα της γυναικοκτονίας στους Αγίους Αναργύρους:
-Φάνηκε ότι το συγκεκριμένο Α.Τ. δεν είχε οργάνωση και λειτούργησε διεκπεραιωτικά.
-Ο φρουρός στο φυλάκιο καταδικαστείς και από τον Άρειο Πάγο, περίμενε την απόταξή του από το σώμα σε λίγες μέρες. Αλήθεια! Ποιος τοποθέτησε σε αυτό το σοβαρό πόστο ευθύνης το συγκεκριμένο άτομο;
-Κακή και επιπόλαιη η αξιολόγηση του περιστατικού από την αξιωματικό υπηρεσίας και ειδικά από τον αστυνομικό της άμεσης δράσης με τις χαρακτηριστικές φράσεις του…!
– Αλλά και ΄΄η γυναικεία αλληλεγγύη που έδειξαν οι άλλες γυναίκες αστυνομικοί του συγκεκριμένου τμήματος είναι παροιμιώδης. Η κατάρτιση της εκπαίδευσής τους έπρεπε να είναι ικανή, και να μην υπάρξει αδιαφορία ως προς την σοβαρότητα της κατάστασης.
– Η επόπτρια παρόλη την εμπειρία της αμέλησε την σοβαρότητα της θέσης της, την οποία θέλησε να κρατήσει παραπάνω από σαράντα χρόνια προκειμένου να μην συνταξιοδοτηθεί ίσα ίσα για να μην πάρει την πενιχρή σύνταξη της που της εξασφάλιζε η αποχώρησή της από το σώμα.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι λόγια δικά μου ούτε δικά σας. Είναι λόγια που ενώ τα γνωρίζουμε δεν τα λέμε γιατί τι να πρωτοπούμε γι αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας! Είναι λόγια αστυνομικών αναλυτών αλλά και υψηλόβαθμων αστυνομικών που έχουν βγει στη σύνταξη σε όλα τα κανάλια κρατικά ή μη.
Τα τελευταία επεισόδια ( είπαν) ότι έχουν δείξει ανοργανωσιά στην Ελληνική Αστυνομία: Υπάρχει προσωπικό αλλά απασχολείται από βουλευτές και επιχειρηματίες. Ο συνδικαλισμός με πολιτικό προσανατολισμό, πρέπει να υπάρχει και να συνεργάζεται με όλες τις κυβερνήσεις.
Αλήθεια τις πταιει για το καινούργιο συμβάν;
Απάντηση: Η αξιολόγηση για την ανασυγκρότηση της αστυνομίας ορατά πλέον πρέπει να αλλάξει από τον αρμόδιο υπουργό, χωρίς να του αποτελούν άλλοθι οι προηγούμενες επιτυχίες του. Στο θέμα αυτό θα πρέπει να αλλάξει και η πολιτική σκέψη. Η εισαγωγή στις αστυνομικές σχολές πρωταρχικά δεν πρέπει να γίνεται μόνο από την υψηλή βαθμολογία, που για πολλούς είναι σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση. Ισχυρό παράγοντα θα πρέπει να παίζει η κρίση, η διαίσθηση και η ψυχολογία του κάθε υποψήφιου μαζί με όλα τα άλλα προσόντα που απαιτεί το σώμα.( Παράδειγμα για μένα αποτελούν οι Ίκαροι που αδιαφορούν για τα λιγότερα από τα χίλια ευρώ( ξανά Φευ!) που παίρνουν το μήνα, για να πετάξουν και να σκοτωθούν για το μεράκι τους,για τους αιθέρες και την πατρίδα.
Άραγε αναρωτιέστε ακόμα τις πταιει;
Μανώλης Συλλιγάρδος
Συγγραφέας