Είναι απο τις στιγμές που η σιωπή είναι τόσο δυνατή που ξυπνά μνήμες και στιγμές του ανθρώπου που αποχαιρετάς.
Τον Γιάννη Σαλαμουσά, τον Σαλάμ όπως τον φωνάζαμε οι φίλοι του στον Άγιο Νικόλαο, του τύπου που ήρθε μικρός απο την νότιο Αφρική μαζί με τα αδέλφια και την μητέρα του και στην κυριολεξία ρίζωσε στον τόπο μας, τον γνώριζαν σχεδόν όλοι, και όλοι έχουν κάτι να θυμούνται απο την επαφή τους μαζί του.
Έφυγε στα 45 του χρόνια, με την καρδιά του που ήταν τόσο γεμάτη σε αγάπη για όλους να μην αντέχει και να τον προδίδει.
Έλεγαν πολλοί ότι ο Σαλάμ έφυγε με σούζα για μια βόλτα, άλλοι πάλι σχολίαζαν πως μας κάνει πλάκα, ότι τελικά και αν συμβαίνει ο Γιάννης είναι απο τους ανθρώπους που φεύγει μόνο βιολογικά, σαν ψυχή θα είναι πάντα εδώ.
Φιλαράκι ευτυχώς προλάβαμε και ήπιαμε μερικές….καλή αντάμωση
Θ.Κ
ακούστε πως τον χαιρέτησαν δύο απο τα ανίψια του και ένας δάσκαλος του