Η Πόπη Τερζάκη γράφει:
“Κυριακή 31 Οκτωβρίου..τεστ θετικο .. όπως και πολλοί έτσι και εγώ έμεινα σπίτι και προσπάθησα να το αντιμετωπίσω φυσικά πάντα ενημερώνοντας την γιατρό μου και ξεκινώντας άμεσα τη φαρμακευτική αγωγή. Μια ακριβώς εβδομάδα….με πυρετο που δεν υποχωρούσε…μπήκα εισαγωγή στο νοσοκομείο Νεάπολης …
Δεν θα αναφερθώ στη περιπέτεια μου …
Είναι ώρα αν πω για αυτούς τους ΗΡΩΕΣ..
Σε ένα νοσοκομείο χωρίς κατάλληλες προϋποθέσεις να αντιμετωπίσει και να διαχειριστείτε 2 κλινικές
Covid και παθολογική……και όμως τι να πω ..
Νοσηλευτικό προσωπικό κάθε βαθμίδας να τρέχει για όλα να προσπαθούν για αυτό το αυτονόητο που τελικά είναι τόσο δύσκολο ..να σε βοηθήσουν…
Και δεν λέω για την απλή καθημερινή νοσηλεία ..μιλάω για αυτή την ανθρωπιά
Ίσως στο πρόσωπο μου να τυχαίνει να υπάρχουν πολλοί γνωστοί μου εκεί ….αλλά εκεί δεν ξεχώριζε κανεις .. γνωστοί και άγνωστοι όλοι απλά προσπαθούν.
Καθαρίστριες , φροντιστές, νοσηλευτές όλοι μαζί μια γροθιά. Όλοι μαζί για να σε κάνουν να μην νιώσεις μόνος όλοι μαζί για σένα …..
Με κινήσεις αγάπης ανθρωπιάς και προσφοράς ,
Ένα χυμό ,μια σοκολάτα…ένα τσάι …. πραγματα τόσο απλά και όμως τόσο δύσκολα .
Με μια προϊσταμένη…..την προϊσταμένη τις καρδιά μου ….Μαρία αυτό το χάδι μέσα από ένα πλαστικό γάντι εκείνη τη στιγμή …να ήξερες ….ήταν για όλα πάντα εκεί …
Και επιτρέψτε μου να πω ένα όνομα που για μένα πια ή καλύτερα για και ακόμα φορά ήταν εκεί και έγινε ξανά ο άνθρωπος που απλα είναι η αιτία που σήμερα γράφω όλα αυτά .
ΕΛΕΝΗ ΜΑΚΡΗ Η ΓΙΑΤΡΌΣ ΜΟΥ .. σίγουρα όλοι πίσω από αυτήν όταν έλειπε (σχεδόν ποτέ) φρόντιζαν αυτά που έπρεπε….
Όμως ήταν εκεί για όλα πάντα και για πάντα …
Ένα ευχαριστώ από καρδιάς για όλους εσάς για τις θετικές σκέψεις τις προσευχές και τα ατελείωτα μνμ και τηλέφωνα , συγγνώμη που δεν κατάφερνα να απαντώ ….
Είμαι εδώ και ευχαριστώ σε όλους εσάς για αυτό.
Ένα μύνημα…..Να προσέχετε τους εαυτούς σας ….όλα είναι απλά λεπτές γραμμές!!!!!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς.
Πόπη Τερζάκη.”