Η καταχώρηση των ανελκυστήρων θα έπρεπε να ολοκληρωθεί το 2012…
Από παράταση σε παράταση, όπως συνηθίζεται να συμβαίνει στην Ελλάδα ακόμα και για υποδομές που άπτονται της ασφάλειας των χρηστών τους, πηγαίνει η καταχώριση των εγκατεστημένων ανελκυστήρων στα κτίρια όλης της χώρας.
Η καταχώρηση των ανελκυστήρων θα έπρεπε να ολοκληρωθεί το 2012
Η Πολιτεία αυτή τη στιγμή δε γνωρίζει ούτε τον ακριβή αριθμό, αλλά ούτε και την κατάσταση του συνόλου των ανελκυστήρων στην επικράτεια παρά το γεγονός ότι βάσει των εκτιμήσεων της ΕΛΣΤΑΤ εκτελούνται περί τις 6,5 εκατ. μετακινήσεις με αυτούς σε ημερήσια βάση, ενώ κατά το παρελθόν έχουν συμβεί αρκετά ατυχήματα, αλλά και δυστυχήματα με θύματα τόσο χρήστες όσο και τεχνικούς συντήρησης και πολλοί απ΄αυτούς μετρούν ήδη αρκετές δεκαετίες ζωής και αδιάκοπης λειτουργίας.
Η πιστοποίηση και η καταχώριση των ανελκυστήρων είχε χαρακτηριστεί υποχρεωτική από το μακρινό 2008. Ωστόσο σήμερα, 15 χρόνια μετά, η σχετική υποχρέωση εξακολουθεί να λαμβάνει παρατάσεις. Η τελευταία δόθηκε πριν λίγες ημέρες στην εκπνοή της χρονιάς από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας και είναι η τέταρτη που δίνεται μόνο από το 2019. Για άλλη μία φορά δίνεται ετήσια παράταση στην προθεσμία καταχώρισης των εγκατεστημένων ανελκυστηρων έως τις 31 Δεκεμβρίου 2024. Στο διάστημα αυτό οι ιδιοκτήτες ή οι διαχειριστές ή οι νόμιμοι εκπρόσωποί τους υποχρεούνται να έχουν ολοκληρώσει την προβλεπόμενη διαδικασία καταχώρισης, η οποία βάσει της πρώτης απόφασης θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί ήδη από το 2012.
Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνει στο «Εθνος» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Βιοτεχνών, Εγκαταστατών, Συντηρητών Ανελκυστήρων, Γιώργος Βλασόπουλος, υπάρχουν αρκετοί ανελκυστήρες που όχι μόνο δεν έχουν πιστοποιηθεί, αλλά έχουν εγκατασταθεί και σε μία «γκρίζα» περίοδο, κατά την οποία υπήρχε – όπως σημειώνει – ένα κενό νόμου εξαιτίας της μετάπτωσης από τις Νομαρχίες στις Περιφέρειες και τους δήμους με τον Καλλικράτη και την εμπλοκή των αρμοδιοτήτων.
«Από το 2012 έως το 2019 δεν προχωρούσαν οι πιστοποιήσεις, αν και είχαν προβλεφθεί κυρωσεις στην υπουργικη απόφαση», επισημαίνει, προσθέτοντας πως «μεσούσης της οικονομικής κρίσης υπήρχαν ζητήματα επιβίωσης. Ποιος θα ασχολιόταν με τους ανελκυστήρες»;
Σήμερα εκτιμάται ότι στην Ελλάδα οι εγκατεστημένοι ανελκυστήρες μπορεί να φτάνουν ακόμα και τους 750.000, δεδομένου ότι υπάρχουν δημόσια κτίρια και υποδομές που διαθέτουν περισσότερους του ενός, με την αναλογία ανά πληθυσμό να είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Από αυτούς η Ομοσπονδία υπολογίζει ότι περίπου 450.000 υφίστανται χωρίς πιστοποίηση με τους 250.000 – 300.000 να είναι αδειοδοτημένοι από τις παλιές Νομαρχίες: «Εκτιμάμε πως αυτή τη στιγμή περί τους 200.000 ανελκυστήρες λειτουργούν χωρίς να έχουν ούτε άδεια, ούτε πιστοποίηση, αλλά κανείς δεν ασχολείται με το ζήτημα της επικινδυνότητας. Ολοι νομίζουν ότι είναι ένα κινούμενο κουτί. Αυτό το κουτί όμως μεταφέρει ανθρώπους και πρέπει να τους μεταφέρει με ασφάλεια», λέει ο κ. Βλασόπουλος.
Η πιστοποίηση ενός ανελκυστήρα δε σημαινει και την αντικτατάστασή του. Απαιτεί ωστόσο εκσυγχρονισμό των συστημάτων του ώστε αυτά να ικανοποιούν τις προδιαγραφές ασφαλείας των Ευρωπαικών Οδηγιών. Ωστόσο πρόκειται για ένα επιπρόσθετο έξοδο, το οποίο θα επιβαρύνει τους χρήστες και που έως τώρα δεν έχει επιδοτηθεί από την πολιτεία. Κατά την πρηγούμενη θητεία της κυβέρνησης είχαν δοθεί υποσχέσεις μέσω του αρμόδιου υπουργείου για δέσμευση κονδυλίων ύψους 100 εκ. ευρώ γι΄αυτό το σκοπό, κάτι το οποίο όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Στο μεταξύ εκτός της πιστοποίησης, συχνά παρατηρούνται και φαινόμενα πλημμελούς συντήρησης: «Αναμφισβήτητα υπάρχουν επικίνδυνοι ανελκυστήρες. Είναι πολλοί αυτοί που δεν ασχολούνται με το τι συμβαίνει έξω από την πόρτα του διαμερίσματός τους, στον κοινόχρηστο χώρο των πολυκατοικιών. Αλλωστε σκεφτείτε πόσοι πολίτες αδυνατούν ακόμα και να πληρώσουν τα κοινόχρηστα», επισημαίνει ο κ. Βλασόπουλος.
Για την Ομοσπονδία επείγει η καταγραφή των ανελκυστήρων, καθώς μόνο το στοιχείο αυτό θα μπορέσει να δώσει και μια σαφή εικόνα για τις συντηρήσεις, αλλά και το επίπεδο των πιστοποιήσεων. Κι αυτό διότι η υφιστάμενη νομοθεσία ορίζει ότι κάθε αδειουχος συντηρητής με βοηθό μπορεί να έχει στην ευθύνη του έως και 240 ανελκυστήρες, ούτε έναν περισσότερο. Δεδομένου ότι ο αριθμός των τεχνικών είναι σήμερα 7.500, είναι μάλλον αδύνατο να τηρειται η προυπόθεση του διμελούς συνεργείου, αλλά και της υποχρεωτικής μηνιαίας 45λεπτης επιθεώρησης.
Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο, σύμφωνα με τον κ. Βλασόπουλο, η Πολιτεία δε …βιάζεται να ολοκληρώσει την καταγραφή: «Με την υφιστάμενη έλλειψη προσωπικού, αν καταγραφούν όλα τα ασανσέρ πού θα βρεθούν άλλοι τεχνίτες;».
Αποτέλεσμα είναι σε πολλές περιπτώσεις να μην γίνεται καθόλου ή να μη γίνεται σωστά η επιθεώρηση, η οποία πρέπει να λαμβάνει χώρα μία φορά το μήνα στις πολυκατοικίες, μία φορά το δίμηνο σε μεζονέτες και δύο φορές το μήνα σε δημόσια κτίρια, κλπ.
Την ίδια στιγμή εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετοί ανελκυστήρες σε ιδιωτικά κτίρια (μονοκατοικίες, κα), οι οποίοι δεν είναι καθόλου δηλωμένοι και αν και υπαρκτοί, για την πολιτεία είναι …ανύπαρκτοι, σύμφωνα με τον κ. Βλασόπουλο: «Εχουμε προτείνει να δοθεί μία προθεσμία για τη δήλωσή τους και στη συνέχεια να υπάρξει μια διασταύρωση με βάση την ισχύ με τους λογαριασμούς ρεύματος».
Αναφορικά με τις πιστοποιήσεις ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας επισημαίνει ότι αυτές όχι μόνο γίνονται μόνο από ιδιώτες, αλλά έχει αφαιρεθεί και η αρμοδιότητα από τον ΕΛΟΤ να πραγματοποιεί ελέγχους: «Στη Γερμανία ο φορέας πιστοποίησης είναι κρατικός. Θα μπορούσε και εδώ να υπάρχει ένας κρατικός φορέας σε συνδυασμό με ιδιώτες, όπως συμβαίνει με τα δημόσια και ιδιωτικά ΚΤΕΟ».