…του Γιάννη Λασιθιωτάκη
Την Κυριακή 15 Οκτωβρίου συμπληρώνονται κιόλας 2 χρόνια που,«η ψηλότερη κορυφή των Κρητικών Ορέων, ο αετός των Ιεραρχών της Κρήτης…εσίγησε…είναι άπνους…ο ωραίος στην ψαλτική και ο ωραιότερος στην διδαχή, ο γίγαντας στο σώμα και ο ουρανομήκης στην ψυχή, ο μέγας ρήτορας με τα πύρινα αλλά συγκινητικά κηρύγματα έφυγε…όταν μιλούσε από καρδιάς και χτυπούσε την ποιμαντορική του ράβδο, ήταν σαν να γίνεται σεισμός!
‘Eζησε ελεύθερος και αγωνίστηκε στον κόσμο αλλά δεν τον άγγιξε ο κόσμος. Έφυγε αθόρυβα όπως αθόρυβα έζησε. Όμως η απουσία του κάνει κρότο. Ας διδαχθούμε ακόμα και με το θάνατο του! Ο Νεκτάριος…ο αρχοντικός….ο λεβέντης…., ο αγωνιστής…, ο Κρητικός!
Τώρα πια,μόνο το άρωμα του αρισμαρή και της γαρδένιας μας τον θυμίζει!Αλλά, ας μην ξεχνάμε πως για τον γέροντα μητροπολίτη μας ‘θάνατος φροῦδος ὤφθη!’για τον Νεκτάριο όντως αποδείχθηκε ‘φροῦδος’!»
Δείτε απόσπασμα απο το ύστατο χαίρε
in ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΜΕΡΑΜΒΕΛΛΟ, ΝΕΑΠΟΛΗ