Γράφει η Μαρία Στρατάκη.
Είναι σημαντικό να λαμβάνονται πρωτοβουλίες προβληματισμού και κινητοποίησης μέσα σε ένα κομματικό σχηματισμό που εγκολπώνει δυνάμεις της Αριστεράς και της προόδου.
Για το λόγο αυτό συνδιαμορφώσαμε και συνυπογράψαμε ένα συλλογικό κείμενο «για ένα σύγχρονο και προοδευτικό εκπαιδευτικό σύστημα», το φθινόπωρο, ως πρόταση και κοινωνική αναγκαιότητα.
Το κείμενο εκείνο ουδεμία σχέση έχει με οποιοδήποτε «ρεύμα ιδεών».
Δε χρειαζόμαστε άλλο θεωρητικό πολιτικό λόγο, αλλά ρεαλιστικό πολιτικό πρόγραμμα για την διακυβέρνηση της χώρας κι αυτό προσλαμβάνει διαστάσεις επείγουσες και ζωτικές το τελευταίο διάστημα από τον φαύλο κύκλο των κυβερνητικών επιλογών αλλά και της αδράνειας, που θα οδηγήσουν σύντομα σε ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη.
Πρέπει να βάλουμε το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων. Το πρόβλημα δεν είναι η αλλαγή στους εσωκομματικούς συσχετισμούς. Είναι αναγκαία η δυνατότητα έκφρασης και σύνθεσης όλων των δυνάμεων, ώστε μαζί να δώσουμε πειστικές και συγκροτημένες απαντήσεις στα προβλήματα της πραγματικής κοινωνικής, πλειοψηφίας, της προοδευτικής κοινωνικής πλειοψηφίας που συνθλίβεται αυτή τη στιγμή υπό το βάρος των δεξιών πολιτικών, του εργαζόμενου που αδυνατεί να βιοποριστεί με αξιοπρέπεια, του επιχειρηματία που βλέπει να μπαίνει λουκέτο στην επιχείρηση του και είναι με την πλάτη στον τοίχο, του παραγωγού που αδυνατεί να επιβιώσει, του άνεργου που είναι στα όρια της εξαθλίωσης χωρίς ελπίδα για το μέλλον.
Χρειαζόμαστε ατζέντα που θα συμπορεύεται με τα κοινωνικά προβλήματα. Είναι αναγκαίο να έχουμε συνείδηση των πραγματικών προβλημάτων και της ευθύνης μας να δώσουμε λύση. Δεν θέλουμε εκλογική νίκη, αλλά την ευκαιρία να ανακάμψει η χώρα άμεσα με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης και στόχο την κοινωνική ευημερία.
Δε χρειαζόμαστε άλλες θεωρητικές εγγυήσεις προοδευτισμού, αλλά αξιόπιστη και αποτελεσματική κυβερνητική πρόταση, «συμβόλαιο» αξιοπιστίας του κόμματος με την κοινωνία. Οι κινήσεις αυτές δε βοηθούν στην ενότητα και στην προοδευτική συμπόρευση, κουράζουν και τον κόσμο και τα στελέχη ενώ μειώνουν την αξιοπιστία του πολιτικού λόγου που δείχνει να είναι αποκομμένος από τα επείγοντα ζητήματα της κοινωνίας.
Αλλάζουμε πρακτική, αλλάζουμε νοοτροπία αν θέλουμε να κινητοποιήσουμε και τα μέλη μας και την κοινωνία, ενισχύοντας την αξιοπιστία του πολιτικού λόγου σε ένα πλαίσιο προτάσεων και διαλόγου, συνολικό, συλλογικό, ειλικρινές, ρεαλιστικό, πρακτικό κι εφαρμόσιμο.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως αντλούμε τη νομιμοποίηση μας να εκφράζουμε δημόσιο λόγο και πρόταση, από τη σχέση μας με στελέχη που έδωσαν αγώνες στον πολιτικό στίβο και έχουν ήδη τη δημοκρατική νομιμοποίηση για την θεσμική εκπροσώπηση της κοινωνίας . Οι πολυδιασπάσεις, οι συγκρούσεις δεν βοηθούν ούτε το έργο τους, ούτε τη συνάρθρωση δυνητικά αξιόπιστης κυβερνητικής πρότασης που θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα και δε μπορεί να γίνει άλλο ανεκτή αυτή η κανονικοποίηση της διάσπασης στο όνομα της προόδου, του πλουραλισμού και της ανάπτυξης του χώρου. Είναι κομματικός μιθριδατισμός που καταστέλλει κάθε προσπάθεια ενότητας.
Χρειαζόμαστε συγκλίσεις κι όχι αποκλίνουσες τάσεις εντός.
Οφείλουμε να κινητοποιήσουμε με κάθε τρόπο τη συνεργασία μεταξύ μας, με τους πολίτες και τους παραγωγικούς φορείς της κοινωνίας.