Διθυραμβικές δηλώσεις για έξοδο από τα μνημόνια, κουβέντες για σταδιακή ομαλότητα στην οικονομία της χώρας, σχόλια για την ισορροπία στην κοινωνία και έκφραση με αυστηρή βεβαιότητα ότι δεν υπάρχουν πολίτες που να τρώνε από τα σκουπίδια πλέον.
Όλα αυτά σε μια Ελλάδα που ακόμα βλέπει τους βράχους μπροστά της, ακόμα δεν έχει δέσεις σε απάνεμο λιμάνι με τους πολίτες της να μην είναι ακόμα σε φάση να νιώσουν την παραμικρή ασφάλεια για το αύριο τόσο των ίδιων όσο και των παιδιών τους.
Η εικόνα μιλά από μόνη της …… άνθρωπος στον Άγιο Νικόλαο ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό, ανοίγει τσάντες και τρώει αποφάγια, ότι βρει, ξεπλένει τα χέρια του με νερό που κουβαλά μαζί του και συνεχίζει. Αν κάτι είναι σε σκευασία το βάζει στην τσάντα που κουβαλά. Κρύβεται όταν πλησιάζουν άλλοι ή περνούν αυτοκίνητα, όχι για να κρύψει την αδυναμία του αλλά ίσως για να κρατήσει την αξιοπρέπεια του.
Σίγουρα το περιστατικό δεν είναι μοναδικό, γνωρίζουμε όλοι ότι υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες που τρώνε φαγητό που λαμβάνουν από συσσίτια, ή από επαγγελματίες εστιάτορες στο τέλος της ημέρας ή ακόμα και από κουζίνες άλλων σπιτιών.
Η εικόνα όμως αυτή όσο σκληρή και αν είναι, ας μας μείνει στο μυαλό ώστε να μας κάνει συχνά να συνειδητοποιούμε ότι πέρα από την προσωπική μας ηρεμία και το δικό μας γεμάτο τραπέζι και ψυγείο, υπάρχουν άνθρωποι που ίσως μας χρειάζονται. Για το λίγο που μας περισσεύει ή για το πολύ που δεν έχουμε πλέον ανάγκη… ας σταθούμε κοντά τους, διακριτικά και ανθρώπινα.
Θ.Κ
