…γραφει ο Βασίλης Χατζηδάκης
Ο Γιάννης. Ο φίλος όλων μας. Αναπόσπαστο μέλος της ζωής της πόλης. Στηριγμένος τόσα χρόνια από την αγάπη της οικογένειάς του και του κόσμου. Αν για κάτι παινεύομαι για τη πόλη μας, είναι η στάση της κοινωνίας μας απέναντί του.
Σε αυτόν τον αιώνιο πιτσιρικά, η κυβέρνηση της υποτιθέμενης κοινωνικής αλληλεγγύης, εξάντλησε την αυστηρότητά της και του μείωσε την αναπηρία από το 80% στο 67%. Φυσικά δεν το έκαναν μόνο στο Γιάννη. Η ντιρεκτίβα ήταν γενικότερη Σε όσες οικογένειες ήξερα και ρώτησα, το ψαλίδι ήταν κοινό. Στέρησαν έτσι από αυτούς που έχουν την άμεση φροντίδα αυτών των ανθρώπων, από 2-3 κατοστάρικα το μήνα.
Ο Γιάννης μας θα συνεχίσει να είναι περικυκλωμένος από την πραγματική αγάπη και αλληλεγγύη των από κάτω.
Όμως αυτοί οι ασυνείδητοι που μας κυβερνούν και οι τροϊκανοί που τους πατρονάρουν, δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο χρειαζούμενα είναι αυτά τα 2-3 κατοστάρικα το μήνα για αυτές τις οικογένειες και τι ανάγκες έχουν αυτοί οι αιώνιοι πιτσιρικάδες.
Το τελευταίο καταφύγιο των οπορτουνιστών, αυτό με το κοινωνικό πρόσωπο, έχει γκρεμιστεί συθέμελα. Και η κοινωνία πρέπει να βγάλει γρήγορα τα σωστά συμπεράσματα. Γιατί βαδίζουμε ταχύτατα σε εποχές άγριας ταξικής βαρβαρότητας.
