Η Παγκόσμια Ημέρα Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (World Multiple Sclerosis Day) καθιερώθηκε το 2009, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (MSIF) και διοργανώνεται κάθε χρόνο, από τότε, την τελευταία Τετάρτη του Μαΐου.
Στόχος της είναι η ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινού και των αρμόδιων κρατικών οργάνων για τη χρόνια αυτή πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, και τις επιπτώσεις της στην καθημερινότητα των πασχόντων, αλλά και των οικογενειών τους.
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας ή Πολλαπλή Σκλήρυνση (MS) ή Διάχυτη Εγκεφαλομυελίτιδα, είναι μία φλεγμονώδης ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος, που καταστρέφει τα μονωτικά καλύμματα των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη, με αποτέλεσμα να διαταράσσεται η ικανότητα επικοινωνίας τμημάτων του νευρικού συστήματος και να δημιουργούνται σωματικά, πνευματικά, ακόμη και ψυχιατρικά προβλήματα στον πάσχοντα.
Η έγκαιρη διάγνωση έχει μεγάλη σημασία, γι’ αυτό, αν κάποιος έχει θόλωση στην όραση, διπλωπία, μούδιασμα στο χέρι ή το πόδι, που διαρκεί πάνω από 48 ώρες θα πρέπει να επισκεφτεί τον νευρολόγο για να επιβεβαιωθεί με εξετάσεις αν πάσχει από Σκλήρυνση κατά πλάκας ή από κάτι άλλο. Η ασθένεια δεν είναι ιάσιμη, αλλά οι θεραπείες που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια επιβραδύνουν την εξέλιξή της.
Σήμερα 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο πάσχουν από Σκλήρυνση κατά πλάκας, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός των πασχόντων ανέρχεται στις 12.000. Πριν από 30 χρόνια, η συχνότητα εμφάνισης της νόσου ήταν 30/100.000, ενώ σήμερα είναι 130/100.000. Η αύξηση αυτή οφείλεται, σύμφωνα με τους ειδικούς , αφενός στην αύξηση της τοξικότητας του περιβάλλοντος και αφετέρου στην ευκολία διάγνωσής της με τη χρήση τομογράφου.
Πρώτα από όλα η ΣκΠ είναι μία νόσος που δεν είναι τόσο φοβερή όσο πιστεύουν κάποιοι ή όσο ήταν παλιότερα. Κι αυτό διότι πλέον έχουμε πολύ καλά μέσα για να την κρατήσουμε σε ένα καλό επίπεδο. Είναι σαφώς μία χρόνια νόσος που επηρεάζει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό και επειδή μας προσβάλει σε νεαρή ηλικία, μπορεί σε βάθος χρόνου να έχει κάποιες συνέπειες, αλλά όχι για όλους. Σημασία έχει να ζούμε το σήμερα χωρίς να μας «παραλύει» η ιδέα του εαυτού μας κάποιες δεκαετίες αργότερα. Ειδάλλως, θα ζήσουμε μια ζωή μίζερη εξαιτίας ενός φόβου που τελικά μπορεί και να μην επιβεβαιωθεί.
Ένας ασθενής λέει:
Η ΣκΠ δεν περιορίζει εξ’ ορισμού και εξαρχής τη ζωή μας. Για παράδειγμα στον διαβήτη πρέπει να κόψουμε τα γλυκά, να ρυθμίζουμε αυστηρά τη διατροφή μας. Στη σκλήρυνση τρως ό,τι θέλεις, πηγαίνεις όπου θέλεις, ταξιδεύεις, μένεις έγκυος, ασκείσαι, πίνεις αλκοόλ με μέτρο εάν παίρνεις φάρμακα και γενικά κάνεις ό,τι θέλεις.
Δίνω προτεραιότητα στην ποιότητα της ζωής μου. Κατανοώ τη νόσο μου και την αποδέχομαι χωρίς υπερβολές και πανικό. Ακούω τον γιατρό μου. Δεν φοβάμαι και ζω τη ζωή μου όπως πριν. Ένα γνωστό ρητό λέει πως «αν δεν κοιτάς εκεί που πρέπει να πας, θα πας απλά εκεί που κοιτάς».
