Πέντε μαθητές του Αγ. Νικολάου μιλούν για την αγωνία, το άγχος, τη μοναξιά που βιώνουν

<< Παρά τις δυσκολίες, τα όνειρα μας μένουν τα ίδια και θα αγωνιστούμε γι΄ αυτά! >>

…της Άννας Μετζογιαννάκη Τζώρτζη

Πέντε παιδιά του 1^ου Γενικού Λυκείου της πόλης του Αγίου Νικολάου, στέλνουν το δικό τους μήνυμα.

Μιλούν για την αγωνία, το άγχος, τη μοναξιά που βιώνουν σε μια δύσκολη για αυτούς περίοδο. Ο Παναγιώτης , η Ιωάννα, η Μαριλένα, η Μαρία και η Καλλιόπη, όπως και εκατοντάδες άλλα παιδιά ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά . Φέτος τα παιδιά που φοιτούν στη Γ΄ Λυκείου βιώνουν παράλληλα με την αγωνία των εξετάσεων , την καραντίνα, την απομόνωση, τη μοναξιά . Ανυπομονούν να καθίσουν και πάλι στα θρανία, όχι τόσο για εκπαιδευτικούς όσο για συναισθηματικούς λόγους, για να βρεθούν με τους φίλους τους, με τους καθηγητές τους.

• Παιδιά θα ήθελα να μας πείτε πως νιώθετε με τον υποχρεωτικό εγκλεισμό σας στο σπίτι.

Μαριλένα: Είναι αρκετά περίεργο γιατί περνάμε όλες τις ώρες της ημέρας στον ίδιο χώρο. Εγώ, όπως και τα περισσότερα παιδιά, είμαι συνεχώς στο δωμάτιο μου μπροστά από έναν υπολογιστή. Νιώθω κουρασμένη και πιεσμένη. Όταν πήγαινα σχολείο έβλεπα τις φίλες μου, άλλαζα περιβάλλον. Η διαδρομή για το σχολείο ήταν γεμάτη εικόνες, διαφορετικά πρόσωπα, ήχους, μυρωδιές.

• Παναγιώτη και Μαρία είστε αδέλφια και ζείτε στον ίδιο χώρο, περιγράψετε μας πως είναι μια μέρα σας.

Παναγιώτης : Ξυπνάμε και κατευθείαν μπροστά στον υπολογιστή. Την περισσότερη ώρα με κλειστές κάμερες. Η προσοχή μας δεν είναι όπως όταν ήμασταν στο σχολείο που ο καθηγητής μπορούσε να μας δει. Τα διαλείμματα δεν βγαίνουμε στο προαύλιο να πειράξουμε ο ένας τον άλλο, να γελάσουμε, ακόμα και να τσακωθούμε. Συνεχίζουμε στους τέσσερις τοίχους μπροστά σε μια οθόνη. Τελειώνει το σχολείο, συνεχίζει το φροντιστήριο στον υπολογιστή. Τελειώνει το φροντιστήριο, ξανά μπροστά στον υπολογιστή για να κάνουμε τις ασκήσεις, να τις στείλουμε στους καθηγητές μας. Και μετά ξανά διάβασμα.

• Πως είναι το διαδικτυακό μάθημα και η επαφή σας με τους καθηγητές μέσα από μια οθόνη; .

Ιωάννα: Η οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει την φυσική παρουσία του καθηγητή. Η σχέση μας είναι πολύ απρόσωπη μέσα από την οθόνη. Δεν υπάρχει η ζωντάνια της τάξης. Στο σχολείο υπάρχει συνεργασία καθηγητή με κάθε μαθητή χωριστά αλλά και με όλη την τάξη. Τα διαλείμματα μπορείς να βρεις τον καθηγητή και να μιλήσετε από κοντά. Αρκετές φορές αντιμετωπίζουμε δυσκολίες στο βαθμό της κατανόησης και εμπέδωσης της γνώσης, πάρα τις φιλότιμες προσπάθειες των καθηγητών και τις εξελιγμένες δυνατότητες που προσφέρουν οι μαθησιακές πλατφόρμες.

• Κάτω από διαφορετικές συνθήκες θα διαβάζατε όλη τη βδομάδα αλλά θα βγαίνατε τη βόλτα σας το σαββατοκύριακο. Τώρα επικοινωνείτε μεταξύ σας; Συναντιέστε;

Καλλιόπη: Η επικοινωνία μεταξύ μας έχει μειωθεί. Παλιότερα συναναστρεφόμαστε καθημερινά με τους συνομηλίκους μας στο πλαίσιο του σχολείου, του φροντιστηρίου, της γειτονιάς. Μοιραζόμαστε κοινές δραστηριότητες και ενδιαφέροντα. Τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι ένα περπάτημα και αυτό γύρω από το σπίτι μας και τα υπόλοιπα πάλι μέσα από τον υπολογιστή και το κινητό. Έχουμε ανάγκη την επικοινωνία, ιδιαίτερα τώρα που νιώθουμε αβεβαιότητα, άγχος , κούραση . Τώρα που θέλουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό για να ξεφύγουμε λίγο από το ατελείωτο διάβασμα των εξετάσεων.

• Αυτή την περίοδο περνάτε περισσότερο χρόνο με τους γονείς σας. Αυτό έχει επηρεάσει τις σχέσεις σας;

Ιωάννα : Η αλήθεια είναι ότι περνάμε πολλές ώρες όλοι μαζί στο χώρο του σπιτιού μας και αυτό θα φέρει κάποιες προστριβές είτε με τους γονείς μας, είτε με τα αδέρφια μας. Είναι ωραίο να καθόμαστε όλοι μαζί στο τζάκι αλλά αν κάνουμε το ίδιο κάθε μέρα, αν μπαίνει ο ένας συνεχώς στο χώρο του άλλου, κάποιες μικρές διαφωνίες θα γίνονται μεγάλες. Οι γονείς μας πηγαίνουν στην εργασία τους, εμείς όμως που είμαστε συνεχώς μέσα, μπροστά από ένα υπολογιστή, νιώθουμε πολύ πιεσμένοι και πολλές φορές άθελα μας θα ξεσπάσουμε.

• Σας λείπουν κάποια άλλα πρόσωπα ;

Μαρία: Εμείς μένουμε έξω από την πόλη. Αν και βγαίνουμε συχνά στη φύση, μας λείπουν τα φιλικά και τα συγγενικά μας πρόσωπα. Μας λείπουν οι συμμαθητές μας, οι καθηγητές. Εμένα προσωπικά μου λείπει πολύ να πάρω την κολλητή μου φίλη και να καθίσουμε για έναν καφέ, να τα πούμε. Ναι, αυτό το θέλω πάρα πολύ! Να καθίσουμε, να μιλήσουμε σε κάποια καφετέρια και να πούμε τα δικά μας!

Παναγιώτης: Εμένα προσωπικά μου λείπουν ακόμα και πρόσωπα που δεν συμπαθώ στο σχολείο. Το σχολείο μας είναι μια μικρή κοινωνία. Μέσα σε αυτήν είναι άνθρωποι που σου είναι εντελώς αδιάφοροι, άλλοι που δεν συμπαθείς αλλά και οι φίλοι σου. Όλη αυτή η μικρή κοινωνία μου λείπει.

• Έχετε το χρόνο για κάποια φυσική άσκηση ;

• Μαριλένα: Εγώ επιλέγω όταν ξεκλέβω λίγο χρόνο από το διάβασμα, να πηγαίνω για περπάτημα μέσα στην πόλη. Μ΄ αρέσει να βλέπω τη Λίμνη μας, τη Μαρίνα με τα σκάφη, τη θάλασσα. Εικόνες που μου έχουν λείψει με τον εγκλεισμό μου στο σπίτι. Παίρνω μια μικρή ανάσα και ξανά πίσω στα βιβλία μου και στον υπολογιστή.

• Ο Κορονοϊός με τους κινδύνους του έχει επηρεάσει τα όνειρα σας;

Παναγιώτης: Παρά τις δυσκολίες, την αβεβαιότητα που βιώνουμε ( για παράδειγμα ακόμα δεν ξέρουμε αν μας μειώσουν την ύλη των εξετάσεων) τα όνειρα μας μένουν τα ίδια και θα αγωνιστούμε για αυτά. Ελπίζουμε ότι μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβριο θα έχουν αλλάξει πολλά και θα πάμε στις σχολές που θα περάσουμε. Αυτό που θέλω εγώ να πω είναι ότι πρέπει να τολμάμε, να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας και να λέμε συχνά σ΄ αγαπώ. Θετική σκέψη και όλο αυτό θα περάσει.

Παιδιά που έχουν πολλά όνειρα. Παιδιά που στοχεύουν Νομική, Αρχαιολογία, Κοινωνικές Επιστήμες, Δημοσιογραφία και Παιδαγωγικά. Παλεύουν με όλες τις αντιξοότητες της εποχής τους. Εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους ευχηθούμε να πραγματοποιήσουν αυτά τα όνειρα και να σταθούμε δίπλα τους στηρίζοντας τις επιλογές τους.

Άννα Μετζογιαννάκη, Τζώρτζη