in ,

Πάτε καλά βρε;

…γράφει ο Ν.Μ

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία για την κατάσταση που υπάρχει στο παραλιακό μέτωπο του Αγίου Νικολάου μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Έτσι αποφάσισα να κάνω μία βόλτα με τα πόδια με προορισμό την παραλία του Αμμουδίου, φορώντας σαγιονάρες αφού θα έκανα και την βουτιά μου.

Η εκκίνηση έγινε από την γέφυρα του Αγίου Νικολάου και από τα πρώτα κιόλας μέτρα διαπίστωσα πως μου ήταν αρκετά δύσκολο να περπατήσω αφού καθόλη την διαδρομή έλειπαν πλάκες από το πεζοδρόμιο, με αποτέλεσμα να είμαι συνεχώς με το βλέμμα κάτω για να δω που πατάω, χάνοντας παράλληλα την ευκαιρία να απολαύσω την όμορφη θέα της θάλασσας, συγχρόνως και της πόλης.

Και φτάνουμε στο σημείο από όπου ξεκινάει και το πράσινο του παραλιακού μετώπου… Ένα θέαμα αποκρουστικό, με πεζοδρόμιο διαλυμένο και τα κομμάτια του τσιμέντου να βρίσκονται μέσα στο δρόμο. Καμία αποκατάσταση, κανένα άτομο του Δήμου να τα μαζέψει.

Εδώ να τονίσουμε πως στο συγκεκριμένο σημείο παρκάρουν παράνομα αρκετές φορές αυτοκίνητα, με τους οδηγούς να “καβαλούν” το συγκεκριμένο κομμάτι του πεζοδρομίου, χωρίς να…ανοίγει μύτη.

Στα θετικά της συγκεκριμένης βόλτας ήταν η καθαριότητα και η φροντίδα των φυτών αλλά και η ευαισθησία των ιδιοκτητών σκύλων, αφού περιττώματα των χαριτωμένων τετράποδων δεν υπήρχαν, όπως γινόταν παλαιότερα.

“Περίεργα” παρκαρίσματα υπήρχαν, όμως για αυτό θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο…

Σημασία έχει πως μέχρι το τέλος της διαδρομής τα πέλματα πονούσαν αρκετά από τα εκαντοντάδες κομμάτια πλακών του πεζόφρομου που έλειπαν.

Και αναρωτιέμαι…Αν για έναν άνθρωπο νεαρής ηλικίας είναι τόσο δύσκολο να περπατήσει το πιο όμορφο κομμάτι της πόλης, πώς μπορούν άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, άτομα με κινητικά προβλήματα και καροτσάκια, καθώς και παιδάκια χωρίς να σκοντάψουν και να χτυπήσουν;

Για τους τουρίστες δεν το συζητώ τι εικόνα μπορούν να σχηματίσουν από όλα αυτά που προαναφέρθηκαν, όμως καλό είναι να μεριμνήσουν οι όποιοι υπεύθυνοι, για να έχουμε την πόλη που μας αξίζει και που δεν ανήκει σε λίγους αλλά σε όλους!

Ξεκινήστε…

Όχι από αύριο, αλλά από…εχθές!

Ν.Μ