Ένα ακόμα περιστατικό συνέβη και παρουσίασε με τον πιο ανήσυχο τρόπο του τις ελλείψεις σε ασθενοφόρα που έχουμε σαν περιοχή ενώ παράλληλα φάνηκε ότι αυτές οι ελλείψεις ευτυχώς αναδεικνύουν την προσφορά και το ενδιαφέρον των τοπικών υπηρεσιών υγείας αλλά και των απλών καθημερινών ανθρώπων προς τον συνάνθρωπο τους, που είτε τον γνωρίζουν είτε όχι.
Το περιστατικό περιέγραψε σε επιστολή της η Φωτεινη Βαβουράκη προς γνώση και ίσως συμμόρφωση “Άκουγα τόσα χρόνια τη μαμά μου να επαινεί τον τόπο της και ένα παραπάνω τους κατοίκους και την οικογένεια της στη Νεάπολη Λασιθίου (και Βουλισμένη ) και ενώ πάντα τους είχα κι εγώ μέσα στην καρδιά μου, την πείραζα συχνά και της έλεγα ότι οι δηλώσεις της για την ”τελειότητα και το μεγαλείο ψυχής ” εξ ανατολών όπως λέει άγγιζαν την υπερβολή! Και να τώρα μετά από τόσα χρόνια που κλήθηκα να καταλάβω για ποιο πράγμα μιλούσε.
Μετά από ένα ”ατυχές συμβάν” ενός πολύ στενού οικογενειακού μου προσώπου μέσα στην εκκλησία της Παναγίας στην Νεάπολη, την Κυριακή το πρωί δεν πιστεύαμε στ ‘ αυτιά μας όταν μας ανακοινώθηκε ότι παρόλο που υπάρχει ένα πρώτης τάξεως νοσοκομείο με υπέροχο προσωπικό και δικό του ασθενοφόρο, χάρη στην κυβέρνηση μας δεν υπάρχει οδηγός πια.
Έτσι λοιπόν ο ασθενής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο πάνω σε μια καρότσα αγροτικού αυτοκινήτου με τη βοήθεια των παρευρισκόμενων και ενός τραυματιοφορέα που έσπευσε με τα πόδια κουβαλώντας το φορείο, ( ευτυχώς το νοσοκομείο ήταν πολύ κοντά ) και χάρη στο προσωπικό και κυρίως στον γιατρό κύριο Χαρασανάκη αλλά και σε συνεργασία με το νοσοκομείο του Αγίου Νικολάου όλα πήγαν μια χαρά! Αυτό όμως που θα μείνει πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου θα είναι η κινητοποίηση των κατοίκων, συγγενών και μη, που δεν σταμάτησαν ούτε λεπτό να μας στηρίζουν ψυχολογικά αλλά και με ότι μπορούσαν να προσφέρουν!
Πραγματικά πίστεψα ξανά στους ”ανθρώπους” και συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε και να ανησυχούμε γιατί πάντα θα υπάρχει ένα χέρι βοήθειας κάπου εκεί κοντά. Αυτό όμως που δεν μπορώ να δεχτώ είναι η κατάσταση στον τομέα της υγείας και θέλω να πιστεύω ότι όλοι αυτοί που αγωνίζονται όπως έμαθα για την ”τύχη” του νοσοκομείου θα κερδίσουν τη μάχη και θα μπορούν να ζουν ήσυχοι ξανά οι κάτοικοι Λασιθίου αλλά και όσοι επισκέπτονται το νομό! Τέλος, επειδή θα ήθελα να τους ευχαριστήσω όλους και επειδή κάποιους δεν τους γνωρίζω, κάποιους δεν τους πήρε καν το μάτι μου και κάποιους δεν πρόλαβα , θέλω να το κάνω έστω από δω μέσω των φίλων και συγγενών από Νεάπολη. Είμαι πολύ περήφανη για τις ρίζες μου. Χίλια ευχαριστώ από μένα και την οικογένεια μου και εύχομαι από δω και πέρα να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί, να διεκδικήσουμε και να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα μας. Υ.Γ. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ την κυρία Ελένη Μοσχοβιτάκη που βρισκόταν στην εκκλησία και όχι μόνο έδωσε τις πρώτες βοήθειες αλλά κατέβαλλε αγώνα για να εξασφαλίσει ένα ασθενοφόρο, ο οποίος όμως τελικά απέβη μάταιος αφού το μοναδικό ασθενοφόρο που διαθέτει ο νομός Λασιθίου βρισκόταν στην Ιεράπετρα. ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!”
Μια απλή καθημερινή καταγραφή ενός ανθρώπου που βίωσε ευτυχώς με καλή κατάληξη τα κενά που υπάρχουν στην περιοχή μας. Ένας ακόμα άνθρωπος μεταφέρθηκε στην καρότσα αυτοκινήτου στο νοσοκομείο, τι άλλο πρέπει ακόμα να γίνει για να ενισχυθεί η δύναμη του ΕΚΑΒ δηλαδή; πως είναι δυνατόν να υπάρχουν ασθενοφόρα και να έχουν παροπλιστεί; γιατί να απιζουν ορισμένοι με τις δικές μας τις ζωές;
Ερωτήσεις που δεν θα βρεθεί κάποιος να τις απαντήσει αλλά που καταγράφουν την άσχημη πραγματικότητα στην Ελληνική περιφέρεια του 2014.
ΘΑΝΟΣ ΚΟΡΟΜΠΥΛΙΑΣ
Menu
