Γειτονιά: Μια υπέροχη λέξη…
Μια φορά ήταν μια Γειτονιά και μετά άνοιξαν τις αγκάλες τους κι άλλες γειτονιές. Και αναδύθηκαν οι μνήμες των γεύσεων…
Όταν είσαι μικρός, έχεις τη δύναμη να μεγαλώνεις τους χώρους.
Να τους κάνεις απέραντους. Κι εμείς δε χρειαζόταν να κατεβούμε στην πόλη.
Η γειτονιά μας, ένας μικρός, υπέροχος κόσμος.
Το ψάρεμα, τα τρύπια παπούτσια, η γκρίνια της μάνας για την επικίνδυνη γενναιότητά μας.
Και μέσα στη σάκα δυο φέτες μαύρο ψωμί με τυρί τυλιγμένο στην εφημερίδα.
Και τα πεύκα που έγερναν για να μας δουν -μικρές θαλασσινές σκιές.
Και τα όνειρα! Όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο.
Σήμερα, μέσω του Γιάννη Μπαξεβάνη και του Pittes Gourmandes, με μυρωδιές και γεύσεις ελληνικές, με προϊόντα αγνά και μόνο τοπικά, η μνήμη της παιδικής γειτονιάς μας ζωντανεύει και πάλι. Στην πιο γνωστή γειτονιά του Αγίου Νικολάου. Σε κείνη τη γειτονιά που τα λεωφορεία και η σιωπή του αποχωρισμού είχαν τον πρώτο λόγο. Τότε που σαν παιδιά δε μας ενδιέφερε ο αποχωρισμός του συγγενή μας, αλλά η ώρα που θα φύγει το λεωφορείο και ο πατέρας μας θα μας αγόραζε ένα doner από το γυράδικο του ΚΤΕΛ. Ένα doner με κρέας, ντομάτα, κρεμμύδι, πάπρικα και φυσικά τζατζίκι.
Κάτι αντίστοιχο αναδύεται από το παρελθόν σήμερα.
Ο Γιάννης και ο Γιώργος, φροντίζουν να αναδυθεί τόσο η μνήμη όσο και το συναίσθημα μέσω της πίτας «Της Γειτονιά μας».
Το ψημένο φύλλο περιμένει υπομονετικά να τυλίξει μέσα του ψιλοκομμένη τη φρέσκια χοιρινή πανσέτα, το τζατζίκι, την ψημένη ντομάτα, το μαϊντανό, το κρεμμύδι και όλα αυτά να πασπαλιστούν με πάπρικα. Στο τέλος, αφού τυλιχτεί σε ένα λαχταριστό ρολό, θα κοπεί σε τέσσερα κομμάτια και θα παραταχθεί στη σειρά μαζί με τις φρεσκοτηγανισμένες πατάτες. Ένα είναι σίγουρο. Μετά τη δοκιμή της πίτας της γειτονιάς μας, όλα μοιάζουν να είναι ποίηση…