Λίγες αιρετικές σκέψεις, όπως χαρακτηρίζει το κείμενο που δημοσίευσε στον λογαριασμό του στο facebook ο Γιώργος Γουναλάκης:
Με αφορμή την ανακοίνωση του συλλόγου εστίασης και διασκέδασης, Αγίου Νικολάου, αλλά και την πρόσφατη ραδιοφωνική συνέντευξη του Προέδρου του Εμπορικού συλλόγου Αγίου Νικολάου, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
1. Είναι γεγονός ότι ο κλάδος εστίασης και διασκέδασης στον Άγιο Νικόλαο έχει πολλαπλά προβλήματα. Πλέον των όσων αναφέρονται στην ανακοίνωση του συλλόγου είναι και το γεγονός του ότι η πόλη αυτή αδυνατεί να στηρίξει τα καταστήματα αυτά από πλευράς πελατείας αλλά και – εις ότι αφορά την διασκέδαση – αδυνατεί μα στηρίξει λόγω νοοτροπίας των κατοίκων της. Με λίγα λόγια «κακό χωριό τα λίγα σπίτια».
2. Ο Πρόεδρος του Εμπορικού συλλόγου πρόσφατα αναφέρθηκε σε ραδιοφωνική εκπομπή πώς να εξεύρουμε τρόπους να βγουν οι επισκέπτες από τα ξενοδοχεία τους. Όμως τελικά αυτό είναι το πρόβλημα ;
Αγαπητοί φίλοι τα προβλήματα είναι αλλού. Δυστυχώς στην πόλη μας αναπτύσσονται δραστηριότητες δύο ταχυτήτων. Από την μια ο ιδιωτικός τομέας που έχει φροντίσει να επενδύσει χρήματα στην περιοχή, κυρίως μέσω των τουριστικών μονάδων που έχουν δημιουργηθεί και που κατά γενική ομολογία έχουν δημιουργήσει παραδείσους από την είσοδο τους και μέσα. Από την άλλη ο δημόσιος τομέας, οι επενδύσεις του οποίου λάμπουν δια της απουσίας τους στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα οι δύο αυτοί να έχουν «ανταγωνισμό». Μα για να υπάρχει στοιχειώδης ανταγωνισμός οφείλουν να αναπτύσσονται ισόρροπα και προς το παρόν, μάλλον αναπτύσσονται …. «ανισσόροπα !!!!». Βλέπετε κάποιοι έχουν δημιουργήσει παραδείσους εντός των ιδιοκτησιών τους, που προφανώς τους αποφέρουν κέρδος και κάποιοι άλλοι έχουν δημιουργήσει την κόλαση έξω από αυτούς τους παραδείσους και αυτοί οι χώροι θέλουν να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά, δηλαδή να έχει κέρδος κάποιος από την ευρύτερη «κόλαση» που επικρατεί.
Αν λοιπόν θέλουμε πραγματικά να δούμε την επόμενη ημέρα οφείλουμε να οργανώσουμε τις υποδομές του τόπου μας, που παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα. Όπως γνωρίζετε στην περιοχή προγραμματίζονται σοβαρές επενδύσεις, επενδύσεις που μπορούν να εμπλουτίσουν τον χαρακτήρα της περιοχής και από μια περιοχή γνωστή για τις ξενοδοχειακές μονάδες της να γίνει μια περιοχή γνωστή και για την εξοχική κατοικία της. Πριν από πολλά χρόνια μας δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία της εποχής, με την έναρξη λειτουργίας μερικών εκ των πολυτελέστερων ξενοδοχειακών μονάδων στην Ελλάδα, στην περιοχή μας. Όμως εμείς αντί να αρχίσουμε να δουλεύουμε ένα γενικό χωροταξικό σχέδιο και ένα σχέδιο ανάπτυξης υποδομών το οποίο θα μας επέτρεπε να διαχειριστούμε κάτι άλλο εκτός της μιζέρια μας, εμείς αποφασίσαμε να τραβήξουμε ένα δρόμο άλλο. Της άναρχης «ανάπτυξης» ανταγωνιζόμενοι σε μπετά τις ξενοδοχειακές μονάδες, χωρίς να γνωρίζουμε το τι θα κάνουμε στην πορεία. Μπετά για τα μπετά λοιπόν. Αποτέλεσμα να υπάρχει κορεσμός της φέρουσας ικανότητας των υποδομών (βιολογικοί, δρόμοι, πεζοδρόμια κλπ.) και ταυτόχρονη γήρανση των υφισταμένων.
Τώρα λοιπόν που τα μπετά ξανάρχονται πρέπει να δουλέψουμε σε ένα στρατηγικό σχέδιο ώστε να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τα οφέλη από την παρουσία πολυτελών εξοχικών κατοικιών, που ουσιαστικά θα αναπτύσσονται πλέον εντός συγκροτημάτων και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο ανησυχίας. Αυτό απλά σημαίνει ότι αν δεν προσέξουμε αυτήν την φορά και συνεχίσουμε να ανακυκλώνουμε την κακομοιριά μας , θα δημιουργηθούν γύρω από την πόλη «γκέτο» πλουσίων, με όλες τις ανέσεις και τα facilities που εμείς αδυνατούμε να προσφέρουμε, οι επενδύσεις αυτές με μαθηματική ακρίβεια θα μαγνητίσουν και τους ντόπιους με κάποια σχετική οικονομική επάρκεια και η πόλη θα αφεθεί στον απόλυτο μαρασμό δηλαδή συνέχιση της σημερινής πτωτικής πορείας. Αυτήν την φορά πρέπει να «προκάμουμε» , να συνεργαστούν όλοι με άξονα τον κοινό σκοπό, να σχεδιάσουμε , ωριμάσουμε και βελτιώσουμε σημαντικά με καινοτόμες ιδέες την κίνηση στην πόλη, αν πραγματικά θέλουμε να δούμε οφέλη από όλους αυτούς που θα έρθουν στον τόπο μας χωρίς να το γνωρίζουμε.
Επειδή η πόλη έχει γεράσει αρκετά χρειάζονται νέες ιδέες και άμεσες λύσεις. Η πόλη δεν είναι φιλική πλέον στον επισκέπτη μας και εμείς έχουμε βαλθεί με την καθημερινή συμπεριφορά μας να την κάνουμε ακόμα πιο αφιλόξενη. Όμως αυτό δεν ήταν και δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο.
Δυστυχώς, δεν έχουμε αναρωτηθεί ποτέ γιατί όταν ένας επισκέπτης της Μυκόνου που προσγειώνεται στο νησί, η πρώτη σκέψη του είναι να κάνει μια βόλτα στα Ματογιάννια και όχι να μείνει στο δωμάτιο του. Εδώ όταν έρθει ο επισκέπτης καταντάει να μην γνωρίζει το όνομα της πόλης, που ήρθε παρά μόνο το όνομα του ξενοδοχείου που διαμένει. Ας τα σκεφτούμε όλα αυτά πριν είναι πραγματικά αργά. Και αν ειλικρινά δεν είμαστε ικανοί να ανταπεξέλθουμε να έχουμε το θάρρος να αναφωνήσουμε ότι αδυνατούμε να υποδεχθούμε άλλες επενδύσεις και ας επιστρέψουμε στον μικρόκοσμο μας να ανακυκλώνουμε την μιζέρια μας διαρκώς.
Αν όμως αποφασίσουμε να δούμε τον καθρέπτη κατάματα, ας πάρουμε την τύχη του τόπου μας στα χέρια του ο καθένας από εμάς, γιατί Δήμος είμαστε και μείς , γιατί κοινωνικό ιστό διαμορφώνουμε και μεις , γιατί την πόλη μας έχουμε δικαίωμα να πιέσουμε και να την δούμε καλύτερη και ανταγωνιστική.