Μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για τα προβλήματα της Ανώτερης Σχολής Τουριστικής Εκπαίδευσης Κρήτης και για τη ζωή των φοιτητών στην πόλη του Αγίου Νικολάου, με τον Πρόεδρο των φοιτητών της ΑΣΤΕΚ Αλέξανδρο Παπαδόπουλο και το μέλος του Συμβουλίου Γιώργο Καμνή.
- Είστε φοιτητές στη Τουριστική Σχολή της πόλης του Αγίου Νικολάου από δική σας επιλογή;
Γιώργος: Ξαφνιάστηκα πολύ όταν έμαθα ότι πέρασα σε αυτή τη σχολή γιατί ο στόχος μου ήταν διαφορετικός. Με πολλές επιφυλάξεις ήρθα από Λαμία και γράφτηκα αλλά στην πορεία διαπιστώνω ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσα .
Αλέξανδρος : Εγώ ήθελα πολύ να ασχοληθώ με τον τουρισμό. Έψαξα αρκετά για τις σχολές που υπάρχουν και διαπίστωσα ότι είναι μια από τις λίγες σχολές στην Ελλάδα που σου δίνει γρήγορα επαγγελματική αποκατάσταση.
- Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος. Το 2018 ο αριθμός επισκεπτών αναμένεται να ξεπεράσει τα 30 εκατομμύρια. Σπουδάζεται λοιπόν σε μια πολύ σημαντική σχολή με επαγγελματικό μέλλον. Θεωρείτε ότι η ποιότητα των σπουδών σας είναι υψηλή και ανταποκρίνεται στη σπουδαιότητα αυτής της βαριάς βιομηχανίας;
Γιώργος : Η ΑΣΤΕΚ μας διδάσκει από το πώς να στρώνουμε κρεβάτια μέχρι και τη διοίκηση ενός ξενοδοχείου. Στην πρακτική μας περνάμε από όλα τα πόστα ενός ξενοδοχείου, εκτός της κουζίνας. Ο τουρισμός συνεχώς εξελίσσετε άρα και ο κάθε εργαζόμενος στο χώρο αυτό πρέπει να εξελίσσετε αποκτώντας συνεχώς γνώσεις και εμπειρία. Εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η Ελλάδα δεν μας αναγνωρίζει επαρκή επίπεδο σπουδών για να κάνουμε μεταπτυχιακό στη χώρα μας. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να κάνουμε ένα εξάμηνο σε ΤΕΙ. Ενώ μπορούμε αποφοιτώντας από εδώ να πάμε σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού και να κάνουμε το μεταπτυχιακό μας.
- Στη σχολή σας αντιμετωπίζετε προβλήματα υποδομών για παράδειγμα κτιριακά ή εργαστηριακά;
Αλέξανδρος: έχουμε πρόβλημα με τη χωρητικότητα του κτιρίου. Δεν χωράμε με αποτέλεσμα να γίνονται αρκετές ώρες μαθημάτων το απόγευμα. Προηγούμενοι διευθυντές αλλά και η τωρινή μας διευθύντρια, η κα Σημαντηράκη, έχουν κάνει αρκετές προσπάθειες για να δοθεί λύσει στο κτιριακό πρόβλημα . Και η ειρωνεία είναι ότι ο Δήμος του Αγίου Νικολάου έχει κτίριο αλλά δεν προχωράνε οι ενέργειες από το Υπουργείο Τουρισμού. Τα εργαστήρια μας τώρα γίνονται στους χώρους κάποιου ξενοδοχείου.
- Αντιμετωπίζετε θέματα σίτισης ; Λειτουργεί φοιτητική εστία στην πόλη μας;
Αλέξανδρος : Όλοι οι φοιτητές νοικιάζουμε δωμάτια. Για την σίτιση μας, μόνο είκοσι άποροι φοιτητές σιτίζονται με τη βοήθεια του Κοινωνικού Παντοπωλείου και της Εκκλησίας. Οι υπόλοιποι μπορούμε πληρώνοντας κάποιο συμβολικό ποσό να πηγαίνουμε αν θέλουμε στο ΤΕΙ στα Λακώνια και να τρώμε, έχοντας όμως να πληρώσουμε και το εισιτήριο του αστικού λεωφορείου. Η σχολή μας όπως και της Ρόδου δεν ανήκουν στο υπουργείο Παιδείας αλλά στο Υπουργείο Τουρισμού. Και από εκεί ξεκινάνε αρκετά προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το φοιτητικό πάσο. Μας έχουν δώσει μια πρόχειρη κάρτα που δεν αναγνωρίζετε πουθενά. Μετά από μεγάλη προσπάθεια της διευθύντριας μας το ΚΤΕΛ Λασιθίου την αναγνωρίζει.
Γιώργος: Στα άλλα μεταφορικά μέσα δεν έχουμε έκπτωση. Για να πάμε στις πόλεις μας, Καβάλα , Λαμία το πάσο δεν αναγνωρίζεται από τα ΚΤΕΛ της περιοχής μας. Όμως είμαστε φοιτητές όπως και οι υπόλοιποι.
- Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείτε ότι είναι μια φιλόξενη πόλη για εσάς; Το κόστος της ζωής σας εδώ;
Αλέξανδρος: Η τοπική κοινωνία είναι διστακτική απέναντι στους φοιτητές. Με δυσκολία μας ενοικιάζουν τα σπίτια τους και με πολύ ακριβό ενοίκιο. Δυσκολευόμαστε να βρούμε δουλειά έστω για ένα μικρό χαρτζιλίκι.
Γιώργος : Νιώθουμε σαν απομεινάρια εσόδων σε μια πόλη που πρώτο ρόλο έχει ο τουρισμός. Συχνά μας διώχνουν από τα δωμάτια που έχουμε νοικιάσει τους καλοκαιρινούς μήνες για να τα νοικιάσουν στους τουρίστες. Πήγα να γραφτώ σε γυμναστήριο (στη σχολή δεν υπάρχει) και μου ζήτησαν 30 ευρώ το μήνα. Θα μπορούσαν τα γυμναστήρια να κάνουν έκπτωση στους φοιτητές. Το ίδιο και κάποια εστιατόρια. Τελικά προσπαθούν οι περισσότεροι από το οτιδήποτε να βγάλουν κέρδος από το φοιτητή.
- Πως είναι η ζωή σας σε μια επαρχιακή πόλη όπως ο Άγιος Νικόλαος;
Αλέξανδρος: Η αλήθεια είναι πως έχουμε λιγότερες εναλλακτικές ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Όπως και λιγότερες ευκαιρίες εκπαίδευσης: σεμινάρια, ημερίδες που θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε. Δεν έχουμε πολλές επιλογές σε καταστήματα για τις αγορές μας και θα θέλαμε περισσότερα εκπτωτικά κουπόνια. Μεταξύ μας οι φοιτητές είμαστε αρκετά δεμένοι και προσπαθούμε να βοηθάμε όποιον έχει ανάγκη.
Γιώργος: Εδώ στην επαρχία η επικοινωνία με τους καθηγητές αλλά και με τους συμφοιτητές μας είναι πιο άμεση. Με πρωτοβουλία του καθηγητή μας κου Μαστοράκη δημιουργήσαμε μια μικρή μουσική ομάδα με παιδιά που ασχολούνται με τη μουσική και θα προσπαθήσουμε να βγούμε προς τα έξω στην πόλη ελπίζοντας να έχουμε μια θετική ανταπόκριση.
- Τι προβλήματα αντιμετωπίζεται στην πρακτική σας; Πως σας αντιμετωπίζουν οι εργοδότες σας;
Αλέξανδρος: Εμείς κάνουμε πρακτική σε κάθε έτος της σχολής μας. Το πρόβλημα στην πρακτική είναι η αμοιβή μας που είναι περίπου 300 ευρώ. Το λέω αυτό γιατί πάμε στα ξενοδοχεία για να μάθουμε και καταλήγουμε να κάνουμε πολύ σκληρή δουλειά (σε ορισμένες περιπτώσεις εργαζόμαστε σκληρότερα από το μόνιμο προσωπικό). Υπάρχουν φοιτητές σε κάποια ξενοδοχεία που μπορεί να μην πάρουν τα ρεπό που δικαιούνται. Νιώθουμε ότι μας εκμεταλλεύονται.
- Πιστεύετε ότι η Ελλάδα «τρώει» τα παιδιά της;
Γιώργος : Η δυσχερής οικονομική κατάσταση, η δυσλειτουργία του συστήματος υγείας, η ανεπαρκής δημόσια διοίκηση, η κακή γραφειοκρατία διώχνουν όχι μόνο τους νέους αλλά γενικά τους Έλληνες από τη χώρα τους. Μακάρι κάποια στιγμή όλοι αυτοί που έχουν φύγει τουλάχιστον για σπουδές να γυρίσουν πίσω και όλοι μαζί να βοηθήσουμε την χώρα μας να ανακάμψει.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και ελπίζω να είσαστε από αυτούς που θα μείνετε στη χώρα μας και θα παλέψετε για αυτήν.
Άννα Μετζογιαννάκη Τζώρτζη