Την Κυριακή 1 Απριλίου, το Παράρτημα ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Ιεράπετρας κάλεσε σε Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους νεκρούς αγωνιστές των “Αιματηρών γεγονότων της Ιεράπετρας” το Μάρτιο του 1945
Η εργατιά του νομού μας, σ’ όλες τις πολιτειούλες, με το πρωτοπόρο κόμμα της το ΚΚΕ, μαζί με τους αγρότες των χωριών και μαζί με τα φτωχά και μεσαία στρώματα (επαγγελματοβιοτέχνες, υπαλλήλους, σπουδαστές, επιστήμονες) ενώθηκαν στο κοινό αντιφασιστικό μέτωπο του ΕΑΜ, με παλλαϊκές διαστάσεις για πρώτη φορά.
Μόνο ένα μικρό κομμάτι της άρχουσας τάξης (μερικοί παράγοντες, μεγαλοαστοί, αγροτοτσιφλικάδες και σπεκουλάντηδες) συνεργάστηκαν με τον κατακτητή ή πήραν στάση καιροσκοπική, αναμονής, ποντάροντας στους Άγγλους και πολέμησαν το ΕΑΜ. Αυτοί, με την υλική βοήθεια των Άγγλων και του μεταδεκεμβριανού κρατικού μηχανισμού, αιματοκύλισαν το νομό μας μετά τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ και τη συμφωνία της Βάρκιζας, κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και τον χτύπησαν και αργότερα στη χούντα.
Ο νομός μας αποτέλεσε το μοναδικό κομμάτι της Κρήτης που σ’ αυτό οργανώθηκαν ΕΑΜικές αρχές, με τοπική αυτοδιοίκηση που κράτησε πέντε μήνες. Ο λαός μας γνώρισε, με την ίδια του την πείρα, τι μπορεί να φτιάξει χωρίς ξένες επεμβάσεις, όταν είναι κυρίαρχος του τόπου του.
Η νεολαία μας, ιδιαίτερα η σπουδάζουσα, με την καθοδήγηση της θρυλικής ΕΠΟΝ κράτησε το προβάδισμα σε όλους τους αγώνες.
Οι γυναίκες μόνο όταν οι ΕΑΜικές οργανώσεις απλώθηκαν σ’ αυτές, βρήκαν τα ασφαλή κρησφύγετά τους, βρήκαν αυτό που λέμε στέγη, ρίζωσαν και έγιναν ακατανίκητες. Οι γυναίκες πάλεψαν οργανωμένα σαν ιδιαίτερο τμήμα του ΕΑΜ, με παγκρήτια διασύνδεση, με επικεφαλής την ηρωίδα Βαγγελιώ Κλάδου που σκοτώθηκε στο βουνό το 1950 από το εμφυλιοπολεμικό κράτος.
Τα αετόπουλα, κάτω απ’ τη σημαία της ΕΠΟΝ, έγιναν τα χελιδόνια της καινούριας άνοιξης, της λευτεριάς. Ωρίμαζαν πρόωρα, ήταν τα αυτιά και τα μάτια των οργανώσεων. Τρύπωναν παντού και ήταν σίγουροι σύνδεσμοι.
Από τις οργανώσεις, η πιο πρωτοπόρα και μαζική ήταν η οργάνωση της Γεράπετρας. Αγκάλιασε όλο το λαό και δεν άφησε περιθώρια για καμιά άλλη οργάνωση. Έδωσε τα περισσότερα θύματα, νεκρούς και τραυματίες, στον καιρό της Κατοχής, στη μεταδεκεμβριανή τρομοκρατία και στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Κράτησε σχεδόν μόνη στην αρχή της Κατοχής, το 1941-42, την τροφοδοσία όλων των ανταρτών των λασηθιώτικων βουνών και του ΕΛΑΣ.
Οι οργανώσεις Αγίου Νικολάου και Νεάπολης, το ίδιο καλά στελεχωμένες και μαζικές, σήκωσαν το βάρος του τεχνικού και εκδοτικού μηχανισμού και της έδρας της Ν.Ε. του ΕΑΜ (Νεάπολη) και της Π.Ε. του ΚΚΕ (Άγιος Νικόλαος).
Στο Οροπέδιο Λασιθίου, παρά την επιρροή του ΕΟΚίτη συντ/ρχη Πλεύρη, είχαμε αξιόλογες οργανώσεις σε όλα τα χωριά.
Στη Σητεία, παρά την επιρροή των αγγλικών ασυρμάτων, είχαμε γερές οργανώσεις, ιδιαίτερα στο λιμάνι και στα γύρω χωριά, κυρίως στα ορεινά χωριά προς της Γεράπετρα. Τελικά και εδώ κυριάρχησε το ΕΑΜ.
Το βασικό δίδαγμα είναι ότι κάτω από οποιεσδήποτε δύσκολες συνθήκες ο αγώνας είναι ακατανίκητος όταν συνδέεται με τα οικονομικά, τα πολιτικά και τα εθνικά προβλήματα του λαού και η γραμμή μας γίνεται κτήμα των μαζών. Ο σκληρότερος, ο πιο αποκρουστικός, ο πιο φρικτός πόλεμος είναι ο εμφύλιος, γιατί τον επιβάλλει πάντα η ιμπεριαλιστική επέμβαση. Στο διάστημα του απελευθερωτικού αγώνα, ο κρητικός λαός και ειδικότερα ο λαός του νομού μας γνώρισε τους φίλους του και τους εχθρούς του.
Είδε με την ίδια του την πείρα τι θα πει αντιλαϊκή κυβέρνηση της δικατορίας Μεταξά, όπως κάθε δικτατορίας και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, που αφού αφοπλίσει ένα λαό, τον αφήνει ανυπεράσπιστο στα νύχια του επιδρομέα, ενώ κύριο εχθρό εξακολουθεί να βλέπει τους κομμουνιστές και το λαό.
Είδε με τα μάτια του και με την αιματηρή του πείρα τι θα πει Άγγλοι επικυρίαρχοι. Αυτοί τον εμποδίζουν να οργανωθεί και να εξοπλιστεί για τη μάχη της Κρήτης. Την κρίσιμη ώρα της Μάχης της Κρήτης τον προδίδουν και φεύγουν. Όταν το 1941-42 η Κρήτη αποτελεί πρώτης γραμμής στρατηγικό σημείο για τις επιχειρήσεις της Αφρικής, είδε όλες τις αντιστασιακές οργανώσεις, χωρίς διάκριση να συνεργάζονται για τα σαμποτάζ. Και όταν μετά το 1943 η Κρήτη χάνει τη στρατηγική της αξία, οι Εγγλέζοι επιδίδονται σε διάσπαση του αντιστασιακού αγώνα, εξαπολύουν αντιΕΑΜική προπαγάνδα και προετοιμάζουν φασιστικές αντιλαϊκές λύσεις με τον Γλύξμπουργκ στον τόπο μας.
Είδε τους Άγγλους να συνεργάζονται με τους Γερμανούς ανοιχτά, όταν είχαν συγκεντρωθεί στα Χανιά και να τους αναθέτουν μετά τη συνθηκολόγησή τους την τήρηση της τάξης στα Χανιά.
Είδε τις συμβουλές τους, όταν οι Ιταλοί συνθηκολόγησαν, να μη δώσουν τα όπλα τους στο λαό, στην αντίσταση, αλλά στους Γερμανούς.
Είδε τους Άγγλους συμμάχους να παίρνουν ως λεία πολέμου τα 10.000 αυτοκίνητα που είχαν οι Γερμανοί συγκεντρώσει στα Χανιά και να τα πετούν στη θάλασσα, όταν η Κρήτη δεν είχε συγκοινωνίες.
Είδε επίσης να διεκδικούν ως λεία πολέμου τα 4 εκατομμύρια οκάδες λάδι που οι Γερμανοί είχαν επιτάξει από το λαό της Κρήτης. Και είδε τι κράτος νόμου εγκαθίδρυσαν μετά τη Βάρκιζα και τον εμφύλιο πόλεμο.
Και από την άλλη πλευρά ο λαός μας, ιδιαίτερα του νομού μας, είδε τι μπορεί να πραγματοποιήσει, όταν ο ίδιος ενωθεί και οργανωθεί και πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Γεύτηκε ο λαός του νομού μας, έστω και για πέντε μήνες μετά την απελευθέρωση, τους καρπούς της λευτεριάς και της λαοκρατίας, αν και όχι ολοκληρωμένης.
Απόλυτη τάξη επικράτησε, ούτε ένας νεκρός, ούτε ένας τραυματίας, ούτε μια αυτοδικία κατά την ομολογία του τότε διοικητή της Χωροφυλακής και κατά δήλωση του τότε εισαγγελέα. Έφτιαξε αυτοδιοίκηση που έμεινε στην ιστορία ως η πιο προηγμένη κοινωνική οργάνωση. Χωρίς κανένα μέσο, πεινασμένος ακόμη, έφτιαξε δρόμους, αποκατέστησε συγκοινωνίες, επισκεύασε γεφύρια, έφτιαξε πρόχειρες αποβάθρες, ίδρυσε επαρχιακά νοσοκομεία, άνοιξε σχολεία, πολιτιστικές λέσχες, βιβλιοθήκες σε κάθε χωριό και πολιτεία. Αυτός είναι με δυο λόγια ο απολογισμός της «ΕΑΜοκρατίας» όπως συνηθίζουν να λένε οι αντίπαλοί μας, που αποτελεί γεγονός και καμιά πολιτικάντικη ψευδολογία δεν μπορεί να εξαφανίσει και να σβήσει.
Kαι ο απολογισμός της «Σκομπίας», της μεταβαρκιζιανής Αγγλοκρατίας στο νομό μας ποιος είναι; Οι τραμπουκισμοί, η έλλειψη κάθε νόμου, οι συλλήψεις, οι παρακολουθήσεις, οι ξυλοδαρμοί, τα κατεστραμμένα γραφεία των πολιτικών οργανώσεων, το σπάσιμο και η λεηλασία λεσχών και κέντρων πολιτισμού και βιβλιοθηκών, με κορύφωμα από τις 15 Φεβρουαρίου μέχρι τα τέλη του Μάρτη του 1945, 8 νεκρούς και 12 βαριά τραυματισμένους και το λαό καταδικασμένο στην πείνα και στην εξαθλίωση να παλεύει για στοιχειώδη μέσα ζωής και δικαιώματα κάτω από σκληρές συνθήκες μέχρι την άλλη περίοδο της Αμερικανοκρατίας.
Ο απολογισμός της Αμερικανοκρατίας του Τρούμαν από το 1947 και πέρα: Κορύφωμα του τρομοκρατικού οργίου, κατάλυση κάθε έννοιας κράτους. Ανώτατη εκτελεστική, δικαστική και νομοθετική εξουσία ο Μπαντουβομανόλης με το βούρδουλα. Ο εμφύλιος πόλεμος. Οι εξαφανίσεις αγωνιστών (Μαρίας Λιουδάκι, Ρουκουνάκη, Πεδιαδίτη κ.ά.). Εκατοντάδες οι συλλήψεις, χιλιάδες οι βασανισμένοι και σακατεμένοι. Με τους δοσίλογους κυρίαρχους.
Ερχόμαστε στο σήμερα. Σ’ ένα ασταθές και ανισόρροπο περιβάλλον τα τύμπανα του πολέμου άρχισαν πάλι να ηχούν. Έτσι επιβάλλουν τα κέρδη των μονοπωλίων.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απέναντι στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, ακολουθεί την πάγια τακτική του εφησυχασμού και της συγκάλυψης.
Χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις, πριν του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τώρα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, καθησυχάζουν το λαό «διεθνοποιώντας» υποτίθεται την τουρκική προκλητικότητα, κάνοντας στην ουσία παράπονα στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για να εισπράξουν απλές δηλώσεις που παραπέμπουν στον Πόντιο Πιλάτο.
Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται για τα δικά τους συμφέροντα και είναι πάρα πολύ ισχυρά και στα Βαλκάνια, και στο Αιγαίο, και στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ανατολική Μεσόγειο συνολικά.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν ενδιαφέρονται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου τα οποία αμφισβητεί η Τουρκία. Το αντίθετο.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ ενδιαφέρονται για τα κέρδη των μονοπωλίων που έχουν βάλει στο μάτι τον ορυκτό πλούτο της περιοχής. Ακόμη, κι αν για τα δικά τους συμφέροντα εμφανίζονται ως αντίπαλοι της Τουρκίας και της κυβέρνησης Ερντογάν, αυτό ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλάξει. Αν προκύψει π.χ. ένας νέος συσχετισμός στην Τουρκία, αν καταλήξουν σε νέους συμβιβασμούς για τη μοιρασιά και τα ανταλλάγματα, είτε στη Συρία, είτε στην Κύπρο, είτε στο Αιγαίο.
Γι’ αυτό δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία έτρεξε να αξιοποιήσει τις «ρωγμές» στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία, για να αναλάβει αυτή το ρόλο του σημαιοφόρου των ΗΠΑ στην περιοχή.
Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση που όλο το προηγούμενο διάστημα παραμύθιαζε το λαό ότι «η Ελλάδα αποτελεί νησίδα σταθερότητας και ειρήνης», κρύβοντας την πραγματικότητα, ότι στην περιοχή μας συγκρούονται παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις.
Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, η οποία μετέτρεψε και μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών όπως απέδειξε η χρήση της Σούδας.
Τώρα, πρέπει ο καθένας και η καθεμιά να προβληματιστούν για το γεγονός ότι, ενώ η χώρα ανήκει σε δυο μεγάλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, δεν έχει εξασφαλισμένα τα σύνορά της.
Μάλιστα, το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα στα κράτη – μέλη του, ενώ θεωρεί το Αιγαίο ενιαίο επιχειρησιακό χώρο.
Τώρα, πρέπει ο καθένας και η καθεμιά να σκεφτούν τι κέρδισε και τι κερδίζει ο λαός μας από τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, από τη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο με βάσεις, στρατηγεία, αεροδρόμια, με βάσεις που μπορούν να φιλοξενήσουν ακόμα και πυρηνικά.
Τι κέρδισε ο λαός από τη μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ για τις επιδρομές, τις επιθέσεις, τους πολέμους και τους σφαγιασμούς των λαών! Πέρα από την επικίνδυνη εμπλοκή, συμμετοχή της Ελλάδας στο μακέλεμα άλλων λαών με τους οποίους δεν έχει να χωρίσει τίποτα.
Ταυτόχρονα, όμως, επισημαίνουμε από τώρα ότι δεν δείχνουμε και καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που κάνει τον πόλεμο. Καμιά ανοχή στην άρχουσα τάξη που υποκινεί ή συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων, βάζοντας το λαό μας να χύνει το αίμα του.
Θα επιδιώξουμε να τη βάλουμε με την πάλη μας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, με την ανατροπή της, για την οριστική νίκη του λαού, έτσι ώστε επιστέγασμα και έπαθλο αυτής της πάλης να είναι η εργατική εξουσία, η ανάπτυξη και ευημερία για το λαό, με ειρήνη και ευτυχία για όλους και όλες, για τα παιδιά μας, για τις γενιές που έρχονται.
Να γυρίσουμε την πλάτη στα ύπουλα καλέσματα περί δήθεν «εθνικής ενότητας και συνεννόησης», που θέλουν να υποτάξουν την εργατική τάξη, το λαό στα σχέδια του κεφαλαίου και των αμερικανο ΝΑΤΟικών.
Θέλουν να κρύψουν ότι άλλη είναι η πατρίδα του λαού και άλλη η πατρίδα του κεφαλαίου και των λυκοσυμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Η εργατική τάξη, ο λαός μπορεί να υπερασπιστεί την πατρίδα του, αυτή που έχει χτίσει με κόπους και θυσίες, με την εργατική του δύναμη.
Δεν υπερασπίζεται το κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα, που κλέβει τον ιδρώτα της εργατικής τάξης και, προκειμένου να υπερασπίσει τα κέρδη του, δεν διστάζει να τη στείλει στη φωτιά του πολέμου.
Τιμή και δόξα στους νεκρούς μας!!!!