Άλλο ένα υπέροχο και συγχρόνως επίκαιρο κείμενο της συντοπίτισας Άννας Παπαδάκη Σωτηριάδη. Απολαύστε το:
Ετούτη μ’αρέσει, η ανένταχτη, με το βλέμμα της άφατης, άχρονης θλίψης.
Η αγαπημένη μάνα του Χάνδακα, η Παναγία η Μεσοπαντίτισσα, από το χέρι, λένε, του ίδιου του Ευαγγελιστή Λουκά, που έβγαινε για λιτανεία κάθε Τρίτη και στην περιφορά της αδερφώνανε Καθολικοί κι Ορθόδοξοι.
Φυγαδεύτηκε νύχτα, παραμονές της μεγάλη σφαγής το 1669, φορτώθηκε σε πλοίο της Γαληνότατης με άλλα κειμήλια και πήγε στη Βενετιά. Το σπίτι της ακόμη και σήμερα είναι η εκκλησία Santa Maria della Salute στη Βενετία, την είχανε πως προστάτεψε την πολιτεία από την πανούκλα.
Το Μεγάλο Κάστρο δε σταμάτησε ποτέ να θρηνεί
Μπλιό παρακάλια δε γρικώ κι εσφάγηκ’ η καρδιά μου
κι εμίσεψες Παρθένα μου, Μεσοπαντίτισσά μου°
γράφει ο Μαρίνος Τζάνε Μπουνιαλής.
Για μια χώρα γονατισμένη, που πια δε μπορεί να προστατέψει τα παιδιά της, που τα πνίγει στη στεριά και τα καίει στη θάλασσα, που τα διώχνει στα ξένα για να βρουν την τύχη τους, ετούτη την ξενιτεμένη Παναγία διαλέγω.
Για μια χώρα που τα παιδιά της ψάχνουνε να βρούνε τί τα χωρίζει κι όχι τί τα ενώνει, που χάσανε το φως και κουτουλάνε τους τοίχους σαν τρομοκρατημένα έντομα, που νιώθουν τη μεγάλη σφαγή να σιμώνει και κανένα κειμήλιο δε βρίσκουν να έχει απομείνει για σώσιμο, τούτη τη λυπημένη Παναγία διαλέγω.
Άμα το βγάλει ο δρόμος σας καμιά φορά κι αποχορτάσετε τις σέλφι στις γόνδολες και στα κανάλια, κάμετε και μια επίσκεψη σε τούτη την πατριώτισσα, θα έχει λαχταρήσει να ακούσει μια ρωμαίικη καλημέρα. Γιατί το λένε, καμιά φορά τη νύχτα μέσα στη Santa Maria della Salute ακούγονται αναφιλητά.
Χρόνια πολλά σε όλους._”