…γράφει ο Γιώργος Γουναλάκης
Μετά την εθνική καταστροφή και την κήρυξη τριήμερου εθνικού πένθους για όλα συνέβησαν στην Μάντρα , στο Θριάσιο Πεδίο , στο Κερατσίνι και σε άλλες γωνιές της Αθήνας , θα ήθελα να πώ γράψω μερικές από τις σκέψεις που αντικατοπτρίζουν και τον τρόπο σκέψης μου. Κυριαρχεί αυτές τις ημέρεςτο ερώτημα ποιος φταίει για την καταστροφή αυτή. Κάποιοι μιλάνε για ανύπαρκτο κράτος , κάποιοι κατηγορούν αυτούς που χτίζουν αυθαίρετα , άλλοι αυτούς που μπαζώνουν τα ρέματα και γενικά έχει ανοίξει ένας κύκλος συζητήσεων χωρίς αρχή και τέλος.
Νομίζω ότι επιτέλους πρέπει να πούμε καθαρές κουβέντες και να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους. Άραγε ποιος ευθύνεται για τα εκατομμύρια αυθαίρετα που υπάρχουν στην Ελλάδα ; Άραγε ποιος ευθύνεται που τα περισσότερα ρέματα έχουν γίνει οικόπεδα ; Η απάντηση είναι προφανής και δεν σας κρύβω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι είναι τόσο προφανής που όλοι την αγνοούν.
Ευθύνες υπάρχουν στην Ελληνική Πολιτεία και μόνο εδώ και δεκάδες χρόνια. Όμως πριν προχωρήσουμε σε ανάλυση των ευθυνών πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε με τον όρο Ελληνική πολιτεία. Είναι άραγε η εκάστοτε κυβέρνηση που δημοκρατικά εκλέγεται στην Χώρα ; Προφανώς όχι. Δυστυχώς για την Χώρα αυτή με τον όρο Ελληνική Πολιτεία εννοούμε – όλοι εμείς που ερχόμαστε σε επαφή με τον τομέα αυτό – τον στρατό των διευθυντών , παραδιευθυντών και των επονομαζόμενων στελεχών των Ελληνικών Υπουργείων , που σε πολλές των περιπτώσεων δεν εφαρμόζουν αλλά χαράσσουν ή παραχαράσσουν πολιτικές εκλεγμένων κυβερνήσεων. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εκατοντάδες , δεν εμφανίζονται πουθενά , είναι αυτοί που ελέγχουν ουσιαστικά όλο το μηχανισμό και απλά εκθέτουν ή θεοποιούν πολιτικούς προϊσταμένους τους.
Καταλαβαίνοντας λοιπόν την λειτουργία του μηχανισμού αυτού , μπορούμε να κατανοήσουμε που εστιάζεται το πρόβλημα που σαν αποτέλεσμα είχε να θρηνήσουμε 20 ψυχές στην Αττική. Ας το αναλύσουμε όμως λίγο περισσότερο.
Όλοι γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα πολεοδομημένης γής , δηλαδή γη που να μπορούν οι κάτοικοι της Χώρας αυτής να χτίσουν. Και ενώ υπάρχει αυτό το σοβαρό πρόβλημα , ασχολούμαστε να βρούμε διάφορους τρόπους να μειώσουμε την εκτός σχεδίου δόμηση , να καταστρέψουμε ένα σύστημα δόμησης οικισμών που με την παραχώρηση σε κοινή χρήση επι χρόνια λειτουργούσε άψογα. Και από την άλλη προσπαθούμε να εντάξουμε περιοχές σε σχέδιο πόλης ή να πολεοδομήσουμε οικισμούς και η διαδικασία αυτή διαρκεί το λιγότερο 10-15 έτη. Στο μεσοδιάστημα όμως υπάρχουν σημαντικές οικιστικές πιέσεις και αποτέλεσμα αυτών ήταν η παραγωγή τεραστίου αριθμού αυθαιρέτων , ανεξέλεγκτος αριθμός θα έλεγα. Όμως και εδώ πρέπει να πούμε ότι υπήρχε απλός τρόπος ώστε να ελεγχθεί η αυθαίρετη δόμηση και δεν είναι άλλος από τον ορισμό ελεγκτών δόμησης που υπάγονται όμως στον ιδιωτικό τομέα. Ξέρετε στον καταραμένο αυτό τομέα , τον οποίο όλοι καταριόνται στην Ελλάδα , όμως είναι ο μόνος ο οποίος παράγει σημαντικό έργο στην Χώρα αυτή. Ως εκ θαύματος λοιπόν , μόλις ο έλεγχος πέρασε στους ιδιώτες , οι μελέτες όλων μας άρχισαν να γίνονται καλύτερες , εξαφανίστηκαν οι υπερβάσεις και πλέον η οικοδομή στον Ελλαδικό χώρο μπορούμε να πούμε ότι βαδίζει σε ένα σωστό δρόμο , εις ότι αφορά τον έλεγχο των κατασκευών. Είναι η στιγμή που έφυγε από την μέση ο βουλευτής , ο πολιτικός προϊστάμενος , ο διορισμένος πολεοδόμος και τέλος ο υπάλληλος. Ομολογουμένως δείγμα προόδου.
Όμως και εδώ σηκώνει κάποια κουβέντα αφού οι ιδεοληψίες μας δεν πρόκειται ποτέ να εξαλείψουν πλήρως την οικοδομική υπέρβαση στην Ελλάδα , αφού υπάρχουν ανάγκες για περισσότερη δόμηση εντός και εκτός σχεδίου που απλά δεν θέλουμε να τις δούμε. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η θέσπιση εξακοσίων μ2 στα εκτός σχεδίου με τα πάντα να μετράνε στην δόμηση (υπόγειο – Η.Χ. – BBQ κλπ) θα μπορούσε να δώσει μεγάλη ανάσα στην ανάπτυξη , ενώ παράλληλα θα έδινε την ευκαιρία στους Αρχιτέκτονες να παράξουν αληθινά αρχιτεκτονήματα , μακριά από την ανάγκη να εξεύρουν παράθυρα στον νόμο προκειμένου να εξασφαλίσουν λίγο περισσότερα μ2 στον πελάτη τους. Επίσης η πολιτεία θα μπορούσε να εισπράξει φόρους που αυτήν την στιγμή χάνει.
Εις ότι αφορά το μπάζωμα των ρεμάτων. Εχει δοκιμάσει ποτέ κανένας να οριοθετήσει ρέμα ; Θα το κάνει μόνο αν έχει αυτοκτονικές τάσεις , αφού η διαδικασία πλέον είναι περίπλοκη και χρονοβόρα με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος των ρεμάτων και κυρίως ρεμάτων εντός σχεδίων πόλεων να μην έχουν οριοθετηθεί και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να μετατρέπονται σε σημαντικά οικόπεδα εντός σχεδίων , με όλα τα γνωστά αποτελέσματα.
Κλείνοντας να πω ως συμπέρασμα ότι το Ελληνικό Κράτος δυστυχώς δεν έχει στηθεί πάνω σε στέρεες βάσεις διαδικασιών και συνεχώς υποστυλώνεται από την θέληση ή μη του ανθρώπινου στελεχιακού δυναμικού του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αρτηριοσκλήρωση, την επιμήκυνση στο αόριστο των ήδη αόριστων διαδικασιών που εναλλάσσονται διαρκώς χωρίς αρχή και τέλος, βασικό συστατικό των σημείων επέμβασης του ανθρώπου που δεν διέπεται από διαδικασίες και ως άμεσο αποτέλεσμα έχουμε 20 ανθρώπινες ψυχές να μας βλέπουν σήμερα από ψηλά και να αναρωτιόνται γιατί. Γιατί λοιπόν αυτή η Πολιτεία – δια των εκπροσώπων της όπως ορίσθηκαν παραπάνω – δεν αρκεί , δεν μπορεί να κάνει την δουλειά της. Πίσω από την απίστευτη γραφειοκρατία κρύβεται τεμπελιά και ανοργανωσιά. Όταν το καταλάβουμε κάποτε ίσως μπορέσουμε να οργανώσουμε καλύτερα την επόμενη ημέρα μας.
Συνεπώς το θέμα δεν είναι οι κυβερνήσεις , το θέμα είναι αλλού , είναι η δομή του Κράτους αυτού που στερείται διαδικασιών που να μην εξαρτώνται από Υπηρεσιακούς ανθρώπους και μόνο.
