….της Στρατάκη Μαρία Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε Μεραμβέλλου-Οροπεδίου
Απάντηση στους λασπολόγους
«Φοβού τα αισχρά»
Είμαι μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, μόνιμη δασκάλα με 11 χρόνια υπηρεσίας και δεν έχω απουσιάσει ποτέ από την σχολική τάξη στη διάρκεια της υπηρεσίας μου.
Δηλώνω εξοργισμένη, από τον χυδαίο τρόπο στοχοποίησής μου λόγω της συνδικαλιστικής μου ιδιότητας, από τους δύο αιρετούς εκπροσώπους στο ΠΥΣΠΕ Λασιθίου, οι οποίοι για μια ακόμη φορά επέλεξαν αντί να εκπροσωπούν όλους τους συναδέλφους, να εκπροσωπούν την παράταξή τους και την συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εκπαίδευση.
Συγκεκριμένα:
Πριν λίγες μέρες τελείωσε η άδεια ανατροφής τέκνου κι έπρεπε σύμφωνα με τον Νόμο, να επιστρέψω στην οργανική μου θέση που είναι στο Δημοτικό Σχολείο Ελούντας .
Παρά το δικαίωμα που μου δίνει ο νόμος και παρά το γεγονός ότι η οικογένεια μου και το σπίτι μου είναι στην Ελούντα, ζήτησα να διατεθώ όπου υπήρχε κενό, θεωρώντας ότι ήταν το πιο σωστό ,καθώς το σχολείο, το τμήμα, τα παιδιά στη μέση του σχολικού έτους θα αναστατώνονταν αλλά και γιατί θα έπρεπε να απομακρυνθεί συνάδελφος και μάλιστα αναπληρωτής.
Στη ΔΙ.ΠΕ Λασιθίου ,δυστυχώς, να υπηρετήσουν δεν έχουν δικαίωμα αναπληρωτές και υπάρχει τεράστια έλλειψη σε προσωπικό. Μου ζητήθηκε ,λοιπόν, να διατεθώ εκεί . Όποιος έχει υπηρετήσει , κάθε αναπληρωτής που πέρασε, καταλαβαίνει για ποιο λόγο δεν επιθυμούν οι συνάδελφοι να αποσπαστούν στα γραφεία . Λίγο προσωπικό , τεράστιες ανάγκες, εξοντωτικοί ρυθμοί .
Οι Αιρετοί ,υποτίθεται, γνωρίζουν πόση πίεση, πόσο άγχος και με πόσο όγκο δουλειάς είναι επιφορτισμένοι οι συνάδελφοι στη ΔΙ.ΠΕ Λασιθίου. Είναι άδικο με αυτά τα δεδομένα να τολμούν να με εγκαλούν και ανήθικο να κάνουν λόγο για «εξαφανισμένους» σε γραφεία, όταν οι συνάδελφοι εκεί υπερβαίνουν εαυτόν όπως και στις τάξεις των σχολείων κάθε μέρα, αλλά πού να ξέρουν… «άφες αυτοίς..» !
Δεν είμαι μόνο Πρόεδρος, είμαι και μάνα δύο μικρών παιδιών και εκπαιδευτικός της τάξης , της μαχόμενης εκπαίδευσης , εκείνης που έχουν ξεχάσει πως είναι να υπηρετείς . Ήμουν μέσα στην τάξη ως αναπληρώτρια το 2009 μέχρι 8 μηνών έγκυος , παρέμεινα στην τάξη μέχρι τη λήξη του σχολικού έτους στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου το 2017 ως μόνιμη , παρά του οτι μπορούσα κι έπρεπε να φύγω.
Δεν επιτρέπω να μου κουνούν το δάχτυλο οι εγκάθετοι της κυβέρνησης , οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης στο συνδικάτο , οι περιφερόμενοι «Δον Κιχώτες» της εκπαίδευσης που εξευτελίζουν τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσουν τις θεσούλες τους .
Όλα έχουν ένα όριο , θα έπρεπε να ντρέπονται για το κατάπτυστο κείμενο τους , θα έπρεπε να ντρέπονται να εκφράζονται έτσι ως αιρετοί των συναδέλφων και μάλιστα πρόσφατα εκλεγμένοι . Δεν προσφέρονται όλα για μικροσυνδικαλιστικά παιχνίδια . Η Δημόσια Εκπαίδευση ματώνει από τις ανάλγητες πολιτικές τόσων ετών, αλλά γι αυτά ούτε λέξη !
Ως άτομα μπορούν όσο θέλουν κι επιθυμούν να περιφέρουν τους «μικρούς» εαυτούς τους , να αναλώνονται σε ανήθικα, εξευτελιστικά όρια και πλαίσια. Ως αιρετοί δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα.
Είναι πρωτοφανές οι Αιρετοί να καλούν με έγγραφό τους τον διορισμένο από την κυβέρνηση Περιφερειακό Διευθυντή, να πάρει θέση και να επιβάλλει κυρώσεις σε συναδέλφους!!Μέχρι εκεί έφτασαν!!!
Δε με αγγίζουν ως άτομο τέτοιες άνανδρες επιθέσεις, ως δασκάλα όμως ντρέπομαι και αισθάνομαι βαθιά θλίψη για την κατάντια των αιρετών. Τέτοιες πράξεις χωρίς ήθος και πολιτισμό οδηγούν σε απαξία και σε κάθε περίπτωση, όταν απαξιώνεται ένας θεσμός ολόκληρος είναι αρνητικό για το σύνολο του κλάδου.