Τιμή για τον τόπο μας να έχουν αναλάβει το τιμόνι του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας της Περιφέρειας Κρήτης δύο συμπολίτες μας. Μια μικρή κουβέντα με τον αναπληρωτή Πρόεδρο Κωστή Πιταροκοίλη
– Κωστή εδώ και καιρό επιδιώκω να τα πούμε από κοντά γιατί θεωρώ ότι είσαι ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος που απ΄ότι θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια που είχαμε συνεργαστεί, σου αρέσει να προσφέρεις στον συνάνθρωπο σου. Ας ξεκινήσουμε με τη θέση σου ως Αναπληρωτής Προέδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κρήτης. Πως έγινε η επιλογή σου; Ήταν δική σου πρόθεση;
Η ενασχόληση μου με τον τομέα της Πρόνοιας ξεκίνησε από μια πρόταση που είχα από στελέχη του Συνασπισμού. Το θεώρησα τιμητικό για το πρόσωπο μου και αν και διατηρώ τις πολιτικές μου διαφοροποιήσεις , δεν αρνήθηκα πιστεύοντας ότι ο τομέας της Πρόνοιας είναι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας και θέλω από τη συγκεκριμένη θέση να βοηθήσω όσο μπορώ. Έχω πει πολλές φορές ότι η ανάγκη για προσφορά στο συνάνθρωπο μας είναι μια εσωτερική ανάγκη από την οποία παίρνεις και μάλιστα πολλά περισσότερα από αυτά που δίνεις. Πρόεδρος αυτής της Κοινωνικής Δομής στην Κρήτη είναι ο Σταύρος Καναβάκης ο οποίος ασχολείται από πολύ παλιά, όπως και εσύ ξέρεις, με το Σύλλογο ΑΜΕΑ, αλλά και ο ίδιος έχει ένα παιδί με ιδιαιτερότητες. Ο Σταύρος έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες , γνώσεις και όπως λέει και ο ίδιος: πρέπει να αγωνιστούμε για να καλύψουμε βασικές τουλάχιστον ανθρώπινες ανάγκες όπως (επιβίωση, υγεία, αυτονομία, μάθηση).
– Ποια η κατάσταση στα Ιδρύματα του νησιού μας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Η οικονομική κρίση, με την μεγάλη ανεργία, την εργασιακή ανασφάλεια, τις μεγάλες περικοπές στα συστήματα υγείας, και κοινωνικής προστασίας έχει εξελιχθεί σε ανθρωπιστική κρίση. Οι επιπτώσεις στην υγεία και την ψυχική υγεία είναι πολλές και σοβαρές. Παρά του ότι τα αιτήματα ψυχοκοινωνικής φροντίδας και προστασίας έχουν αυξηθεί, η αντιμετώπισή τους επιχειρείται σε ένα πλαίσιο διαρκούς οικονομικής συρρίκνωσης. Υπάρχει έλλειψη προσωπικού και στην ουσία τα Κέντρα είναι σαν να λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας. Όταν συνταξιοδοτούνται δέκα άνθρωποι και προσλαμβάνεται ένας, οδηγούμαστε σε αδιέξοδα. Εμείς σαν διοίκηση το παλεύουμε και κάνουμε όλες τις ενέργειες για να υπάρξει περισσότερο νοσηλευτικό και επιστημονικό προσωπικό. Βέβαια υπάρχουν και πολλά άλλα προβλήματα εσωτερικά σε κάθε Κέντρο που καλούμαστε να επιλύσουμε.
– Θα μπορούσαν οι άνθρωποι που ζουν σε αυτές τις δομές να παραμείνουν στο οικογενειακό τους περιβάλλον και να μην ιδρυματοποιούνται;
Ένας από τους στόχους μας είναι αυτός: Τα Ιδρύματα να μην γίνονται αποθήκες ψυχών! Η κοινωνία πρέπει να ευαισθητοποιηθεί, να ενημερωθεί, να στηριχτεί και να αγκαλιάσει ένα άτομο με ιδιαιτερότητες αλλά και έναν ηλικιωμένο. Οι γονείς μας θα πρέπει να τυγχάνουν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό. Να υπάρξει Συμβουλευτική-ψυχολογική υποστήριξη στην άγαμη μητέρα, στην μονογονεϊκή οικογένεια, στα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας, Βλέπουμε συχνά παραδείγματα που δεν τιμάνε την ανθρώπινη προσωπικότητα.
-Έχω μάθει ότι θα υλοποιηθεί για άλλη μια φορά το Πανελλήνιο Συνέδριο Μονάδων Κοινωνικής Πρόνοιας πάλι εδώ από το Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι όλα αυτά τα χρήματα που ξοδεύονται για τέτοιες εκδηλώσεις θα έπρεπε να δοθούν στα ίδια τα ιδρύματα για τις ανάγκες τους. Ποια η δική σου θέση;
Σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια να κάνουμε περιττές σπατάλες. Δεν θεωρώ όμως σπατάλη την επένδυση στη γνώση. Πρόθεση της φετινής διοργάνωσης είναι η καταγραφή της υφιστάμενης κατάστασης στο χώρο της Πρόνοιας και η πρόταση για τις απαραίτητες πολιτικές – διορθωτικές παρεμβάσεις. Φέτος θα μιλήσουμε για την Αποϊδρυματοποίηση – Υποστηριζόμενη Διαβίωση και για την Υιοθεσία – Αναδοχή που αφορά κυρίως αλλά όχι αποκλειστικά παιδιά που λόγω συνθηκών εγκατάλειψης, κακοποιητικού περιβάλλοντος διαβιούν σε Παραρτήματα Προστασίας Παιδιών.
– Κωστή λειτουργεί ακόμα το Κοινωνικό Ιατρείο; Τι ειδικότητες γιατρών υπάρχουν και ποια η διαδικασία για να έρθει κάποιος πολίτης σε εσάς;
Το Κοινωνικό Ιατρείο ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια και δημιουργήθηκε από τα κινήματα των πλατειών. Στεγάζεται στο ισόγειο του Θεραπευτηρίου Χρονίων Παθήσεων , δίπλα στο Τεχνητό Νεφρό και λειτουργεί κάθε Παρασκευή 6 με 8 το απόγευμα. Μπορεί να το επισκεφτεί ο οποιοσδήποτε και οι γιατροί που το απαρτίζουν είμαι εγώ και ο κ. Πατεράκης και οι δύο γενικής Ιατρικής. Όμως συνεργαζόμαστε με εξωτερικούς συναδέλφους άλλων ειδικοτήτων που όταν χρειάζεται εξετάζουν ασθενείς που τους έχουν ανάγκη.
-Από την εμπειρία σου στο δικό σου αλλά και το Κοινωνικό Ιατρείο υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ασφάλεια και που έχουν διακόψει κάποια θεραπεία λόγω οικονομικής αδυναμίας τους;
Φυσικά και υπάρχουν. Όσοι ασθενείς χάνουν την ασφάλεια τους υποχρεούνται να πληρώνουν οι ίδιοι την αγωγή τους, με αποτέλεσμα οι μισοί να τη διακόπτουν επειδή αδυνατούν.
– Η υγεία θεωρείς ότι διαταράσσεται από την οικονομική κρίση;
Η απότομη μείωση του εισοδήματος και η ανεργία, η επαγγελματική αβεβαιότητα και η αδυναμία εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων, αποτελούν σοβαρή απειλή για την ψυχική υγεία και επιφέρουν σημαντική αύξηση του αριθμού των ψυχικών διαταραχών . Επίσης παρατηρούμε αυξημένα προβλήματα εθισμού και εξάρτησης σε τοξικές ουσίες, αυξημένη κατανάλωση καπνού και αλκοόλ.
-Με το να συναναστρέφεσαι με ασθενείς, με ανθρώπους που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση και υποφέρουν, με περιθαλπόμενους και εργαζόμενους σε ιδρύματα πόσο σε έχει αγγίξει όλο αυτό σαν άνθρωπο;
Επηρεάζεσαι σαν άνθρωπος όταν βλέπεις ανθρώπινο πόνο, και ασθένειες. Προσπαθείς μέσα από το ρόλο που έχεις τη συγκεκριμένη στιγμή είτε του Γιατρού, είτε του αναπληρωτή Προέδρου μιας Κοινωνικής Δομής να προσφέρεις ότι καλύτερο μπορείς. Εγώ προσωπικά επειδή υπάρχουν αρκετές φορές που είμαι φορτισμένος με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μου ξεφεύγω στη φύση, στο βουνό σ΄ένα μέρος που αγαπώ πολύ. Μια βόλτα στη φύση μπορεί να αποτελέσει έναν τρόπο βελτίωσης της ψυχικής διάθεσης και καταπολέμησης του άγχους και της κατάθλιψης.
Κωστή σ΄ευχαριστώ και εύχομαι να ξεπεραστούν τα οικονομικά εμπόδια και να μπορέσετε να υλοποιήσετε αληθινό έργο στον Τομέα της Πρόνοιας.
