in

“Ποιους να μην ψηφίσουμε στο Βραχάσι”

Γράφει ο Ζαχαρίας Φθενάκης

Ποιους να μην ψηφίσουμε στο Βραχάσι

(ή έργα και ημέρες της Επιχειρησιακής Βραχασίου Α.Ε. Ο.Τ.Α.)

 

Αν η απάντηση στο ερώτημα “ποιόν να ψηφίσουμε” είναι να ψηφίσουμε παλιότερα δοκιμασμένους και επιτυχημένους στη διαχείριση των κοινών και νεοεμφανιζόμενους που τα βιογραφικά τους τούς κατατάσσουν στους πολλά υποσχόμενους, η απάντηση στην ερώτηση “ποιόν να μην ψηφίσουμε” προκύπτει αβίαστα ως το ακριβώς αντίθετο της πρώτης απάντησης: σίγουρα ΔΕΝ πρέπει να ψηφίσουμε ανθρώπους δοκιμασμένους και επιβεβαιωμένα αποτυχημένους, οι οποίοι πέρα από οποιαδήποτε ασήμαντα ή μικρής έκτασης λάθη και παραλήψεις που μπορεί κανείς να τους χρεώσει, έχουν στο παθητικό τους κραυγαλέες περιπτώσεις κακοδιαχείρισης του δημόσιου χρήματος ή της δημόσιας περιουσίας, ή με εσκεμμένες αποφάσεις που πήραν ζημίωσαν το δήμο ή δημιούργησαν παράνομο, ή νόμιμο (αλλά ηθικώς απαράδεκτο) πλουτισμό για τον εαυτό τους ή για τρίτους.

Μια τέτοια περίπτωση για την περιοχή του δημοτικού διαμερίσματος Βραχασίου αποτελούν οι πρώην πρόεδροι της Επιχειρησιακής Βραχασίου Α.Ε. Ο.Τ.Α. κύριοι Γεώργιος Φθενάκης και Κων/νος Κυβερνητάκης, οι οποίοι κατάφεραν το ακατόρθωτο: να προκαλέσουν ζημιά με τη διοίκηση και τις αποφάσεις τους της τάξης μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, σε μια εταιρεία που κανείς χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια για να τη ζημιώσει. Αμφότεροι επιζητούν σήμερα την ψήφο μας στις εκλογές, ο μεν πρώτος ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο συνδυασμό του κ. Κοκκίνη, ο δε δεύτερος ως υποψήφιος τοπικός σύμβουλος Βραχασίου με το λεγόμενο ανεξάρτητο συνδυασμό. Με δεδομένη την άθλια οικονομική κατάσταση που άφησαν την εταιρεία και με δεδομένη την άρνηση των δημοτικών συμβούλων να αναλάβουν τη διοίκησή της, η νυν δημοτική αρχή αποφάσισε τη λύση της εταιρείας, και πολύ ορθώς – τόσο από νομικής, όσο και από ηθικής άποψης – αποφάσισε να μην πληρώσει ο δήμος τη ζημιά που προκάλεσαν, παρά την αντίθετη άποψη του συνδυασμού του κ. Κουνενάκη (συμπεριλαμβανομένου και του νυν υποψηφίου δημάρχου κ. Ανδριώτη).

Αλλά ας δούμε πώς κατάφεραν το ακατόρθωτο. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ορκωτού λογιστή που έκανε τον έλεγχο για τη λύση της εταιρείας, εξ αιτίας του κ. Κυβερνητάκη η ζημιά ανήλθε σε περίπου 131.000 ευρώ. Όπως αναφέρει ο ορκωτός λογιστής στο πόρισμά του, από το φορολογικό έλεγχο και τον έλεγχο του ΙΚΑ για την περίοδο 23/6/2009 – 31/12/2010 (δηλαδή την περίοδο που πρόεδρος ήταν ο κ. Κυβερνητάκης) προέκυψαν διαφορές φορολογικού ελέγχου συνολικού ποσού 75.000 ευρώ και βεβαιώθηκαν σε βάρος της επιχείρησης ασφαλιστικές εισφορές συνολικού ποσού 24.000 ευρώ. Δεδομένου ότι η ζημιά της εταιρείας μέχρι 31/12/2010 ήταν περίπου 11.000 ευρώ και δεν είχε πληρωθεί το χρέος προς την κτηματική υπηρεσία του δημοσίου, ύψους 21.000 ευρώ, αθροιζόμενα όλα αυτά τα ποσά (75+11+21+24=131) δίνουν την πραγματική ζημιά των 131.000 ευρώ της εταιρείας. Πώς δημιουργήθηκε όμως η διαφορά που βρήκε ο φορολογικός έλεγχος; Όπως αργότερα έγινε γνωστό από τον έλεγχο που παρήγγειλε η γενική συνέλευση της εταιρείας, τα 75.000 ευρώ της διαφοράς που βρήκε ο φορολογικός έλεγχος δόθηκαν παράνομα για δημόσια έργα κατ’ “εντολή” Σφυράκη, φυσικά εκτός ελέγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο, με βεβαίως απόλυτα αδιαφανή τρόπο. Κάτω απ’ αυτές τις αδιαφανείς συνθήκες, ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να πει ποια ήταν η πορεία αυτών των χρημάτων, ούτε αν κάποιοι παρανόμως καρπώθηκαν μέρος αυτών. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο κ. Κυβερνητάκης χρέωσε νομίμως την εταιρεία για τις υπηρεσίες του με 1500 ευρώ το μήνα καθ’ όλη τη διάρκεια των 21 μηνών της θητείας του (από 23/6/2009 μέχρι 4/4/2011), δηλαδή περίπου με το ποσό των 30.000 ευρώ συνολικά, για να καταφέρει το ακατόρθωτο: να χρεώσει την εταιρεία με 131.000 ευρώ, όπως ανέλυσα παραπάνω. Περιττό να αναφερθεί ότι τόσο αυτός όσο και ο επόμενος πρόεδρος κ. Φθενάκης προσέλαβαν παράνομα το προσωπικό που εργάστηκε στην εταιρεία, αφού δεν ακολούθησαν το νόμιμο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, ως όφειλαν από το νόμο. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η όλη σύλληψη της δημιουργίας της εταιρείας και ο συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας ανήκει στον πρώην κοινοτάρχη Βραχασίου κ. Σφυράκη, ο οποίος σχεδίασε την εταιρεία ακριβώς με σκοπό να παρακάμψει το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά την ανάθεση δημοσίων έργων, θεωρώντας εαυτόν εξυπνότερο του νομοθέτη… Για το λόγο αυτό έβαλε στην εταιρεία με ποσοστό 1% τον απόλυτα ελεγχόμενο απ’ αυτόν πολιτιστικό σύλλογο Μιλάτου, (εκ του οποίου προέκυψε ως μέλος του Δ.Σ. της εταιρείας ο έτερος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος της περιφέρειας Βραχασίου με το συνδυασμό του κ. Κοκκίνη, κ. Λασιθιωτάκης Γεώργιος), νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο η εταιρεία θα μπορούσε να λειτουργεί ανεξέλεγκτα, τόσο στο επίπεδο της πρόσληψης προσωπικού, όσο και στον τρόπο διαχείρισης των εσόδων της. Στην πράξη ο κ. Κυβερνητάκης λειτούργησε ως εκτελεστικό όργανο του Σφυράκη, φυσικά με το αζημίωτο, με τη διαφορά ότι μπλεγμένος τελικά βρέθηκε μόνο ο κ. Κυβερνητάκης…    

Και ερχόμαστε τώρα στο δεύτερο πρόεδρο κ. Φθενάκη…

Ομολογουμένως ο κ. Φθενάκης παρέλαβε τον Απρίλιο του 2011 την εταιρεία με ζημιά περίπου 10.000 ευρώ και με χρέος 21.000 ευρώ στην κτηματική υπηρεσία. Πιθανότατα παρέλαβε τη διοίκηση της εταιρείας ελαφρά τη καρδία, και επειδή από τη μια στιγμή στην άλλη, από ταξιτζής βρέθηκε να διαβάζει ισολογισμούς, είναι μάλλον αναμφίβολο αν κατάλαβε τι παρέλαβε. Παρέλαβε πάντως, απαλλάσσοντας το προηγούμενο Δ.Σ. από ευθύνες κτλ, όπως είθισται να γίνεται.  Μάλλον δε γνώριζε για τις διαφορές φορολογικού ελέγχου των 75.000 ευρώ, ούτε τις ασφαλιστικές εισφορές των 21.000 ευρώ, αφού αυτές βεβαιώθηκαν αργότερα εις βάρος της εταιρείας από τους αντίστοιχους ελέγχους. Ωστόσο δεν έκανε το παραμικρό για να μειώσει το χρέος αυτό. Αντίθετα έκανε ότι ήταν δυνατόν για να το αυξήσει.

Το 2011 και παρά τις δικές μου συμβουλές και προειδοποιήσεις, προχώρησε, όπως παραπάνω ανέφερα, στην παράνομη (εκτός ΑΣΕΠ) πρόσληψη προσωπικού, αναγκαζόμενος στη συνέχεια να το απολύσει υπό την απειλή κυρώσεων. Έκανε αυτές τις προσλήψεις ελαφρά τη καρδία, έχοντας (κατά δήλωσή του στο δικαστήριο) τη σύμφωνη γνώμη του τότε δημάρχου κ. Κουνενάκη, ο οποίος ρωτήθηκε γι’ αυτές … Τον πήρε στο λαιμό του ο κ. Κουνενάκης, όπως πήρε στο λαιμό του τον κ. Κυβερνητάκη ο κ. Σφυράκης. Αναγκάστηκε μάλιστα να καταβάλει ασκόπως 7.000 ευρώ ως αποζημίωση στους απολυθέντες, πέρα της μικρής έκτασης ζημιάς που προκλήθηκε από την πρόωρη παύση των εργασιών της εταιρείας.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης ένα άκρως περίεργο ποσό 35.000 ευρώ, που παρουσιάζεται ως “Διάφορα έξοδα” στον έλεγχο του ορκωτού λογιστή για το 2011, το οποίο (σύμφωνα με την περιγραφή) περιλαμβάνει “δαπάνες για την προμήθεια υλικών καθαρισμού, γραφική ύλη, χορηγίες, συνδρομές σε επαγγελματικές οργανώσεις, έξοδα δημοσιεύσεων, έξοδα φιλοξενίας και προμήθειες”. Όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί ένα τέτοιο τεράστιο ποσό δεν μπορεί να αποτελεί φυσιολογικές και λογικές δαπάνες των παραπάνω. Επομένως πιθανότατα κάτι άλλο εντέχνως υποκρύπτεται πίσω από αυτή την περιγραφή του ορκωτού λογιστή, που μάλλον είναι παράνομο. Αξίζει να σημειωθεί ότι “Διάφορα Έξοδα” με την ίδια περιγραφή εμφανίζονται και στις επόμενες χρονιές, στις οποίες οι παραλίες ενοικιάζονταν σε ιδιώτες και τα ποσά ανέρχονται σε περίπου 7000 ευρώ το 2012, 3000 ευρώ το 2013, 1000 ευρώ το 2014 και μηδέν το 2015… Τι είναι λοιπόν αυτά τα υπέρογκα “διάφορα έξοδα”; Μια πιθανή απάντηση δίνεται στο από 29/5/2012 δημοσίευμα του κ. Φθενάκη, το οποίο αναφέρει τα παρακάτω: “Όλοι αυτοί οι τιμητές της νομιμότητας τι έχουν να πουν στους επαγγελματίες της περιοχής όταν η εταιρεία έβγαλε τις πέτρες από την μπούκα του λιμανιού και έκαναν καταγγελία στον εισαγγελέα ότι παρανόμησα και ζητούν την καταδίκη μου”. Πιθανόν ο κόσμος να θυμάται ότι τότε η εταιρεία είχε φέρει δύτες που μετακίνησαν τις πέτρες, οι οποίοι ασφαλώς δεν ήρθαν εθελοντικά, αλλά πληρώθηκαν. Αυτά τα έξοδα όμως πουθενά δεν εμφανίζονται στον έλεγχο και επομένως το πιο λογικό είναι, μέρος αυτών των “διαφόρων εξόδων” να δόθηκαν παρανόμως για αυτό το σκοπό. Εμφανίζονται επομένως ξανά οι ίδιες αδιαφανείς διαδικασίες εκτέλεσης δημόσιων έργων από την εταιρεία, όπως ακριβώς το έκανε και ο κ. Κυβερνητάκης, με τη διαφορά ότι στην περίπτωση του κ. Φθενάκη δεν υπήρξε φορολογικός έλεγχος για να διαπιστώσει τις διαφορές στα έσοδα. Αν επομένως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε αυτά τα έξοδα των 35.000 ευρώ έπρεπε στο μεγαλύτερο μέρος τους να εμφανίζονται ως έσοδα της εταιρείας και φυσικά κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να μιλήσει για την πορεία αυτών των χρημάτων και αν κάποια από αυτά κατέληξαν παρανόμως σε χέρια τρίτων …

Εν τέλει από τα 169.000 ευρώ ακαθάριστα έσοδα που είχε η εταιρεία εκείνη τη χρονιά, κατέληξε να εμφανίσει ζημιά 24.000 ευρώ … Λαμβάνοντας υπ’ όψη (α) ότι η εταιρεία πλήρωσε τις 21.000 ευρώ που χρωστούσε στην κτηματική υπηρεσία για το 2009 και το 2010, (β) η αποζημίωση απόλυσης (7.000 ευρώ) δε θα χρειαζόταν να καταβληθεί αν οι προσλήψεις είχαν γίνει με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και (γ) τα “διάφορα έξοδα” των 35.000 ευρώ, έπρεπε να εμφανίζονται ως έσοδα, τότε η πραγματική ζημιά της εταιρείας για το 2011 ανέρχεται σε τουλάχιστον 45.000 ευρώ (24-21+35+7=45), τα οποία ξοδεύτηκαν ασκόπως ή παρανόμως.

Το 2012, λόγω εκλογών, η εταιρεία δεν μπορούσε να κάνει προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ και επέλεξε να ενοικιάσει τις παραλίες σε ιδιώτες. Παρ’ ότι ο πρόεδρος της εταιρείας έσκιζε τα ιμάτιά του δηλώνοντας ότι όσο θα είναι αυτός πρόεδρος της εταιρείας δε θα πατήσουν ιδιώτες ενοικιαστές των παραλιών στο Σίσι, εν τούτοις από το 2012 και μετά, η εταιρεία ουδέποτε προσέλαβε ξανά προσωπικό, αλλά πάντα ενοικίαζε τις παραλίες. Τι έκανε άραγε τον πρόεδρο της εταιρείας κ. Φθενάκη να αλλάξει γνώμη; Οι “κακές γλώσσες” λένε ότι ο ένας εκ των ενοικιαστών των παραλιών έχει επαγγελματική σχέση με τον πρόεδρο της εταιρείας κ. Φθενάκη και μαζί έχουν ιδρύσει εταιρεία. Αυτό βεβαίως αν ισχύει, από μόνο του δεν είναι κατ’ ανάγκη μεμπτό, αλλά σίγουρα, στη βάση της λογικής ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, αλλά πρέπει και να φαίνεται τίμια, δεν του εξασφαλίζει την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι δεν χρησιμοποίησε τη θέση του για να ευνοήσει το συνέταιρό του, ξεκινώντας με τη μίσθωση των παραλιών. Την άποψη αυτή ενισχύει και το γεγονός ότι οι ενοικιαστές των παραλιών δεν επιβαρύνθηκαν με τα έξοδα ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, όπως πολύ εύστοχα εντοπίζει ο ορκωτός λογιστής στον έλεγχό του, ενώ επίσης ο εξοπλισμός των παραλιών (ξαπλώστρες, ομπρέλες κτλ), παραχωρήθηκαν χωρίς ενοίκιο από την εταιρεία προς τους ενοικιαστές και χωρίς αυτό να περιγράφεται στους όρους του διαγωνισμού για τη μίσθωση των παραλιών. Το κόστος αυτό ήταν της τάξης των 2.000 με 3.000 ευρώ ετησίως για ΔΕΗ και νερό, ενώ το κόστος των αποσβέσεων για τις ξαπλώστρες κτλ ήταν (κατ’ εκτίμηση) της τάξης των 1500 ευρώ το χρόνο τουλάχιστον. Χονδρικά λοιπόν η πολιτική αυτή της δωρεάν παραχώρησης των καρεκλών και της πληρωμής της ΔΕΗ και νερού των παραλιών από την εταιρεία, ζημίωνε την εταιρεία τουλάχιστον 4.000 με 5.000 ευρώ ετησίως, με αντίστοιχη ωφέλεια των ενοικιαστών. Να σημειωθεί επίσης ότι υπήρξαν χρονιές που το κόστος των τηλεφωνικών υπηρεσιών ήταν της τάξης των 1.500 ευρώ (!!!), ποσό που θα ήταν αδικαιολόγητο ακόμα και σε περιόδους που η εταιρεία θα ήταν σε πλήρη λειτουργία.

Ένα άλλο περιττό έξοδο που μπορούσε ο κ. Φθενάκης να αποφύγει είναι τα έξοδα για τη μίσθωση γραφείων, που ανερχόταν σε περίπου 3.000 ευρώ ετησίως. Εκτός από άσκοπη, η συγκεκριμένη δαπάνη ήταν και παράνομη, αφού δεν προηγήθηκε διαγωνισμός και μάλιστα έγινε παρά το γεγονός ότι ο τότε πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Βραχασίου κ. Πετσαλάκης, είχε προτείνει εγγράφως στην εταιρεία να της παραχωρηθεί χώρος στο κοινοτικό κατάστημα Βραχασίου για να στεγάσει τα γραφεία της. Έπρεπε όμως και σε αυτή την περίπτωση να εξυπηρετήσει πολιτικούς του φίλους.

Συνολικά από το 2011 μέχρι τη λύση της εταιρείας, το κόστος των παραπάνω, τα οποία εμφανίζονται στην έκθεση του ορκωτού λογιστή με τον τίτλο “Παροχές τρίτων”, ήταν της τάξης των  25.000 ευρώ.

Ένα άλλο επαχθές έξοδο που όφειλε ο κ. Φθενάκης να καταργήσει ήταν ο μισθός του μέλους του Δ.Σ. κ. Ειρήνης Σφακιανάκη, της οποίας ο αδελφός είναι υποψήφιος τοπικός σύμβουλος με το λεγόμενο ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο. Συνολικά η κ. Σφακιανάκη από το 2012 μέχρι τη λύση της εταιρείας κόστισε στην εταιρεία 32.000 ευρώ, σε μια περίοδο που η μοναδική δραστηριότητα της εταιρείας ήταν η ενοικίαση των παραλιών στους ιδιώτες. Η δε δραστηριότητα της κ. Σφακιανάκη ήταν να αναρτά μερικά έγγραφα στη “Διαύγεια” και να διενεργεί τους διαγωνισμούς. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το σύνολο των εγγράφων που αναρτήθηκαν στη “Διαύγεια” δεν ξεπερνά τα 200, σημαίνει ότι κάθε έγγραφο της μισής σελίδας που αναρτούσε η κ. Σφακιανάκη κόστιζε στην εταιρεία 160 ευρώ !!! Πώς να μη χρεοκοπήσει η εταιρεία με τέτοιο λειτουργικό κόστος;

Συμπερασματικά λοιπόν τα περιττά έξοδα και τα ποσά που δεν εισπράχθηκαν, ως όφειλαν, ανέρχονται σε  περίπου: (α) 40.000 ευρώ από τα αδιαφανή “Διάφορα έξοδα”, (β) 7.000 ευρώ στην άσκοπη αποζημίωση απόλυσης των παρανόμως προσληφθέντων εργαζόμενων, (γ) 30.000 ευρώ για τις υπηρεσίες της κ. Σφακιανάκη, (δ) 25.000 ευρώ σε “Παροχές τρίτων” (δηλαδή σε έξοδα ΔΕΗ και νερού των ενοικιαστών, σε υπέρογκα τηλεφωνικά έξοδα της εταιρείας και στα μισθώματα των γραφείων), (ε) 5.000 ευρώ (κατ’ εκτίμηση) από τη μη ενοικίαση των ομπρελοκαθισμάτων στους ιδιώτες. Αθροιζόμενα αυτά τα ποσά γίνονται  107.000 ευρώ !!!

Το μεμπτό όμως με τη διοίκηση της εταιρείας από τον κ. Φθενάκη δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι επέτρεψε τη δημιουργία άσκοπων εξόδων. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι η καταστροφική πορεία της εταιρείας ήταν 100% προβλέψιμη. Δεδομένου (α) ότι τα έσοδα από την ενοικίαση των παραλιών (αφαιρούμενου του ποσού που εισέπραττε η κτηματική υπηρεσία του δημοσίου) κυμαίνονταν γύρω στις 40.000 ευρώ ετησίως, στην καλύτερη περίπτωση, (τα έσοδα ήταν 41.000 ευρώ το 2012, 32.000 το 2013 και 34.000 το 2014), (β) ότι η κ. Σφακιανάκη κόστιζε στην εταιρεία περίπου 16.000 ευρώ ετησίως (δηλαδή τα μισά από τα ακαθάριστα έσοδα που εισέπραξε το 2013 και 2014), (γ) ότι όλα μαζί (i) η ΔΕΗ και το νερό, που ως μη όφειλε πλήρωνε για τις καντίνες, (ii) το άσκοπο ενοίκιο των γραφείων και (iii) τα υπέρογκα τηλεφωνικά έξοδα θα κόστιζαν περίπου 5.000 ευρώ ετησίως, (δ) ότι οι αποσβέσεις παγίων θα ήταν περίπου 9.500 ευρώ ετησίως, και (ε) τα διάφορα άλλα έξοδα δημοσιεύσεων, λογιστών κτλ θα ήταν γύρω στις 5.000 ευρώ, ήταν αναμενόμενο ότι η εταιρεία κάθε χρόνο θα είχε έξοδα της τάξης των 35.000 ευρώ, που θα άφηναν κάποιο κέρδος της τάξης των 5.000 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση, ποσό ασήμαντο, που εκτός των άλλων δε θα ήταν ικανό να χρησιμοποιηθεί ούτε για να καλύψει τα συσσωρευμένα χρέη του παρελθόντος. Επομένως με αυτή την πολιτική, η πορεία της εταιρείας ήταν προδιαγεγραμμένη … Εκτός των άλλων, δεν είχε κανένα νόημα η εταιρεία να ενοικιάζει απλά και μόνο τις παραλίες σε ιδιώτες, αφού τα αναπόφευκτα έξοδα δημοσιεύσεων, λογιστών κτλ που μοιραία θα είχε, θα μείωναν τα έσοδα του δήμου, ο οποίος, στην περίπτωση που ο ίδιος διεξήγαγε απ’ ευθείας το διαγωνισμό μίσθωσης, θα εισέπραττε καθαρό το ποσό του ενοικίου, χωρίς κανένα άλλο έξοδο.

Ας δούμε τώρα μια απλή εκτίμηση της ζημιάς που προέκυψε στα έσοδα του δήμου (ή της πρώην κοινότητας Βραχασίου) από την εκμετάλλευση των παραλιών από την Επιχειρησιακή Βραχασίου. Η επιχείρηση μέχρι σήμερα εμφάνισε ζημιές 194.000 ευρώ, σύμφωνα με την έκθεση του ορκωτού λογιστή. Αν ο δήμος ή η κοινότητα κατάφερνε να εισπράττει από ιδιώτες ενοικιαστές ένα καθαρό ενοίκιο της τάξης των 40.000 ευρώ ετησίως, (μη συμπεριλαμβανομένου του 20% που θα εισέπραττε η κτηματική υπηρεσία του δημοσίου), τότε στα 6 χρόνια λειτουργίας της εταιρείας θα είχε εισπράξει 240.000 ευρώ. Αν συνυπολογιστεί και το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας που ανέρχεται σε 60.000 ευρώ, η απώλεια ανέρχεται σε 300.000 ευρώ. Τόσα θα είχε σήμερα στην άκρη ο δήμος χωρίς καμιά προσπάθεια και επιχειρηματική δραστηριότητα και πιθανόν να μπορούσε με αυτά τα χρήματα να είχε επισκευαστεί οριστικά το λιμάνι στο Σίσι. Αντιθέτως, αν ο δήμος ενέδιδε στις παράνομες απαιτήσεις του συνδυασμού του κ. Κουνενάκη και συμφωνούσε να πληρώσει το χρέος των 194.000-60.000=134.000 ευρώ, θα είχε απολέσει συνολικά 134.000+300.000 = 434.000 ευρώ. Φυσικά η απώλεια είναι πολύ μεγαλύτερη, διότι με σωστή και εξορθολογισμένη διοίκηση η επιχειρηματική δραστηριότητα της επιχείρησης θα επέφερε τουλάχιστον άλλες 30.000 ευρώ ετησίως, που θα ανέβαζαν τα κέρδη σε περίπου 70.000 ευρώ ετησίως ή σε 420.000 ευρώ συνολικά, με τη διαφορά ανάμεσα στο κέρδη που θα έπρεπε να εμφανίζονται και τη ζημιά που προέκυψε, να υπερβαίνει τα 600.000 ευρώ. Αυτή την απώλεια χρημάτων είχε η περιοχή εξ αιτίας της διοίκησης αυτών που αξιώνουν σήμερα να είναι υποψήφιοι δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι και βεβαίως η επιλογή είναι του ίδιου του κόσμου, ν θα τους ψηφίσει. Ωστόσο θα είναι καλό οι διάφοροι συνδυασμοί που ζητούν σήμερα την ψήφο μας, να μας πουν ποια είναι η θέση τους σχετικά με την Επιχειρησιακή Βραχασίου και κυρίως ο κ. Κοκκίνης στο συνδυασμό του οποίου βρίσκεται ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος ο κ. Φθενάκης.

 

Ζαχαρίας Φθενάκης