Η ανθρωπότητα έχει εξαφανίσει το 60% του πληθυσμού των ζώων από το 1970 μέχρι σήμερα: θηλαστικά, αμφίβια, ερπετά, ψάρια και πουλιά έχουν εξαφανιστεί σε μεγάλο μέρος τα τελευταία 44 χρόνια, όπως αποτυπώνει η τελευταία έκθεση του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF), με τίτλο «Living Planet», κρούοντας ξανά τον κώδωνα του κινδύνου.
Ο πληθυσμός των θηλαστικών, των πτηνών, των ερπετών, των αμφίβιων και των ψαριών μειώθηκε κατά 60% από το 1970 ως το 2014, τονίζει η οργάνωση στην δωδέκατη, ετήσια έκθεσή της, που δημοσιεύθηκε με τη συνεργασία της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου και βασίζεται στην παρακολούθηση 16.700 πληθυσμών (4.000 ειδών).
Η περιοχή της Καραϊβικής/ Λατινικής Αμερικής εμφανίζει τη χειρότερη εικόνα με την εξαφάνιση του 89% του πληθυσμού των άγριων ζώων σε διάστημα 44 ετών. Η Βόρεια Αμερική και η Γροιλανδία είναι στην καλύτερη κατάσταση με μόλις το 23% των άγριων ζώων να έχει χαθεί. Η περιοχή της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής καταγράφει απώλειες σε ποσοστό 31%.
Η πρώτη εξήγηση για τη δραματική μείωση των πληθυσμών των άγριων ζώων είναι η απώλεια του φυσικού τους περιβάλλοντος, η εκτεταμένη γεωργία, οι εξορύξεις, η αστικοποίηση, ενέργειες που ενισχύουν την αποψίλωση των δασών και μολύνουν το έδαφος.
Επίσης το δάσος του Αμαζονίου συρρικνώνεται συνεχώς, όπως και η σαβάνα του Σεράντου, καθώς επεκτείνεται η καλλιέργεια της σόγιας και η εκτροφή βοοειδών -ένα απαισιόδοξο γεγονός στο οποίο ουδέποτε αναφέρθηκε ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐχ Μπολσονάρου.
Σε παγκόσμιο επίπεδο μόνο το 25% των εδαφών έχει γλιτώσει από το αποτύπωμα του ανθρώπου, το 2050 θα έχει μειωθεί σε λιγότερο από 10%. Σε αυτό προστίθενται η υπεραλιεία, η μόλυνση, η λαθροθηρία, οι ασθένειες, η κλιματική απορρύθμιση.
«Υπνοβατούμε προς την άκρη του γκρεμού» δηλώνει το WWF, ενώ συμπληρώνει πως «εάν υπήρχε μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού κατά 60%, θα σημαίνει πως θα είχε εκκενωθεί η Βόρειας Αμερική, η Νότια Αμερική, η Αφρική, η Ευρώπη, η Κίνα και η Ωκεανία. Για αυτό το μέγεθος μιλάμε».
Όπως αναφέρει ο Guardian, το παγκόσμιο εμπόριο εισάγει χωροκατακτητικά είδη και ασθένεις, ενώ τα αμφίβια αποδεκατίζονται από μία μυκητιακή νόσο που πιστεύεται πως μεταδίδεται από το εμπόριο κατοικίδιων ζώων.
«Η ευκαιρία μας»
«Είμαστε η πρώτη γενιά που γνωρίζει ότι καταστρέφουμε τον πλανήτη μας και η τελευταία που μπορεί να κάνει κάτι για αυτό», υπογράμμισε η Τάνια Στιλ, στέλεχος της WWF. «Η κατάρρευση του παγκόσμιου πληθυσμού της άγριας πανίδας είναι ένα προειδοποιητικό σημάδι ότι η φύση πεθαίνει. Όμως αντί να βάλουμε τον πλανήτη σε μηχανική υποστήριξη, του βάζουμε ένα τσιρότο», είπε προσθέτοντας πως θα πρέπει να υπάρξει μια παγκόσμια δέσμευση που θα στηρίζεται από τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο.
«Χρειαζόμαστε μια νέα διεθνή συμφωνία, μια νέα παγκόσμια συμφωνία για τη φύση προκειμένου να βοηθήσουμε τις χώρες να αντιμετωπίσουν τις ρίζες του προβλήματος», τόνισε ο Τόνι Τζούνιπερ, εκτελεστικός διευθυντής της WWF.
Der Spiegel: Η κλιματική αλλαγή απειλεί τη Μεσόγειο
Στο ίδιο μήκος κύματος κνείται και το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel σε δημοσίευμα του την Δευτέρα.
“Καταιγίδες, πλημμύρες, ξηρασία: Η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να κάνει τις καταιγίδες στην περιοχή της Μεσογείου πιο ακραίες, προειδοποιούν οι ερευνητές”, αναφέρει.
Ξανά και ξανά, τα ακραία καιρικά φαινόμενα τις τελευταίες εβδομάδες πλήττουν τις χώρες της Μεσογείου. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η αλλαγή του κλίματος καθιστά πιο ακραίες αυτές τις καιρικές συνθήκες.
«Η θερμοκρασία στην επιφάνεια των ωκεανών έχει αλλάξει λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη», λέει ο Πέτερ Χόφμαν, μετεωρολόγος στο Ινστιτούτο Έρευνας για το Κλίμα (PIK)στο Πότσνταμ. «Στη Μεσόγειο, έχουμε νέα ρεκόρ φέτος. Άλλαξε η δυναμική του καιρού».
«Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η συχνότητα αυτών των ακραίων καιρικών φαινομένων αυξάνεται, αλλά είναι πιθανό ότι η ένταση τους θα αυξηθεί». Η έντονη βροχόπτωση γίνεται πιο ακραία και ο κίνδυνος για πλημμύρες αυξάνεται.
Από τις καταιγίδες των τελευταίων εβδομάδων, περισσότεροι από 60 άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Μεσόγειο.
Στα μέσα Οκτωβρίου, από τις σφοδρές βροχοπτώσεις υπερχείλισαν ρέματα και ποτάμια στην περιοχή γύρω από την πόλη Καρκασόν στη Νότια Γαλλία. Σε ορισμένες περιοχές, η στάθμη των υδάτων ξεπέρασε τα επτά μέτρα. Μέσα σε λίγες ώρες, έπεσε βροχή που συνήθως πέφτει σε μισό χρόνο. Οι ασφαλιστικές εταιρίες εκτιμούν τη ζημία στα 200 εκατομμύρια ευρώ.
Η Ιταλία γνώρισε έντονα καιρικά φαινόμενα, σφοδρές βροχοπτώσεις και υψηλές θερμοκρασίες το καλοκαίρι.
Στην Ισπανία επλήγη Ιδιαίτερα η Μαγιόρκα το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου, 233 λίτρα νερού ανά τετραγωνικό μέτρο έπεσαν μέσα σε λίγες ώρες. Από τις πλημμύρες έχασαν τη ζωή τους 13 άτομα. Άλλες περιοχές της περιοχής της Μεσογείου βίωσαν επίσης σφοδρές βροχοπτώσεις.
Στην Τυνησία, από τις βροχοπτώσεις πλημμύρισε η περιοχή γύρω από την τουριστική πόλη της Ναμπούλ. Τουλάχιστον έντεκα άνθρωποι σκοτώθηκαν στη χώρα αυτή της Βόρειας Αφρικής.
Στην Ιορδανία, 21 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κοντά στη Νεκρά Θάλασσα.
Το γεγονός ότι βρέχει λίγο περισσότερο στη Μεσόγειο τον Οκτώβριο δεν είναι ασυνήθιστο, εξηγεί ο ερευνητής του κλίματος Πετερ Χόφμαν . Η κλιματική αλλαγή ωστόσο, αυξάνει τη διαφορά μεταξύ θερμοκρασίας μεταξύ νερού και αέρα: η ένταση των βροχών αυξάνεται.
Επιστήμονες από το Κίελο έγραψαν στο περιοδικό «Nature Communications» ότι η Μεσόγειος απειλείται από ακραία καιρικά φαινόμενα με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν η λιμνοθάλασσα της Βενετίας, η Έφεσος, αλλά και τα ερείπια της Καρχηδόνας στην Τυνησία. Μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς απειλούνται με εξαφάνιση. Και οι συνέπειες πιθανώς δεν περιορίζονται στη Μεσόγειο. «Η αύξηση της θερμοκρασίας του νερού στη Μεσόγειο έχει επίσης ισχυρό αντίκτυπο στις βροχοπτώσεις ακόμη και στη Γερμανία», λέει ο Χόφμαν.
Η όλη δυναμική της ατμόσφαιρας αλλάζει. Οι πλημμύρες του 2002 και 2013 στη Γερμανία σχετίζονταν επίσης με τις εξελίξεις στη Μεσόγειο. « Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα των αλλαγών στη Μεσόγειο, που επίσης αισθανόμαστε στη Γερμανία» προσθέτει.
“Απούσες” οι ΗΠΑ
Η περσινή απόφαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ να αποχωρήσει η χώρα από τη Συμφωνία των Παρισίων για την κλιματική αλλαγή σηματοδοτεί ένα μεγάλο πισωγύρισμα στην όποια συντονισμένη διεθνή προσπάθεια να αποτραπεί η κλιματική αλλαγή.
Η παγκόσμια συμφωνία που επιτεύχθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2015 στο Παρίσι κι αποτελεί ένα σχέδιο δράσης για τη συγκράτηση της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη «αρκετά κάτω» από τους 2°C, φέρει μεν τις υπογραφές 194 χωρών, αλλά όχι των ΗΠΑ που είναι ένας από τους μεγαλύτερους ρυπαντές παγκοσμίως.
ΕΕ: Οι νέοι, ακόμη πιο φιλόδοξοι, στόχοι
Με την σειρά της, η ΕΕ έθεσε τον περασμένο Ιούλιο μια σειρά από νέους, ακόμη πιο φιλόδοξους στόχους για τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου μέχρι το 2020. Ένας από τους στόχους είναι η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 20% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
Το 2015, το ποσοστό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ΕΕ μειώθηκε ήδη κατά 22% σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990. Σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις των κρατών μελών που βασίζονται σε υφιστάμενα μέτρα, η ΕΕ θα συνεχίσει να βρίσκεται σε καλό δρόμο για την επίτευξη των στόχων της. Οι εκπομπές αναμένεται να είναι κατά 26% χαμηλότερες το 2020 από ό, τι το 1990.
Ωστόσο, οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ότι οι εκπομπές αερίων αυξήθηκαν το 2017. Η ΕΕ συζητά επί του παρόντος τον περιορισμό των στόχων της για το 2030 και της στρατηγικής του 2050 πριν από την 24η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή που θα διεξαχθεί τον Δεκέμβριο στο Κατοβίτσε της Πολωνίας.
Προκειμένου να επιτευχθεί ο προαναφερόμενος στόχος, η ΕΕ αναλαμβάνει δράση σε διάφορους τομείς: Ένας από αυτούς είναι το Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών της ΕΕ (ETS) που καλύπτει τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου από εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας στους τομείς της ενέργειας και της βιομηχανίας, καθώς και στον κλάδο των αερομεταφορών (περίπου το 45% των συνολικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της ΕΕ).
Μεταξύ του 2005 και του 2016, οι εκπομπές από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και εργοστάσια που καλύπτονται από το Σύστημα, μειώθηκαν κατά 26% ξεπερνώντας το στόχο του 23% για το 2020.
Για τη μείωση των εκπομπών σε άλλους τομείς (στέγαση, γεωργία, απόβλητα, μεταφορές – εκτός από τις αεροπορικές μεταφορές), τα κράτη μέλη της ΕΕ καθορίζουν τους εθνικούς στόχους μείωσης των εκπομπών στο πλαίσιο της απόφασης επιμερισμού της προσπάθειας. Οι εκπομπές από τους τομείς που καλύπτονται από εθνικούς στόχους ήταν κατά 11% χαμηλότεροι το 2016 από ό, τι το 2005, υπερβαίνοντας το στόχο του 2020 για μείωση κατά 10%.
φωτο ροιτερς