Για άλλη μία χρονιά τα Εργατικά Κέντρα της Κρήτης Τίμησαν τον μπροστάρη του συνδικαλιστικού κινήματος της Ελλάδος, τον Σταύρο Καλλέργη στο Μπραχίμο Ρεθύμνου.
Στον χαιρετισμό της η Αντιπεριφερειάρχης κ. Λιονή επισήμανε, ότι «Στην δύσκολη οικονομική παγκόσμια συγκυρία, οι αγώνες του Σταύρου Καλλέργη είναι επίκαιροι περισσότερο από ποτέ» ενώ ο Δήμαρχος Μυλοποτάμου κ. Κόκκινος τόνισε, ότι «οι αγώνες και τα μηνύματα του Σταύρου Καλλέργη παραμένουν διαχρονικά και οφείλουμε σήμερα όχι μόνο να αναφερόμαστε σε αυτά αλλά κυρίως να φροντίσουμε να ξαναγίνουν «κτήμα» της νέας γενιάς, που δυστυχώς έχει μπροστά της πολλές δυσκολίες να αντιμετωπίσει.»
Από πλευράς του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου, ο κ. Λιολάκης είπε μεταξύ άλλων, ότι «Το μήνυμα του Σταύρου Καλλέργη αποτελεί για μας οδηγό, γιατί το μέγεθος της επίθεσης που έχουμε δεχτεί στα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα επιβάλει σε όλους τους εργαζόμενους να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να ξανακερδίσουμε ότι χάσαμε.» Επίσης ο εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου κ. Βοριάς κάλεσε όλους τους εργαζόμενους σε επαγρύπνηση και αγώνα ενώ στο ίδιο μήκος κύματος ο εκπρόσωπος του Εργατικού Κέντρου Χανίων κ. Χατζηκωνσταντίνου τόνισε μεταξύ άλλων ότι «Παλεύουμε και αντιστεκόμαστε για να σταματήσει ο ευτελισμός της πατρίδας μας και η απαξίωση των εργαζομένων και του λαού μας. Θα αγωνιστούμε για να φτιάξουμε ένα νέο κόσμο, με κοινωνική δικαιοσύνη, ισοτιμία και ειρήνη για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας με αξιοπρέπεια, όπως μας αξίζει, και όπως οραματίστηκε ο πρωτοπόρος αγωνιστής της Εργατικής Τάξης, Σταύρος Καλλέργης.»
Στην Κεντρική Ομιλία του ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου και μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ κ. Μανώλης Πεπόνης αναφέρθηκε αναλυτικά στην θρυλική βιογραφία του τιμώμενου ενώ είπε μεταξύ άλλων, ότι « Πώς φτάσαμε αλήθεια, το 2017 να είναι και πάλι επίκαιρο να διεκδικούμε κοινωνική ασφάλιση, σύνταξη, οκτάωρο, και αργία την Κυριακή; Απαντήσεις μπορεί να υπάρξουν πολλές. Ευθύνες υπάρχουν; Πολλές και σε πολλούς. Εκτιμήσεις; Πολλές και διαφορετικές. Ας μείνομε όμως και ας συμφωνήσομε σε ένα πράγμα. Ότι σημερινή πρόκληση είναι να αποκτήσουν ξανά ισχυρό περιεχόμενο οι κοινωνικοί αγώνες, που να αρκεί να τους κάνει να θεριέψουν και πάλι. Να επανέλθει στην ημερήσια διάταξη η κοινωνική αλληλεγγύη, η πολιτική ως συμπύκνωση κοινωνικών πρακτικών και όχι ως τέχνη της διαχείρισης της ιδεολογίας ,η συλλογικότητα αντί των οραμάτων του ατομικισμού, η πίστη σε έναν καλύτερο κόσμο όπου θα πρυτανεύουν οι ανάγκες και αξίες χρήσης και όχι οι νόμοι της αγοράς και του ανελέητου ανταγωνισμού. Σήμερα, είναι μια ευκαιρία έξω από τα «καθιερωμένα» ξύλινα συνθήματα, να υποσχεθούμε στον εαυτό του ο καθένας και στα κοινωνικά μας οράματα όλοι μαζί, ότι από αύριο θα δώσουμε στη μάχη της καθημερινότητας περιεχόμενο και όραμα. Και αν το κατορθώσουμε θα κατακτήσουμε όχι μόνο όσα χάσαμε αλλά πολύ περισσότερα.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση: Αυτά μας διαμηνύει με τα γραπτά του αλλά και τις πατριωτικές του πράξεις, ο πρωτοπόρος των εργατικών και σοσιαλιστικών αγώνων Σταύρος Καλλέργης, γνήσιο τέκνο της Κρητικής γης, του Μυλοποτάμου, που ήταν από τους ελάχιστους προοδευτικούς διανοητές, που συνέδεσαν το εθνικό ζήτημα με το κοινωνικό. Ας θυμόμαστε πάντα τον άνθρωπο που υπηρέτησε με συνέπεια τις αρχές και τα πιστεύω του. «πάντες δι’ έκαστον και έκαστος διά πάντας»!
Την εκδήλωση οργάνωσαν η Περιφέρεια Κρήτης – Αντιπεριφέρεια Ρεθύμνου, ο Δήμος Μυλοποτάμου – Οργανισμός Πολιτισμού, Τουρισμού και Νέας Γενιάς Δήμου Μυλοποτάμου «Αυλοπόταμος» και το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ρεθύμνου. Παρευρέθηκαν η Αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου κ. Μαρία Λιονή, ο Δήμαρχος Μυλοποτάμου κ. Δημήτρης Κόκκινος, ο Δήμαρχος Ανωγείων κ. Μανώλης Καλλέργης , ο Αντιδήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γεώργιος Σκορδίλης, ο Πρόεδρος του Ε.Κ.Ρ. Ρεθύμνου κ. Γεώργιος Λιολάκης, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου κ. Στέλιος Βοριάς, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου και μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ κ. Μανώλης Πεπόνης, ο οποίος υπήρξε κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, ο Γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Χανίων κ. Διονύσης Κωνσταντουδάκης, Δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, πολιτιστικών συλλόγων, των Νομαρχιακών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και πολλοί πολίτες.
O Σταύρος Καλλέργης γεννήθηκε στο Χουμέρι Μυλοποτάμου Κρήτης και καταγόταν από παλιά αρχοντική οικογένεια. Σε μικρή ηλικία κατέφυγε με την οικογένεια του στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας του,ο Γ.Καλλέργης, είχε πολεμήσει στο Αρκάδι και για αυτό επικηρύχτηκε από τις Οθωμανικές αρχές. Παρόλο ότι στην ελληνική πρωτεύουσα μεγάλωσε στο ανακτορικό περιβάλλον και ανατράφηκε με συντηρητικές αρχές, ενώ ήταν ακόμα μαθητής στο γυμνάσιο μυήθηκε στις σοσιαλιστικές ιδέες από έναν καθηγητή του. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα(σπούδασε αρχιτεκτονική) γνωρίστηκε με το Ρόκκο Χοϊδά και τον Πλάτωνα Δρακούλη και είχε έντονη ανάμιξη στο φοιτητικό κίνημα.
Τον Μάιο του 1890 ίδρυσε στην Αθήνα τον Κεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, που αποτέλεσε τον πρώτο σοσιαλιστικό πυρήνα στην Ελλάδα, ο οποίος το επόμενο διάστημα απέκτησε παραρτήματα και σε άλλες πόλεις. Τον επόμενο μήνα ξεκίνησε να εκδίδει την, αρχικά δίμηνη εφημερίδα Σοσιαλιστής στην οποία ανέπτυξε ένα επαναστατικό για την εποχή του σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό μεταξύ άλλων περιελάμβανε: απόλυτη ελευθερία λόγου και συνείδησης, 8ωρη εργασία, κατώτατο μισθό, αργία την Κυριακή κ.ά.. Η πραγματοποίηση αυτών των στόχων κατά τον Καλλέργη μπορούσε να γίνει αν ένα σοσιαλιστικό κόμμα κατάφερνε να κατακτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία καθώς και με τους συνδικαλιστικούς αγώνες.
Το 1893 οργάνωσε την πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα και ύστερα από την ομιλία που εκφώνησε κατευθύνθηκε στη Βουλή όπου διάβασε ψήφισμα, το οποίο όμως ο Πρόεδρος της Βουλής αρνήθηκε να το δεχθεί. Αν και συνελήφθη για την πράξη του αυτή και καταδικάστηκε σε φυλάκιση, η εν λόγω ενέργειά του συνέβαλε ώστε την επόμενη χρονιά ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς να είναι ενωτικός. Όμως κατά την Πρωτομαγιά του 1894 έγιναν πολλές συλλήψεις (μεταξύ των συλληφθέντων ήταν και ο Καλλέργης) και ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς απαγορεύτηκε στο εξής. Στη συνέχεια ο Καλλέργης, αφού δικάστηκε και αθωώθηκε, κατέφυγε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με τον Ζαν Ζωρές, τον Εμίλ Ζολά, τον Πιοτρ Κροπότκιν κ.ά., και από όπου επέστρεψε στην Αθήνα το 1895.
Απογοητευμένος από την έντονη πολεμική που δέχτηκε από πρώην συνεργάτες του, έφυγε και πήγε στην Κρήτη όπου εξελέγη πληρεξούσιος της Κρητικής Πολιτείας και έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής Ρεθύμνου. Στην Αθήνα ξαναγύρισε ύστερα από τρεις απόπειρες κατά της ζωής του και άρχισε να εκδίδει ξανά τον Σοσιαλιστή. Η νέα αυτή προσπάθειά του όμως απέτυχε όπως και μια εμπορική επιχείρησή του. Πέθανε το 1926 στην Κρήτη, όπου ζούσε από το 1905 και όπου είχε παντρευτεί και αποκτήσει οικογένεια, πάμπτωχος καθώς είχε ξοδέψει τη μεγάλη περιουσία που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του για τις ανάγκες του σοσιαλιστικού κινήματος. Γιος του ήταν ο γνωστός ηθοποιός Λυκούργος Καλλέργης.
πηγες rethemnosnews.gr και www.neakriti.gr
