Πατέρα αν και ακόμα δεν έχει καταλαγιάσει το συναίσθημα της απώλειας σου, και ούτε και ξέρω πόσος καιρός θα χρειαστεί για να γίνει αν γίνει, είπα να σου γράψω μερικές αράδες. Θα σου γράψω λες και σου μιλάω, εκεί καθισμένος δίπλα στην γωνία σου στο μπαλκόνι του Βερντέν που με καμάρι έλεγες ότι το ζώνουν 8 δρόμοι, και που πλέον όσοι περνούν δεν ακούν την καλησπέρα, ή την καληνύχτα ή το πείραγμα σου όπου τους καλοκαιρινούς μήνες ήταν μια σταθερή αξία για τον κάθε περαστικό.
Στα δικά μας όμως τώρα, και εν συντομία γιατί θα μας πιάσουν τα δάκρυα, θυμάσαι που όταν βγήκες από το τελευταίο χειρουργείο σου ήμασταν όλοι εκεί και η Μαμά, η Σόφη μας και εγώ βάλαμε τα χέρια πάνω στο δικό σου; το θεμέλιο της οικογένειας όπως σε λέγαμε; και είπαμε ότι προχωράμε και θα το παλέψουμε, και αυτό; Ε, αυτό κάναμε, και ήταν σαν και τότε που είχες έρθει εσύ σε μένα, στην δική μου περιπέτεια, πριν χρόνια πολλά και μου είχες πει αυτό ακριβώς. «μη στεναχωριέσαι, εδώ είμαστε όλοι και θα τα καταφέρουμε.».
Το πάλεψες με αξιοπρέπεια, στενοχωριόσουν που δεν μπορούσες να βοηθήσεις σε κάποιες στιγμές, χαμογελούσες όπως πάντα έκανες, λίγο όχι πολύ, αλλά το λίγο αυτό ήταν για μας πολύ και ξέρεις και κάτι άλλο, ένοιωσα πολύ καλά όταν ήμουν εκεί στην τελευταία ανάσα σου, με την Σόφη να σου λέει «…έλα μπαμπά μου, μία ακόμα αναπνοή έλα μπαμπά μου, εδώ είμαστε, έλα καλέ μου, μία ακόμα….» και έφυγες, και σου κρατούσε η Σόφη το ένα χέρι, το άλλο εγώ και η μαμά, η κολόνα της οικογένειας μας όπως την λέγαμε, εκεί μαζί όπως δίπλα σου ήταν όλους αυτούς τους μήνες ακούραστη, να μην μπορεί να το πιστέψει.
Έφυγες και ήμασταν εκεί, Θεέ μου πόση αγαλλίαση που ήμασταν όλοι εκεί μαζί σου, και η Δάφνη σου πρόλαβε …ήταν εκεί, την είδες και …έφυγες. Τα αγόρια μου το ίδιο, λίγες ώρες πριν βγάλατε και φωτογραφία, ο μεγάλος και ο μικρός Βάϊος και ο Γιώργος μαζί …και η Ειρήνη εκεί.. Και πραγματικά νομίζω ότι έφυγες γεμάτος από την αγάπη, έφυγες με αξιοπρέπεια και χωρίς πόνο, έφυγες και αλήθεια θα μας λείψεις με τον τρόπο σου.
Έφυγες και ήμασταν όλοι εκεί και πίστεψε με νοιώθω τυχερός, μέσα στην θλίψη μου, που ήμασταν και ήμουν δίπλα σου στην τελευταία ανάσα, έλα τώρα πάμε μέσα, έπεσε υγρασία στο Βερντέν και κάνει κρύο στο μπαλκόνι σου….
Ο Σσάνος σου!