Ο δημιουργός τρελάθηκε και ένα από τα λιγότερο δημοφιλή, αλλά ταυτόχρονα το πλέον σουρεαλιστικό μυθιστόρημα του Ιούλιου Βερν, «Από τη Γη στη σελήνη», γίνεται η πρώτη ελληνική κινηματογραφική ταινία animation μεγάλου μήκους, από τον Άγγελο Σπάρταλη. Η πρώτη; Ναι, η πρώτη.
Ο Ταγματάρχης Μάστον και ο Συνταγματάρχης Μπλόμσμπερυ αναπολούν τις ένδοξες μέρες του πολέμου. Τώρα που η Ειρήνη βασιλεύει νιώθουν πλήξη. Αποφασίζουν να διασκεδάσουν την ανία τους με μια συστημένη οβίδα στη Σελήνη. Το γιγαντιαίο κανόνι μήκους 300 μέτρων χύνεται μέσα στη Γη. Στην κατασκευή του συμμετέχουν o Χέντριξ, η Μέριλιν, ο Πρίσλεϋ, ο Λένον, ο Μότσαρτ, οι 7 νάνοι και φυσικά ο Superman.
«Δεν είναι εμπορικό είδος το animation ακόμα στην Ελλάδα. Στο χωριό μας εμπορικό είδος είναι ο δωσίλογος. Έχουμε κινηματογραφιστές αλλά είναι στη διαφήμιση. Δεν μπορείς, όμως, το πρωί να διαφημίζεις μακαρούνες ή σερβιέτες και το βράδυ να κάνεις εμπόριο ή τέχνη. Δεν είσαι λεύτερος τότε, είσαι σύγχρονος δούλος, πολίτης σε ήπια καταστολή που φώναζε και ο κύριος Κορνήλιος» επισημαίνει ο κ. Σπάρταλης.
Με επιρροές από την σκοτεινή μελαγχολία του Τιμ Μπάρτον, στήνεται ένα εικαστικό πολύχρωμο παραμύθι με διαφορετικές τεχνοτροπίες κινουμένων σχεδίων και την τεχνική του κολάζ στο χέρι να δημιουργεί χαρακτήρες φτιαγμένους από φωτογραφίες και ζωγραφιές. «Είναι η εποχή μας. Να τ’ ανακατεύεις όλα και για όλα.
Η ταινία μας είναι και φωτογραφία και ζωγραφική και χαρακτική και γλυπτική αλλά και μουσική και πολιτική φυσικά. Και χοντρό γέλιο βέβαια. Πολλές από τις φωτογραφίες είναι δικές μας. Άλλες είναι από φωτογραφικά αρχεία μουσείων ή ιδιωτών και άλλες πάλι έχουν περισυλλεγεί από το διαδίκτυο και είναι “αγνώστων στοιχείων”. Ένα χάος 75.000 φωτογραφιών δηλαδή, με τμήματα των οποίων κάναμε την ταινίας μας».
Κάπως έτσι οι κινούμενοι ήρωες θυμίζουν ομιλούντα πορτρέτα του Τζόρτζιο Ντε Κίρικο σε μια ταινία που καταλήγει να είναι …μιούζικαλ με τον Διονύση Σαββόπουλο να συναντά για πρώτη φορά τον Ψαραντώνη. «Είναι άρχοντες και οι δύο. Μας βάλανε τη χάρη τους στην ταινία μας χωρίς κανένα όφελος. Από ένστικτό».
Ευφυείς αναχρονισμοί δίνουν στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών την όψη του Ντόκτορ Νο και τη φωνή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ο Βερν γράφει «μη νομίζετε ότι οι 36 Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι και τόσο Ηνωμένες. Οι Τεξανοί κατηγορούν το Μαϊάμι ότι έχει χολέρα, το Μαϊάμι κατηγορεί τη Νέα Υόρκη ότι έχει τύφο και πάει λέγοντας». Ο Σπάρταλης πιάνεται από την περιγραφή και για να μεταφέρει το αλαλούμ βάζει στους δευτερεύοντες ρόλους ζακυνθινές, κοζανίτικες και ποντιακές προφορές.
Αυτοφλεγής, ο Άγγελος Σπάρταλης είναι κυρίως ζωγράφος, κινηματογραφιστής και videoartist. Απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Μηχανολογία- Αεροναυπηγική) μεγάλωσε στην Κρήτη και στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας και ζει στον Άγιο Νικόλαο και στην Αθήνα. Χρειάστηκε πέντε χρόνια για να ολοκληρώσει το «Από τη Γη στη Σελήνη». Προέκυψαν προβλήματα ή ο οίστρος της τελειομανίας έδινε παράταση στο deadline; «Πέντε χρόνια δεν είναι πολλά για ένα κινηματογραφικό έργο κινουμένων σχεδίων. Συμβαίνει συχνά -αν προκύψουν προβλήματα ή ακόμα και χωρίς τα προβλήματα- μια τέτοια ταινία να πάρει και δεκαετία να ολοκληρωθεί. Ακόμα χειρότερα, μπορεί να μην τελειώσει και ποτέ. Εμείς δεν αντιμετωπίσαμε κανένα σοβαρό απρόοπτο, γι’ αυτό και μπορέσαμε και ολοκληρώσαμε πάνω στην πενταετία».
Επειδή η ταινία είναι animation δεν σημαίνει πως απευθύνεται σε παιδιά. Όπως και το βιβλίο, είναι μια αλληγορία.
«Η ταινία απευθύνεται σε ενήλικες και σε παιδιά που τα ‘χουν μεγαλώσει χωρίς πολύ βία
και είναι πάνω από εννιά (ας πούμε ένα νούμερο εδώ για να συνεννοούμαστε). Στην ταινία μιλάμε για τη φιλία, για το νόημα του να ’σαι πιστός στους φίλους σου ακόμα κι όταν ξέρεις ότι κάνουν λάθος, ακόμα κι όταν νιώθεις ότι συχνά φέρονται σαν να είναι εννιά χρόνων. Συμβολισμοί πολύ δεν υπάρχουν αν και φίλοι που εκτιμώ ορκίζονται πως αναγνώρισαν εκατομμύρια σύμβολα στην ταινία μας».
Όλο και περισσότεροι καταξιωμένοι κινηματογραφιστές, ο καθένας μια κατηγορία μόνος του, από τον Τιμ Μπάρτον έως τον Γουές Άντερσον, παραδίδονται στην γοητεία και το στοίχημα του animation, την στιγμή που η Pixar είναι ένας σαρωτικός κολοσσός ο οποίος δημιουργεί ουρές στα κινηματογραφικά ταμεία.
«Η Pixar είναι μια τεχνολογική και εμπορική επανάσταση. Αυτό. Και το ξέρουν και το κάνουν καλά. Αλλά βαριέεεεεεμαι! Ξέρεις γιατί κάνω σινεμά; Γιατί δε μ’ αρέσουν οι ταινίες που βλέπω. Αλλιώς θα ‘λεγα: “Αχ, να, τι ωραίο ταινιάκι αυτό!”. Και μετά θα έφτιαχνα μπισκότα, ή κάτι τέτοιο. (Ούτε τα μπισκότα που κυκλοφοράνε μ’ αρέσουν, της μάνας μου είναι πολύ καλύτερα)».
Μικρός όμως δεν μπορεί «Μίκι Μάους» θα έβλεπε. «Εμείς στην Κρήτη τα λέμε Μπαρμπαδάκια. Έβλεπα Μάγια Μέλισα, Σπορτ Μπίλυ και Γκαλάκτικα».
Και μια και ο λόγος για Κρήτη, τι κάνει εκεί, στην Αθήνα δεν είναι που συμβαίνουν όλα; «Ααα, θα πα ν’ αυτοκτονή! Το τελευταίο σπουδαίο πολιτιστικό πράγμα που έχει συμβεί στην Αθήνα είναι η συναυλία των ΗMIZ στο MIKE’S BAR πέρυσι (ήμουν εκεί). Όλα τ’ άλλα είναι ή δήθεν ή πανάκριβα. Τι συμβαίνει στην Αθήνα; Ρωτάω και απαντάω μόνος μου: ΤΙΠΟΤΑ! Κάτι τρελές με μαλλί κομμωτηρίου και εγκέφαλο αντιστοίχου στυλ κι έτσι, φάση τύπου κάνουμε λέει, τύπου κι έτσι φάση τέχνη στιλ. Άπαραταμς! (μία λέξη). Στην Κρήτη τουλάχιστον έχουμε τα καζάνια μας. Κάτσετε εσείς στην Αθήνα να βλέπετε Μίκυ Φάουστ…»
Κι αυτός όμως δεν κάθεται και πολύ στην αγαπημένη Κρήτη. Ο Βερν κατάφερε να τον βγάλει εκτός συνόρων. «Έχουμε ήδη πάει στο Cinanima στην Πορτογαλία και τώρα ορμάμε στο Holland Animation Film Festival (στην Ολλανδία) όπου έχουμε και σκοπό να πάρουμε το βραβείο στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα (μεγάλη τιμή για μας και που συμμετέχουμε και μόνο αλλά και το βραβείο δε θα ‘ναι κακό!). Ξέρεις, τα βραβεία είναι μια σαχλαμάρα, ένας προτεσταντικός ανταγωνισμός για τη θεσούλα, αλλά όταν τα ‘χεις στην τσέπη, δε θες τίποτα άλλο, λες “είμαι το τάδε βραβείο” και οι άλλοι λένε «Αααααα!».
Info
Από τη Γη στη Σελήνη
Στην Αμερική του 1869, 100 χρόνια δηλαδή πριν την προσελήνωση του Apollo 11, oι πολεμοχαρείς κλαίνε τη μοίρα τους γιατί ο πόλεμος έχει τελειώσει και έχουν πέσει όλοι τους σε απραξία. Αναπολούν το ένδοξο παρελθόν και νιώθουν άβολα με τα πένθιμα ρούχα που παλιώνουν αχρησιμοποίητα στις ντουλάπες και το μπαμπάκι που ξαναφυτρώνει στα χωράφια, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Βερν. Τότε ακριβώς έρχεται ο πρόεδρος του Τηλεβολικού Συλλόγου Ίμπεϋ Μπαρμπικάν να δώσει τη λύση ανακοινώνοντας ένα σχέδιο για τη ρήψη μίας οβίδας από τη Γη στη Σελήνη, πράξη που θα αποτελέσει και την πρώτη ουσιαστική επικοινωνία τού ανθρώπου με τον δορυφόρο της Γης και θα δοξάσει και τις 36 Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στα πέρατα του πλανήτη.
Σενάριο, σκηνοθεσία, animation: Άγγελος Σπάρταλης
Μουσική: Ζηνοβία Αρβανιτίδη
Σχεδιασμός ήχου: Λουκάς Μεσσηνέζης
Μοντάζ: Γιώργος Πατεράκης
Ηχοληψία: Κώστας Τυμπακιανάκης
Τραγούδι: Διονύσης Σαββόπουλος, Ψαραντώνης
Φωνές: Μάνος Βακούσης, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Στράτος Τζώρτζογλου, Δημήτρης Σταρόβας
Παραγωγοί: Άγγελος Σπάρταλης & Αγγελική Σβορώνου
Συμπαραγωγός: Πάρις Καραγιώργος
Παραγωγή:Wish You Luck film productions
Διάρκεια: 87 λεπτά
Από την Πέμπτη 20 Μαρτίου καθημερινά για τρεις προβολές στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48, Κεραμικός) και στις 23 Μαρτίου στον ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟ FILMCENTER, (Λεωφ. Συγγρού 106) στο διαγωνιστικό τμήμα του 9ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας & Φανταστικού της Αθήνας SFF-rated ATHENS, από την Πέμπτη 20 Μαρτίου έως και την Τετάρτη 26 Μαρτίου.
πηγη http://www.vice.com/