Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές συζητήσεις και ιδιαίτερα στα ΜΜΕ για τις παρελάσεις, για το ποιος θα κρατάει τη Σημαία και για το αν τα παιδιά γνωρίζουν τα γεγονότα για τα οποία γίνεται η εθνική γιορτή. Από αυτές τις συζητήσεις πάντα προβάλλεται η άγνοια των παιδιών, σαν να φταίνε στην πραγματικότητα μόνο αυτά.
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και μας δίνει δύναμη να τρέχουμε στο παρελθόν μας και να παίρνουμε τα καλύτερα από αυτό. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο πατριωτισμός μιας μικρής χώρας, λίγων ανθρώπων, που πάλεψαν έχοντας αντίπαλο εκτός από τον εχθρό, το κρύο και την πείνα, είναι ένα φωτεινό παράδειγμα. Αυτό το παράδειγμα πρέπει να προβάλλεται πιο πολύ και όχι όλα τα αρνητικά που απορρέουν από το πώς θα γίνει μια παρέλαση, τι φοράνε οι μαθήτριες και αν τη Σημαία θα τη σηκώσει ο Αλβανός μαθητής. Και βέβαια το αυτονόητο είναι ότι η παρέλαση είναι για όλο τον κόσμο και όχι αποκλεισμένες περιοχές, κάγκελα, και παρατεταγμένοι αστυνομικοί παντού.
Οι εθνικές επέτειοι έχουν νόημα όταν είναι ενταγμένες σε ένα γενικότερο πλαίσιο ιστορικότητας και ενιαίας, κατά το δυνατόν, πατριωτικής μνήμης. Μακριά από διχασμούς . Είναι μια ευκαιρία αναστοχασμού και περισυλλογής, μια ευκαιρία να θυμηθούμε για ποιες αξίες έπεσαν ηρωικά όσοι έπεσαν. Θα μάθουμε στα παιδιά να παίρνουν από τους βωμούς του παρελθόντος την φωτιά και όχι τις στάχτες.
Στα σχολεία κυρίως μέσα από το μάθημα της Ιστορίας τα παιδιά αποκτούν τις πρώτες γνώσεις για τα ιστορικά γεγονότα και εμείς οι γονείς, τους μεταφέρουμε όσα γνωρίζουμε και συζητάμε μαζί τους. Ας μην υπάρχει συνεχώς η καχυποψία, κάποια γεγονότα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Ενημερώνουμε τα παιδιά μας ότι η παρέλαση είναι μια συμβολική αναπαράσταση προς τον αγώνα για την ελευθερία , γίνεται προς τιμήν και ανάμνηση του ιστορικού γεγονότος και αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής και το ευχαριστώ μας σε όλους όσους αγωνίστηκαν. Δεν τα πιέζουμε όμως να συμμετέχουν. Και δεν τους καλλιεργούμε τον εθνικισμό, ότι δηλαδή το έθνος μας είναι ανώτερο από τα άλλα, ότι όλη η ανθρωπότητα μάς χρωστάει λόγω αρχαίας Ελλάδας και πρέπει εσαεί να μας ξεπληρώνει, ότι όλα τα στραβά που συμβαίνουν στην Ελλάδα οφείλονται σε ξένους. Τέτοιες απόψεις, αποτελούν κράμα αλαζονείας και μεμψιμοιρίας. Εμείς πλάθουμε τα παιδιά και πρέπει να προσέχουμε τα υλικά μας.
Ας ανατρέξουμε μαζί τους στο παρελθόν με περηφάνια και ας τα διδάξουμε να προσδοκάνε το μέλλον με ελπίδα!!
